Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Werocy

Ławnicy:E. Z., K. K.

Protokolant: Małgorzata Weres

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2016 r. we W.

sprawy z powództwa C. K.

przeciwko "(...) " Sp. z o.o. we W.

o odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej "Prywatnego Zarządu Mieszkaniami " Sp. z o.o. we W. na rzecz powoda C. K. kwotę 12.906 zł (dwanaście tysięcy dziewięćset sześć złotych) tytułem odszkodowania w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem warunków pracy;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia) kwotę 646 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu od uiszczenia której powód był zwolniony na podstawie ustawy;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.302zł.

UZASADNIENIE

Powód C. K. pozwem wniesionym w dniu 9 października 2015r. (data stempla pocztowego, k. 14) skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) sp. z o.o. we W. ( (...) sp. z o.o. we W.), domagał się zasądzenia kwoty 12.906zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania wskazał, iż pracuje u strony pozwanej na podstawie umowy
o pracę na czas określony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora nadzoru od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 31 marca 2017r., przy czym wcześniej świadczył pracę na tym samym stanowisku na podstawie umowy o pracę na okres próbny, obowiązującej od dnia 12 kwietnia 2010r. do dnia 30 czerwca 2010r. oraz na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 lipca 2010r. do dnia 31 marca 2012r. Podał, że
w dniu 2 października 2015r. strona pozwana wypowiedziała mu warunki pracy i płacy uzasadniając to przyczyną leżącą wyłącznie po stronie pracodawcy tj. zwiększeniem obsługiwanego rejonu wspólnot mieszkaniowych na skutek zmian organizacyjnych. Wskazał, że musiał odmówić przyjęcia nowych warunków pracy i płacy, gdyż dodawały mu one dodatkowy pełen etat obowiązków za niewielki dodatek do wynagrodzenia. Podkreślił, że dotychczas jako inspektor nadzoru obsługiwał 77 wspólnot mieszkaniowych, natomiast według nowych warunków miałby ich obsługiwać 153 (wzrost o 76 wspólnot). Wskazał, że na równoległym stanowisku inspektora nadzoru, podobnego ilościowo rejonu, w okresie od kwietnia 2010 roku do chwili obecnej zatrudnionych było 6 inspektorów nadzoru i dalej, że
w bieżącym roku nastąpiła dwukrotna zmiana, a od sierpnia 2015 roku przedmiotowy rejon jest bez inspektora nadzoru. Podał, że przedstawione fakty w sposób oczywisty wyjaśniają próbę pracodawcy obarczenia go obowiązkami z nieobsadzonego etatu. Nadto powód zaznaczył, iż ,,nieobsadzony” rejon nie ma obowiązkowych przeglądów, za które to skutki musiałby wziąć odpowiedzialność nowy inspektor nadzoru. Niezależnie od powyższego powód zaznaczył, iż zgodnie z art. 39 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy
o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury
z osiągnięciem tego wieku. Wskazując na powyższą regulację podkreślił, że znajduje się
w rzeczonym okresie ochronnym w związku z czym strona pozwana naruszała w/w przepis
i celowo doprowadziła do wypowiedzenia stosunku pracy poprzez wypowiedzenie mu warunków pracy i płacy, którego nie mógł obiektywnie zaakceptować (podwojenie obowiązków, narzucenie obiektów budowlanych bez legalnych przeglądów). Zarzucił, że takie zachowanie pozwanej nie zasługuje na ochronę prawną. Wskazał, że zgodnie z art. 42
§ 1 k.p. do wypowiedzenia warunków pracy lub płacy stosuje się odpowiednio przepisy
o wypowiedzeniu umowy o pracę co oznacza, że nie jest możliwe wypowiedzenie warunków pracy lub płacy pracownikowi chronionemu na podstawie art. 39 k.p. Powód podkreślił dalej, że strona pozwana wykorzystała szczególną regulację określoną w ustawie o zwolnieniach grupowych, która umożliwia wypowiedzenie pracownikowi w wieku przedemerytalnym warunków pracy i płacy, jeżeli wypowiedzenie następuje z przyczyn niedotyczących pracownika. Zarzucił, że należy uznać, iż dokonane wypowiedzenie umowy o pracę było sprzeczne z przepisami prawa pracy (okres ochronny), a czynności, które do niego doprowadziły (uprzednie wypowiedzenie zmieniające) były w istocie pozorne (powód został pozbawiony swobody woli w zakresie przyjęcia lub odrzucenia nowych warunków) co uzasadnia żądanie zasądzenia odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Przyznając fakt zatrudnienia powoda na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 31 marca 2017r. jak również złożenia mu wypowiedzenia warunków pracy i płacy a także fakt nie przyjęcia przez powoda wypowiedzenia zmieniającego z dnia 2 października 2015r. zarzuciła, że nie zasługuje na uwzględnienie zarzut powoda, iż przysługiwała mu ochrona wynikająca z treści art. 39 k.p. Podała, że z treści powołanego przepisu wynika, iż uzyskanie ochrony przewidziane jest dwoma przesłankami, tj. osiągnięciem przez pracownika odpowiedniego wieku, nie więcej niż 4 lata do tzw. wieku emerytalnego oraz posiadaniem przez pracownika okresu zatrudnienia umożliwiającego pracownikowi uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Wskazała, że o ile powód spełnia pierwszą przesłankę to jednak nie została spełniona druga przesłanka, a to wobec tego, że w ramach łączącego strony stosunku pracy nie było możliwe osiągnięcie przez powoda wieku emerytalnego i uzyskanie związanych
z tym uprawnień emerytalnych bowiem zawarta umowa o pracę wygasałaby z dniem
31 marca 2017r., a więc przed ukończeniem przez powoda 65 roku życia, w związku z czym nie może on korzystać z ochrony. Na poparcie powyższego stanowiska strona pozwana powołała się przy tym na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2011r., w sprawie sygn. akt II PK 20/11 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2002r. w sprawie sygn. akt PKN 141/01. Niezależnie od powyższego strona pozwana podniosła, iż wypowiedzenie warunków umowy o pracę z dnia 1 października 2015r. było uzasadnione i wynikało ze zmian organizacyjnych realizowanych w jej oddziale a zmierzających do powielenia procedury stosowanej w innym oddziale. Wskazała, że pomimo tego, iż powód w ostatnich miesiącach obsługiwał 77 wspólnot to jednak w ramach zawartej umowy o pracę zobowiązał się do bieżącej obsługi 99 podmiotów, zaś zmniejszenie pierwotnej liczby wspólnot do obsługi, związane było m.in. z rozwiązaniem umów pomiędzy zarządcą a wspólnotami. Podała, że wykonywanie obowiązków związanych z zarządem budynkami wspólnot realizuje zatrudniając w ramach danego oddziału osoby na stanowiskach inspektora nadzoru oraz specjalistów do spraw technicznych, przy czym w ramach podziału obowiązków inspektor nadzoru wykonuje czynności wymagające specjalistycznych uprawnień, natomiast specjalista do spraw technicznych stanowi pomoc dla inspektora przy wykonywaniu pozostałych obowiązków. Podkreśliła, iż z uwagi na rosnącą liczbę podmiotów trudniących się zarządem nieruchomościami i wynikającymi stąd problemami z zatrudnianiem pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje wymagane od inspektora nadzoru, po ustaniu stosunku pracy z inspektorem D. H., zdecydowała się przeprowadzić reorganizację oddziału II (w którym zatrudniony był powód), polegającą na podziale obowiązków pomiędzy dwóch pozostałych inspektorów nadzoru, a do pomocy dodatkowo zatrudniono A. K. (1), na stanowisku specjalisty do spraw technicznych. Podała, że w oddziale II, w którego zarządzenie pozostaje około 300 wspólnot mieszkaniowych, do momentu rozwiązania stosunku pracy z D. H., zatrudnionych było trzech inspektorów nadzoru obsługujących po około 100 wspólnot mieszkaniowych zaś do ich pomocy pozostawała jedna osoba na stanowisku specjalisty do spraw technicznych. Natomiast po rozwiązaniu stosunku pracy z D. H. pozostałym dwóm inspektorom nadzoru, tj. powodowi i M. G. zaproponowano w dniu
1 października 2015r. zmianę warunków pracy i płacy polegającą na tym, że przyjmowali
w nadzór dodatkowe wspólnoty mieszkaniowe w zamian za dodatek finansowy w kwocie 1000zł miesięcznie oraz przy zatrudnieniu dodatkowej osoby na stanowisku specjalisty pomocy technicznej. Podkreśliła, że w ramach wprowadzonych zmian inspektor nadzoru miał wykonywać tylko obowiązki ściśle wymagające jego osobistego działania zaś w pozostałych czynnościach wyręczać go miał specjalista ds. technicznych. Nadto zaznaczyła, że w/w rozwiązanie znajduje zastosowanie w jej oddziale I, gdzie zatrudnienie dodatkowego specjalisty ds. technicznych pozwala tamtejszym inspektorom nadzoru obsługiwać ok. 130 wspólnot mieszkaniowych. Dodatkowo strona pozwana podała, że zmienione warunki pracy
i płacy zostały zaakceptowane przez M. G., który przejął do obsługi około 50 kolejnych wspólnot mieszkaniowych. Wskazując na powyższe strona pozwana argumentowała, iż nie sposób jest uznać, że wypowiedzenie warunków pracy i płacy stanowiło czynność pozorną, czy też że przedstawione warunki miały podwajać obowiązki powoda za niewielką podwyżkę. Zarzuciła, że dokonane wypowiedzenie warunków pracy było rzeczywiste i stanowiło uzasadnioną odpowiedź na zmieniające się realia rynku zarządców nieruchomości. Argumentowała dalej, że nawet gdyby uznać, że powód był objęty ochroną z art. 39 k.p. zastosowanie znajdują unormowania ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
a wobec uiszczenia na rzecz powoda kwoty dwumiesięcznej odprawy wraz z ekwiwalentem za urlop w łącznej wartości niemal 10.000 zł roszczenie powoda należy uznać za nieuzasadnione.

W piśmie procesowym z dnia 14 grudnia 2015r. powód zarzucił, iż z uwagi na poprzedni okres zatrudnienia u pozwanej przyjąć należy, iż łącząca go ze stroną pozwaną umowa o pracę zawarta na czas określony de facto stanowiła umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony.

Sąd ustalił stan faktyczny:

Strona pozwana – Prywatny Zarząd Mieszkaniami Sp. z o.o. z siedzibą we W., na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzi działalność gospodarczą w zakresie której zajmuje się m.in. zarządzaniem nieruchomościami wykonywanym na zlecenie.

W ramach prowadzonej działalności strona pozwana zarządza m.in. obiektami, budynkami wspólnot mieszkaniowych, przy czym zarząd nieruchomościami wykonywany jest przez stronę pozwaną na podstawie umów o powierzenie zarządzania nieruchomością, które to umowy zawierane są z wspólnotami mieszkaniowymi na czas określony.

Dowód: - wydruk z KRS, k. 35-41, 51-63

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Powód C. K. był zatrudniony u strony pozwanej począwszy od dnia
12 kwietnia 2010r., początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny a następnie, od dnia 1 lipca 2010r. do dnia 31 marca 2012r., na podstawie umowy o pracę na czas określony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora nadzoru.

W dniu 30 marca 2012r. strony zawarły kolejną umowę o pracę na czas określony, na podstawie której powód zatrudniony został na czas od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia
31 marca 2017r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora nadzoru, za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 3.585 zł brutto miesięcznie wraz z premią uznaniową do wysokości 20% stawki zasadniczej miesięcznie.

Miejsce wykonywania pracy strony ustaliły na siedzibę i teren działalności firmy we W..

Nadto w treści umowy zawartej w dniu 30 marca 2012r. strony zastrzegły możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

Zawierając ze stroną pozwaną kolejną umowę o pracę na czas określony powód zaakceptował stanowisko pracodawcy, co do rodzaju umowy i nie wnosił w tym zakresie żadnych zastrzeżeń. Powód nie zwracał się do pracodawcy o zawarcie z nim umowy o pracę na czas nieokreślony.

Dowód: - umowa o pracę z dnia 9 kwietnia 2010r., k. 6 oraz w aktach osobowych powoda

- umowa o pracę z dnia 30 czerwca 2010r., k. 8 oraz w aktach osobowych powoda

- aneks do umowy o pracę z dnia 2 maja 2011r., k. 10 oraz w aktach osobowych powoda

- umowa o pracę z dnia 30 marca 2012r., k. 11 oraz w aktach osobowych powoda

- informacje dla pracownika, k. 7, 9 i 12 oraz w aktach osobowych powoda

- świadectwo pracy z dnia 16 października 2015r., w aktach osobowych powoda,

- wykaz pracowników zatrudnionych na stanowisku inspektora nadzoru, k. 42

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Zgodnie z zakresem czynności i odpowiedzialności do obowiązków powoda należało w szczególności:

1)  kompletowanie w segregatorach dokumentacji dotyczącej wspólnot mieszkaniowych, przechowywanie w/w dokumentacji i przekazywanie w/w dokumentacji do archiwum,

2)  przeprowadzanie okresowej kontroli budynków, co najmniej raz do roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego zgodnie z art. 62 pkt. 1 ust. 1 a,b. prawa budowlanego,

3)  sprawdzanie kosztorysu powykonawczego i przekazanie do działu księgowości faktury wraz z kompletem dokumentów zgodnie z obowiązującymi w spółce zasadami,

4)  prowadzenie i aktualizowanie K. Obiektu Budowlanego w zakresie rocznej kontroli stanu technicznego sprawności obiektu, pięcioletnich przeglądów okresowej kontroli sprawdzenia stanu technicznego sprawności i wartości użytkowej obiektu, przeprowadzonych remontów i przebudowy obiektu,

5)  podejmowanie stosownych działań, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości polegających na konieczności podjęcia działań wymagających rozpoczęcia procedury budowlanej, w tym:

-

określenie zakresu prac poprzez wykonanie przedmiaru robót,

-

sporządzenie kosztorysu inwestorskiego,

-

ustalenie z administratorem terminu zebrania wspólnoty mieszkaniowej,

-

uczestniczenie w zebraniu wspólnoty mieszkaniowej,

-

po podjęciu uchwały przygotowanie niezbędnych dokumentów umożliwiających rozpoczęcie prac projektowych, remontu, inwestycji,

-

w zakresie prawa budowlanego sprawdzenie dokumentacji technicznej pod kątem jej zakresu oraz zgodności z obowiązującymi przepisami oraz uzyskanie wymaganych pozwoleń,

-

skompletowanie niezbędnej dokumentacji i przekazanie do działu technicznego-planowanie celem wyłonienia wykonawcy,

-

przekazanie wykonawcy robót planu budowy po zawarciu umowy,

-

nadzór nad wykonawstwem robót zgodnie z zawartą umową oraz przepisami prawa budowlanego,

-

komisyjne dokonanie odbioru robót,

-

rozliczanie remontu, inwestycji,

-

przekazanie do działu księgowości dokumentacji rozliczeniowej,

6)  przygotowywanie dokumentacji źródłowej (zlecenia, kosztorysy) dla poszczególnych nieruchomości oraz uczestniczenie w zebraniach wspólnot mieszkaniowych, zwoływanych celem podjęcia uchwał dotyczących spraw technicznych, (na zebraniach rocznych – rozliczenie remontów z planu zrealizowanych w danym roku),

7)  sporządzanie w oparciu o uchwały i protokoły z zebrań wspólnot mieszkaniowych projektów planów rzeczowo-finansowych robót remontowych i inwestycyjnych,

8)  aktualizowanie i nadzorowanie realizacji robót oraz współpraca w tym zakresie
z administratorem wspólnot mieszkaniowych,

9)  prowadzenie przeglądów robót budowlanych w okresie gwarancji,

10)  nadzorowanie konserwacji, drobnych napraw oraz robót awaryjnych (zlecanie wykonania robót w zakresie konserwacji i drobnych napraw oraz nadzorowanie robót, dokonywanie odbiorów, sprawdzanie kosztorysów),

11)  uczestniczenie w wizji rozpisanej przez towarzystwo ubezpieczeniowe dot. powstałej szkody, sporządzenie notatki i przekazanie do działu prawnego,

12)  udzielanie pisemnych wyjaśnień w sprawach dot. rozliczeń robót remontowych oraz udzielanie odpowiedzi na pisma właścicieli i instytucji,

13)  sporządzanie miesięcznych raportów dotyczących realizacji prac remontowych oraz przekazywanie ich do kierownika oddziału,

14)  sporządzanie tygodniowych raportów wynikających z zakresu czynności
i wykonywanych zadań i przekazywanie do kierownika oddziału.

Nadto zgodnie z zakresem odpowiedzialności, powód odpowiadał, m.in. za prawidłową realizację zadań określonych w zakresie czynności oraz zadań powierzonych przez kierownika oddziału dotyczących spraw technicznych oraz znajomość i ścisłe przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa w zakresie powierzonych zadań.

Z uwagi na zakres czynności powód w zakresie realizowanych zadań współpracował
z jednostkami zewnętrznymi w tym z Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego
i Miejskim Konserwatorem Zabytków.

Na zajmowanym stanowisku powód podlegał bezpośrednio kierownikowi oddziału, które to stanowisko zajmowała H. F..

Dowód: - zakres czynności i odpowiedzialności powoda, w aktach osobowych powoda

- wykaz wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych przez powoda, k. 43-44 oraz w aktach osobowych

powoda

- oświadczenie powoda, k. 17

- zestawienie wspólnot, k. 18

- zestawienie robót na wspólnotach w 2014 roku, k. 19-22

- zestawienie robót na wspólnotach w 2015 roku , k. 23-24

- zestawienie prac na budynkach wspólnot, k. 92-93

- zestawienie robót na wspólnotach, k. 102-105

- wykaz decyzji i postanowień, k. 107-112

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

W praktyce do obowiązków inspektora nadzoru należało w szczególności wykonywanie przeglądów rocznych obiektów, nadzorowanie wszelkich robót budowlanych
i dokonywanie ich odbiorów, sporządzanie kosztorysów inwestorskich, weryfikacja wykonania prac zgodnie z kosztorysem inwestorskim, uczestniczenie w postępowaniach przetargowych i uczestniczenie w zebraniach wspólnot mieszkaniowych.

Zebrania wspólnot mieszkaniowych odbywały się corocznie na początku roku
i kolejno w razie zaistnienia takiej potrzeby, przy czym zdarzało się zarówno, że w danym tygodniu nie było żadnego zebrania jak również, że w danym tygodniu było nawet 5-6 zebrań.

W przypadku wykonywania prac na danym budynku, z uwagi na fakt, że budynki wspólnot mieszkaniowych zlokalizowane były w tzw. starej zabudowie (stare kamienice wymagające częstych remontów i konserwacji) często w trakcie wykonywania prac okazywało się, że trzeba zrealizować dodatkowe czynności. W związku z powyższym inspektor nadzoru musiał co najmniej raz dziennie być obecnym na budowie.

Inspektor nadzoru ponosił przy tym pełną odpowiedzialność za cały proces inwestycyjny.

Wynikające z zakresu obowiązków czynności inspektorzy nadzoru mogli wykonywać, w znacznym zakresie, wyłącznie samodzielnie, gdyż konieczne było posiadanie w tym zakresie odpowiednich uprawnień oraz specjalistycznej wiedzy.

Powód podobnie jak i pozostali inspektorzy dużo czasu poświęcali przy tym na wypełnianie dokumentacji związanej z prowadzonymi zadaniami w związku z czym wielokrotnie uskarżali się na niemożność pracy w terenie, z uwagi na konieczność wypełniania zbyt obszernej dokumentacji.

Dowód: - oświadczenie powoda, k. 17

- zestawienie wspólnot, k. 18

- zestawienie robót na wspólnotach w 2014 roku, k. 19-22

- zestawienie robót na wspólnotach w 2015 roku , k. 23-24

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

U strony pozwanej funkcjonują trzy oddziały obsługujące wspólnoty mieszkaniowe,
w których zatrudnieni są inspektorzy nadzoru.

Powód był zatrudniony w II oddziale, przy czym oprócz powoda w oddziale II zatrudnieni byli dwaj inspektorzy nadzoru budowlanego tj. M. G. oraz D. H..

Każdy z inspektorów miał przydzielone do obsługi budynki określonych wspólnot mieszkaniowych.

Przy zawarciu umowy o pracę strona pozwana powierzyła powodowi obsługę 98 wspólnot mieszkaniowych. W trackie zatrudnienia liczba obsługiwanych przez powoda wspólnot mieszkaniowych uległa stopniowemu ograniczeniu i ostatecznie powód obsługiwał budynki (...) wspólnot mieszkaniowych.

Pozostali inspektorzy wykonujący pracę w oddziale II również obsługiwali budynki wspólnot mieszkaniowych, przy czym D. H. około 78 budynków a M. G. około 140 budynków.

Dodatkowo w oddziale II zatrudniona była jedna osoba w charakterze specjalisty ds. technicznych, której zadaniem było m.in. udzielanie pomocy inspektorom nadzoru w zakresie bieżącej obsługi wspólnot mieszkaniowych oraz prowadzenie spraw związanych z drobnymi naprawami, tj. naprawami do wartości 2.000zł.

Dowód: - wykaz pracowników zatrudnionych na stanowisku inspektora nadzoru, k. 42

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Z uwagi na charakter pracy inspektora nadzoru jak i stosunkowo niskie wynagrodzenie, w oddziale II następowały liczne zmiany osobowe na stanowisku inspektora nadzoru.

Szczególnie trudne do obsługi były budynki wspólnot mieszkaniowych, które przydzielone zostały D. H..

D. H. został zatrudniony w pozwanej spółce w dniu 11 maja 2015r., na stanowisku inspektora nadzoru zaś do jego obowiązków należała obsługa około 78 budynków wspólnot mieszkaniowych. W krótkim okresie od dnia zatrudnienia D. H. ustalił, że przydzielone mu nieruchomości nie były w sposób należyty zarządzane w poprzednim okresie, gdyż nie posiadały aktualnych przeglądów rocznych, występowały liczne nieprawidłowości w kosztorysach inwestycyjnych oraz nie przeprowadzono koniecznej ilości remontów.

Powyższe nieprawidłowości wynikały z licznych zmian osobowych na stanowisku inspektora nadzoru na tych nieruchomościach. D. H. przejął bowiem do zarządu budynki wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych dotychczas przez J. T., który był zatrudniony przez okres około 6 miesięcy (od 15 października 2014r. do 30 kwietnia 2015r.). Przed J. T. wspólnoty te miał w swoim nadzorze:

-

P. G. - okres około 7 miesięcy (od 5 marca 2014r. do 11 października 2014r.),

-

P. A. – okres około 2 lat (od 20 lutego 2012r. do 15 marca 2014r.).

Z uwagi na występujące nieprawidłowości i tzw. zaszłości strona pozwana wyznaczyła D. H. 3 - tygodniowy termin na doprowadzenie budynków w/w wspólnot do odpowiedniego stanu. D. H. z uwagi na ilość stwierdzonych nieprawidłowości nie zdążył jednak, w okresie zatrudnienia u pozwanej, uporządkować wszystkich spraw ani też wykonać obowiązkowych przeglądów budynków.

Po upływie 3 miesięcy, tj. w dniu 14 sierpnia 2015r. D. H. z uwagi na nadmiar obowiązków zrezygnował z pracy w pozwanej spółce. W okresie zatrudnienia D. H. nie przeprowadził żadnego przeglądu budynku oraz nie przeprowadził koniecznych napraw bieżących, albowiem większość czasu pracy musiał poświęcić na poprawianie błędów
w dokumentacji budynków.

Dowód: - wykaz pracowników zatrudnionych na stanowisku inspektora nadzoru, k. 42,

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

- zeznania świadka A. K. (2), k. 130-133

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Po zakończeniu pracy przez D. H. strona pozwana podjęła decyzję
o reorganizacji pracy w oddziale II, w ten sam sposób, który miał zostać wprowadzony
w oddziale I, w którym po rozwiązaniu, z dniem 26 września 2015r., umowy o pracę
z inspektorem nadzoru S. N. na stanowisku inspektora nadzoru zatrudniona pozostała jedynie K. E..

Po rozwiązaniu umowy o pracę z S. N., K. E. przejęła do obsługi 126 budynków wspólnot mieszkaniowych.

Reorganizacja pracy w oddziale II miała polegać na podziale obowiązków na dwóch inspektorów i na dwóch specjalistów ds. technicznych.

Dotychczasowe wspólnoty mieszkaniowe będące w obsłudze D. H. zostały rozdzielone do obsługi pomiędzy powoda a drugiego inspektora nadzoru, tj. M. G., przy czym powód miał przejąć do obsługi po D. H. budynki
71 wspólnot mieszkaniowych. Dodatkowo powodowi przydzielono do obsługi budynki
8 wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych dotychczas przez M. G..

Łącznie po zmianach powód miał obsługiwać 153 budynki wspólnot mieszkaniowych.

Dodatkowo w oddziale II na stanowisku specjalisty ds. technicznych zatrudniona została od dnia 5 października 2015r. na okres próbny, do dnia 31 grudnia 2015r. A. K. (1).

Do obowiązków pracownika zatrudnionego na stanowisku specjalisty ds. technicznych należało wykonywanie obowiązków dotyczących drobnych napraw i konserwacji bieżącej budynku, w tym m.in.: nadzorowanie robót wykonywanych przez wykonawcę, dokonywanie obmiarów zleconych robót, dokonywanie odbiorów zleconych robót, sprawdzanie kosztorysów pod względem rachunkowym i zgodności obmiarów, opisywanie faktur, przekazywanie podpisanych faktur do inspektora nadzoru budowlanego celem sprawdzenia pod względem merytorycznym i podpisania, kompletowanie i kserowanie dokumentów, uczestnictwo w zebraniach wspólnot mieszkaniowych, przeprowadzanie wizji na budynkach, przygotowywanie różnego rodzaju wniosków, przeprowadzanie wizji lokalnych oraz współpraca z inspektorem nadzoru m.in. w zakresie prowadzenia wykazu spraw dotyczących wydanych nakazów (...), prowadzenia wykazów kominiarskich, przygotowywania dokumentów do Wydziału Architektury i Budownictwa w zakresie zgłaszania niezbędnych remontów, sporządzania wniosków i przygotowywania kompletu dokumentów do zawarcia umowy na roboty budowlane, zawiadamiania właścicieli o odbiorach robót, przygotowywania zapytań ofertowych.

W praktyce specjalista ds. technicznych mógł stanowić pomoc dla inspektora nadzoru jedynie w zakresie około 4-5 % wykonywanych przez inspektora nadzoru obowiązków m.in. z uwagi na fakt, że znaczna część prac wykonywanych przez specjalistę ds. technicznych wymagała sprawdzenia lub udziału w nich inspektora nadzoru. Przykładowo specjalista ds. technicznych mógł dokonać wpisu w książce obiektu jednak podpis pod wpisem musiał złożyć inspektor nadzoru co wymagało również zapoznania się z treścią wpisu i dokonania jego weryfikacji.

Dowód: - umowa o pracę zawarta z A. K. (1), k. 45

- porozumienie zmieniające zawarte z M. G., k. 46

- wykaz wspólnot przydzielonych M. G., k. 47

- wykaz pracowników zatrudnionych na stanowisku inspektora nadzoru, k. 42,

- aneks do umowy o pracę K. E. wraz z wykazem budynków, k. 48-48v.

- umowa o pracę zawarta z K. E., k. 49

- wykaz Ai B budynków wspólnot mieszkaniowych, k. 81 i 82

- zakres czynności i odpowiedzialności specjalisty ds. technicznych, k. 137-140

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

- zeznania świadka A. K. (2), k. 130-133

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Pismem z dnia 1 października 2015r., doręczonym powodowi w dniu 2 października 2015r., strona pozwana wypowiedziała powodowi warunki umowy o pracę zawartej w dniu
30 marca 2012r., w części dotyczącej wynagrodzenia, z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, oznaczając, że okres wypowiedzenia upłynie w dniu 17 października 2015r.

Jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków pracy strona pozwana wskazała zwiększenie obsługiwanego rejonu wspólnot mieszkaniowych na skutek zmian organizacyjnych.

Po upływie okresu wypowiedzenia strona pozwana zaproponowała powodowi zatrudnienie za wynagrodzeniem:

-

wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 3.585 zł,

-

premia uznaniowa do 20% stawki zasadniczej miesięcznie

-

dodatek za zwiększony rejon w wysokości 1.000zł,

przy zachowaniu pozostałych warunków zatrudnienia.

W treści oświadczenia strona pozwana poinformowała powoda, iż nie złożenie oświadczenia o odmowie przyjęcia nowych warunków pracy, przed upływem połowy okresu wypowiedzenia, tj. do dnia 10 października 2015r., będzie równoznaczne z wyrażeniem zgody na proponowaną zmianę warunków umowy jak również, że w razie odmowy przyjęcia zaproponowanych warunków umowy o pracę, umowa rozwiąże się z upływem okresu wypowiedzenia, tj. z dniem 17 października 2015r.

Nadto powód pouczony został o prawie i sposobie wniesienia odwołania do sądu pracy.

Dowód: - wypowiedzenie warunków umowy o pracę, k. 13 oraz w aktach osobowych powoda

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

- przesłuchanie za stronę pozwaną M. D., k. 130-133

Powód odmówił przyjęcia nowych warunków pracy i płacy wobec czego umowa uległa rozwiązaniu w dniu 17 października 2015r.

Przyjęcie do obsługi dodatkowych budynków było niemożliwe, z uwagi na dodatkowe związane z tym obowiązki, których realizacja nie byłaby możliwa do wykonania w ramach podstawowej normy czasu pracy.

Dowód: - wypowiedzenie warunków umowy o pracę, k. 13,

- zeznania świadka D. H., k. 95- 98

- przesłuchanie powoda, k. 130-133

Na podstawie porozumienia zmieniającego zawartego w dniu 1 października 2015r. strona pozwana zmieniła dotychczasowe warunki pracy i płacy M. G., powierzając mu w zarząd część budynków wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych dotychczas przez D. H., za dodatkowym wynagrodzeniem
w wysokości 1.000zł.

Dowód: - porozumienie zmieniające zawarte z M. G., k. 46

- zeznania świadka H. F., k. 95-98

Po rozwiązaniu umowy o pracę z powodem w oddziale II na stanowisku inspektora nadzoru zatrudniono nową osobę, która przejęła budynki wspólnot obsługiwanych przez powoda i budynki, które miały zostać powodowi przydzielone. Nowy pracownik zatrudniony był przez okres 3 miesięcy i na kolejny okres strona pozwana nie zawarła z nim nowej umowy zatrudniając kolejnego inspektora nadzoru.

Dowód: - zeznania świadka A. K. (2), k. 130-133

Pismem z dnia 12 października 2015r., doręczonym pozwanej w tym samym dniu, powód wniósł o wypłatę odprawy pieniężnej w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia, zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania
z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę strona pozwana wypłaciła powodowi
w dniu 19 października 2015r. odprawę pieniężną w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia oraz należny ekwiwalent za urlop wypoczynkowy w wysokości 9.338,78 zł netto.

Dowód: - pismo z dnia 12 października 2015r., w aktach osobowych powoda

- pismo z dnia 15 października 2015r. – polecenie wypłaty, w aktach osobowych powoda

- potwierdzenie przelewu z dnia 19 października 2015r., k. 50

Średnie jednomiesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosi 4.302 zł brutto.

Dowód: - zaświadczenie o wynagrodzeniu powoda, k. 145

Powód urodził się w dniu (...) Na dzień rozwiązania stosunku pracy,
tj. na dzień 17 października 2015r. posiadał staż pracy wynoszący 39 lat, 11 miesięcy i 27 dni, w tym okres składkowy wynoszący 39 lata, 9 miesięcy i 6 dni.

Po rozwiązaniu umowy o pracę powód w okresie od 20 października 2015r. do
19 czerwca 2016r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych a następnie, tj. w dniu 20 czerwca 2016r. podjął zatrudnienie.

Dowód: - CV, w aktach osobowych powoda

- świadectwa pracy powoda, k. 185-186, 188-189 oraz w aktach osobowych powoda

- zestawienie okresów składkowych i nieskładkowych, k. 183

- decyzja o ustaleniu kapitału początkowego, k. 184

- zaświadczenie o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych, k. 187 i 190

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W toku niniejszego postępowania powód domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 12.906 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy.

Strona pozwana wniosła natomiast o oddalenie powództwa w całości.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł się na złożonych do akt sprawy dokumentach w tym zwłaszcza na dokumentacji zawartej w aktach osobowych powoda a także na wykazie wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych przez powoda, oświadczeniu powoda w przedmiocie zakresu wykonywanych czynności, zestawieniu wspólnot, zestawieniu robót na wspólnotach w 2014 roku, zestawieniu robót na wspólnotach w 2015 roku, zestawieniu prac na budynkach wspólnot, zestawieniu robót na wspólnotach, wykazie decyzji i postanowień, wykazie pracowników zatrudnionych na stanowisku inspektora nadzoru, umowie o pracę zawartej z A. K. (1), porozumieniu zmieniającym zawartym z M. G., wykazie wspólnot przydzielonych M. G., aneksie do umowy o pracę K. E. wraz z wykazem budynków, umowie o pracę zawartej z K. E., wykazie A i B budynków wspólnot mieszkaniowych, zakresie czynności i odpowiedzialności specjalisty ds. technicznych, potwierdzeniu przelewu z dnia 19 października 2015r., zaświadczeniu o wynagrodzeniu powoda, zestawieniu okresów składkowych i nieskładkowych, decyzji o ustaleniu kapitału początkowego i zaświadczeniach o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych bowiem żadna ze stron postępowania, w toku procesu, nie podważyła skutecznie ich wiarygodności
i autentyczności.

Sąd dał również wiarę konkretnym i logicznym zeznaniom świadków J. H., H. F. i A. K. (2) oraz zeznaniom powoda i przesłuchiwanej w charakterze strony pozwanej M. D. w zakresie w jakim zeznania ich znajdowały oparcie w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie.

Podkreślić należy, iż szczególnie istotne okazały się zeznania świadka J. H., który, jako osoba niezaangażowana w niniejszą sprawę i niezainteresowana jej wynikiem, wskazał na szereg istotnych okoliczności w sprawie dotyczących warunków pracy na stanowisku inspektora nadzoru oraz w zakresie rodzaju obsługiwanych przez niego, w okresie zatrudnienia u pozwanej, budynków wspólnot mieszkaniowych, które następnie miały być przekazane do obsługi powodowi.

Dokonując oceny zasadności żądania pozwu podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż zgodnie z przepisem art. 42 § 1 k.p. przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Oznacza to konieczność stosowania przepisów o wypowiedzeniu bez żadnych zmian lub ze zmianami uzasadnionymi innym charakterem wypowiedzenia zmieniającego. Przy tym rodzaju wypowiedzenia głównym celem jest bowiem zmiana treści stosunku pracy,
a rozwiązanie tego stosunku celem jedynie alternatywnym.

Wypowiedzenie zmieniające musi być uzasadnione. Przyczyny uzasadniające mogą leżeć po stronie pracodawcy, np. zmniejszenie stanu zatrudnienia czy też wprowadzenie zmian organizacyjnych ale również po stronie pracownika, np. mała wydajność, częste nieobecności w pracy itp. W odniesieniu do wykładni pojęcia nieuzasadnionego wypowiedzenia zachowała aktualność (poza pkt I) uchwała pełnego składu Izby Pracy
i (...) Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 r., III PZP 10/85 (OSNCP 1985, nr 11, poz. 164). Według tej uchwały wypowiedzenie warunków pracy i płacy może być uzasadnione zarówno przyczynami stanowiącymi podstawę wypowiedzenia umowy o pracę, jak i innymi przyczynami adekwatnymi do wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Stwierdzić należy, że ocena zasadności obejmuje także zaproponowane pracownikowi nowe warunki. W przypadku gdy wypowiedzenie oparte jest na przyczynach, które nie uzasadniają wypowiedzenia definitywnego umowy o pracę, lecz mają jedynie usprawiedliwiać jej zmianę, zasadność wypowiedzenia warunków pracy lub płacy zależy od tego czy pracodawca ma zamiar dalej zatrudniać pracownika stosownie do jego kwalifikacji i aktualnych możliwości pracodawcy. Na ocenę zasadności wypowiedzenia może mieć wpływ treść propozycji, jaką pracodawca złożył wobec pracownika w zakresie nowych warunków pracy lub płacy. Za nieuzasadnione należy uznać np. wypowiedzenie pracownikowi dotychczasowych warunków pracy lub płacy z równoczesnym zaproponowaniem mu warunków nie dostosowanych zupełnie do jego kwalifikacji, gdy istnieje możliwość zatrudnienia na innym stanowisku odpowiadającym jego uzdolnieniom, przygotowaniu zawodowemu. Nieuzasadnione (niezgodne z przepisami) wypowiedzenie warunków to także takie, które jest połączone
z propozycją zatrudnienia na warunkach nie nadających się do przyjęcia. W tym wypadku wypowiedzenie jest czynnością, która może być uznana za dokonaną w celu osiągnięcia skutku w postaci rozwiązania stosunku pracy przez skłonienie pracownika do złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia nowych warunków, czyli z obejściem przepisów
o wypowiedzeniu umowy.

Nadto podnieść należy, że wypowiedzenie zmieniające dla swojej skuteczności wymaga zachowania odpowiednich wymogów formalnych, bowiem do wypowiedzenia zmieniającego znajdują zastosowanie odpowiednie przepisy o ochronie powszechnej. Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 30 § 3 k.p. wymóg formy pisemnej dotyczy całego wypowiedzenia zmieniającego, a więc również wypowiedzenia dotychczasowych warunków.

Ponadto do wypowiedzenia zmieniającego stosuje się odpowiednio przepisy art. 38, 39, 41 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2001 r., I PKN 447/2000, LexisNexis nr (...), OSNAPiUS 2002, nr 24, poz. 593).

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego niniejszej sprawy podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż niekwestionowanym faktem było zarówno to, że strona pozwana wypowiedziała powodowi warunki pracy i płacy z powodu zwiększenia obsługiwanego rejonu wspólnot mieszkaniowych jak również, to, że powód nie przyjął proponowanych mu warunków wskutek czego łącząca strony umowa o pracę zawarta na czas określony uległa rozwiązaniu.

Powód zarzucił jednak, iż dokonane wypowiedzenie było nieuzasadnione bowiem
z uwagi na podwojenie zakresu obowiązków nie mógł go przyjąć jak również, że naruszało ono przepis art. 39 k.p. gdyż - jak podnosił - umowa o pracę zawarta w dniu 30 marca 2012r. na czas określony 5 lat faktycznie miała charakter umowy o pracę na czas nieokreślony.

Za nieuzasadniony, w stanie faktycznym sprawy, uznał Sąd podniesiony przez powoda zarzut naruszenia art. 39 k.p.

Zgodnie z treścią powołanego przepisu art. 39. k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Z treści powołanego przepisu wynika zatem jednoznacznie, że wynikająca z niego ochrona przysługuje temu pracownikowi który nie tylko jest w odpowiednim wieku – brakuje mu nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego ale i posiada okres zatrudnienia umożliwiający mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Powód (urodzony (...)) niewątpliwie na dzień złożenia mu oświadczenia o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy posiadał odpowiedni wiek emerytalny, tj. brakowało mu mniej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego (w przypadku powoda: 66 lat i 7 miesięcy). Niemniej jednak łącząca strony umowa o pracę zawarta została na czas określony do dnia 31 marca 2017r. a zatem uległaby rozwiązaniu przed osiągnięciem przez powoda wieku emerytalnego. W konsekwencji powyższego uznać należało, iż do powoda nie znajdowała zastosowania regulacja wprowadzona art. 39 k.p. Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku
z dnia 27 lipca 2011r. w sprawie II PK 20/11, w którym podał, że „Jeśli zatem osiągnięcie wieku emerytalnego i uzyskanie w związku z tym uprawnień emerytalnych w ramach obecnie trwającego stosunku pracy nie byłoby możliwe, to art. 39 k.p. nie znajdzie zastosowania. Wypada także dodać, iż cechą charakterystyczną umowy o pracę na czas określony, w przeciwieństwie do umowy o pracę na czas nieokreślony, której istotę stanowi niemożność przewidzenia a priori czasu jej trwania, jest z góry ustalony okres jej trwania. Co więcej, upływ tego okresu stanowi skutek rozwiązujący tę umowę. Zawarcie umowy o pracę na czas określony, który upłynie zanim pracownik osiągnie wiek emerytalny pozwalający mu na uzyskanie prawa do emerytury, musi zatem powodować uznanie, iż taka umowa w ogóle nie jest objęta dyspozycją art. 39 k.p. Nawet w przypadku nierozwiązania jej przed upływem okresu, na który została zawarta, pracownik nie osiągnie bowiem celu, którego ochronie przepis ten ma służyć.”

W niniejszej sprawie brak było przy tym również podstaw do uznania, aby łącząca strony umowa o pracę stanowiła de facto umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony, co mogło by skutkować uznaniem, że w sytuacji powoda zastosowanie znajdowała regulacja art. 39 k.p.

W tym zakresie podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż jak stanowi przepis art. 25 § 1 zd. 1 k.p. umowę o pracę zawiera się na czas nie określony, na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy. Mimo jednak, iż prawo pracy – co wynika wprost
z treści powołanego przepisu – nie zabraniało zawierania umów o pracę na czas określony, ani nie ustanawiało /na moment zawarcia umowy przez strony/ maksymalnych okresów trwania tego rodzaju umów, jednak dla zawarcia takiej umowy musiał istnieć konkretny
i obiektywny powód uzasadniający zarówno jej rodzaj, jak i długość trwania umowy.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w tezie do wyroku z dnia 25 października 2007 r. (II PK 49/07, opubl. OSNP 2008/21-22/317) „niedopuszczalne jest zawarcie wieloletniej umowy o pracę na czas określony z klauzulą wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, chyba że co innego wynika z przepisów prawa pracy albo z charakteru umowy dotyczącej wykonywania zadań oznaczonych w czasie albo, gdy z innych przyczyn nie narusza to usprawiedliwionego i zgodnego interesu obu stron stosunku pracy. Jeżeli zawarcie umowy o pracę na czas określony było niedopuszczalne, stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy o umowie na czas nieokreślony.”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że powód będąc osobą wykształconą zawarł ze strona pozwaną w dniu 30 marca 2012r. umowę o pracę na czas określony, na podstawie której powód zatrudniony został na czas od dnia
1 kwietnia 2012r. do dnia 31 marca 2017r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora nadzoru. Nie sposób przy tym uznać, aby zawarcie umowy terminowej nastąpiło
w tym przypadku - przy brzmieniu wówczas obowiązujących przepisów - w sposób niezgodny z interesem pracownika. Powyższej okoliczności powód w toku niniejszego postępowania nie wykazał. Przeciwnie z zeznań powoda wynika, iż zawierając ze stroną pozwaną kolejną umowę o pracę na czas określony zaakceptował stanowisko pracodawcy, co do rodzaju umowy i nie wnosił w tym zakresie żadnych zastrzeżeń w tym również nie zwracał się do pracodawcy o zawarcie z nim umowy o pracę na czas nieokreślony. Tym samym, zważywszy na wykształcenie powoda, brak podstaw do uznania, aby wolą powoda nie było zawarcie terminowej umowy o pracę i aby zawarcie takiej umowy było niezgodne z interesem pracownika tym bardziej, gdy uwzględni się fakt, że wykształcenie powoda umożliwiało mu niewątpliwie szybkie znalezienie nowego zatrudnienia.

Uwzględniając powyższe okoliczności brak było podstaw do uznania, aby powód podlegał ochronie przewidzianej w art. 39 k.p. a w konsekwencji, aby strona pozwana wypowiadając powodowi warunki pracy i płacy naruszyła dyspozycję w/w przepisu.

Zmiana umowy o pracę powinna nastąpić w formie pisemnej, musi być uzasadniona,
a wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki (art. 42 § 2 k.p.). Powyższe warunki zostały przez stronę pozwaną dochowane. Powód otrzymał oświadczenie strony pozwanej na piśmie, wskazano w nim przyczynę wypowiedzenia oraz przedstawiono nowe warunki pracy i płacy. Zawarto w nim również obowiązkowe pouczenie o skutkach odmowy przyjęcia zaproponowanych mu warunków pracy i płacy (art. 42 § 3 k.p.) jak również o prawie odwołania się do sądu (art. 30 § 5 k.p.). Zatem przedłożone powodowi oświadczenie było,
w tym zakresie, prawidłowe pod względem formalnym.

Odnosząc się do wskazanej przyczyny wypowiedzenia powodowi warunków pracy
i płacy i zaproponowanych nowych warunków pracy wskazać należy, iż organizacja pracy
w zakładzie pracy należy do kompetencji pracodawcy, któremu nie można odmówić prawa do podejmowania wiążących w tym zakresie decyzji adekwatnych do jego potrzeb wynikających m.in. z uwarunkowań gospodarki rynkowej.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że pracodawca w ramach swobody prowadzenia działalności gospodarczej ma prawo prowadzenia przez siebie polityki dotyczącej stanu
i poziomu zatrudnienia, jego dostosowania do zakresu realizowanych zadań oraz organizacji pracy w sposób pozwalający mu, w jego ocenie, osiągnięcie najlepszych rezultatów – w tym poprzez wyznaczanie pracownikom nowych zadań czy też miejsc pracy. Kwestia, czy występuje potrzeba dokonania przez pracodawcę zmian organizacyjnych należy do autonomii zarządczej pracodawcy i nie podlega ocenie sądu. Konsekwentnie nie jest rzeczą sądu badanie zasadności dokonywania zmian w strukturze zakładu pracy, gdyż podejmowane przez pracodawcę zmiany organizacyjne i ekonomiczne stanowią autonomiczną decyzję tego podmiotu.

Należy jednak podkreślić, iż Sąd uprawniony i obowiązany jest do ustalenia czy zaproponowane pracownikowi na skutek wprowadzonych zmian organizacyjnych nowe warunki pracy i płacy są uzasadnione, tj. czy są możliwe do przyjęcia.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie dokonane wypowiedzenie powodowi warunków pracy i płacy było nieuzasadnione, gdyż zaproponowane powodowi nowe warunki pracy
i płacy były niemożliwe do przyjęcia.

Jak wynika z przeprowadzonych ustaleń faktycznych strona pozwana pismem z dnia
1 października 2015r., doręczonym powodowi w dniu 2 października 2015r., wypowiedziała powodowi warunki umowy o pracę zawartej w dniu 30 marca 2012r., w części dotyczącej wynagrodzenia, z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, oznaczając jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków pracy zwiększenie obsługiwanego rejonu wspólnot mieszkaniowych na skutek zmian organizacyjnych. W toku postępowania Sąd ustalił przy tym, że zgodnie z nową organizacją pracy strona pozwana miała zatrudnić specjalistę ds. technicznych w miejsce inspektora nadzoru natomiast powód miał przejąć wspólnoty mieszkaniowe uprzednio obsługiwane przez inspektora nadzoru - D. H.
i ostatecznie - po zmianach - obsługiwać 153 wspólnot mieszkaniowych, przy czym powód miał przejąć do obsługi po D. H. budynki (...) wspólnot mieszkaniowych /prawie wszystkie budynki dotychczas obsługiwane przez D. H./ i dodatkowo 8 budynków wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych dotychczas przez M. G.. Tym samym na skutek wprowadzanych zmian miało dojść do podwojenia liczby budynków będących w dotychczasowej obsłudze powoda. W niniejszej sprawie istotne jest przy tym, że nieruchomości uprzednio obsługiwane przez D. H. wymagały dużego nakładu pracy. W tym miejscu podkreślić należy, iż świadek D. H., jako osoba, która wcześniej wykonywała pracę w charakterze inspektora nadzoru na powierzonych powodowi wypowiedzeniem zmieniającym wspólnotach mieszkaniowych, posiadał, w ocenie Sądu, najpełniejszą wiedzę dotyczącą stanu w jakim znajdowały się budynki w/w wspólnot mieszkaniowych. Zaznaczyć należy, że świadek D. H. w toku składania zeznań wielokrotnie podkreślał, podobnie jak i powód, iż na przydzielonym mu rejonie budynków było bardzo dużo zaszłości. Co istotniejsze jak wynika z przeprowadzonych ustaleń faktycznych już w krótkim okresie od dnia zatrudnienia D. H. ustalił, że przydzielone mu nieruchomości nie były w sposób należyty zarządzane w poprzednim okresie, gdyż nie posiadały aktualnych przeglądów rocznych, występowały liczne nieprawidłowości
w kosztorysach inwestycyjnych oraz nie przeprowadzono koniecznej ilości remontów. Powyższe nieprawidłowości wynikały z licznych zmian osobowych na stanowisku inspektora nadzoru na tych nieruchomościach. D. H. przejął bowiem do zarządu budynki wspólnot mieszkaniowych obsługiwanych dotychczas przez J. T., który był zatrudniony przez okres około 6 miesięcy (od 15 października 2014r. do 30 kwietnia 2015r.), przed którym wspólnoty te miał w swoim nadzorze P. G. - okres około
7 miesięcy (od 5 marca 2014r. do 11 października 2014r.), a uprzednio P. A. – okres około 2 lat (od 20 lutego 2012r. do 15 marca 2014r.). Jak wynika, przy tym, z zeznań świadka D. H. z uwagi na występujące nieprawidłowości i tzw. zaszłości strona pozwana wyznaczyła mu 3 tygodniowy termin na doprowadzenie budynków w/w wspólnot do odpowiedniego stanu jednak D. H. z uwagi na ilość stwierdzonych nieprawidłowości nie zdążył, w okresie zatrudnienia u pozwanej, nie tylko uporządkować wszystkich spraw ale i wykonać obowiązkowych przeglądów budynków. Tym samym nie budzi wątpliwości, iż budynki wspólnot mieszkaniowych, które miał przejąć powód niewątpliwie znajdowały się w stanie wymagającym podjęcia dodatkowych czynności chociażby zmierzających do uporządkowania ich dokumentacji, zapoznania się z ich stanem oraz przeprowadzenia koniecznych przeglądów. Czynności te, dla osoby, która po raz pierwszy miała przejąć obsługę w/w budynków niewątpliwie przy tym wymagały przeznaczenia na ich wykonanie dodatkowego czasu. Okoliczność ta jest tym donioślejsza
w niniejszej sprawie, iż z przeprowadzonych ustaleń faktycznych wynika, że D. H. po upływie 3 miesięcy, tj. w dniu 14 sierpnia 2015r., z uwagi na nadmiar obowiązków zrezygnował z pracy w pozwanej spółce, przy czym w okresie zatrudnienia w pozwanej spółce nie przeprowadził żadnego przeglądu budynku oraz nie przeprowadził koniecznych napraw bieżących, albowiem większość czasu pracy musiał poświęcić na poprawianie błędów w dokumentacji budynków. Co istotniejsze jak wynika z zeznań świadka D. H. powód nie przyjął zaproponowanych warunków, gdyż fizyczną niemożliwością było wykonanie tych czynności. Powyższą okoliczność potwierdził również w toku przesłuchania powód. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka D. H. bowiem świadek nie tylko pracował u strony pozwanej i obsługiwał budynki wspólnot mieszkaniowych, które ostatecznie miał przejąć do obsługi powód – a zatem miał wiedzę o koniecznym do wykonania nakładzie pracy ale i pracował na stanowisku inspektora nadzoru w związku
z czym niewątpliwie miał pełną wiedzę o zakresie obowiązków przypisanych do tego stanowiska i związanej z nim odpowiedzialności. Wprawdzie strona pozwana wskazała, iż
w innym jej oddziale przyjęte zmiany organizacyjne sprawdziły się i dalej, że drugi
z inspektorów nadzoru z oddziału II, w którym pracował powód przyjął zmienione warunki jednak zważyć wypadnie, iż powód na zmienionych warunkach miał obsługiwać 153 budynki wspólnot mieszkaniowych podczas, gdy zatrudniona na stanowisku inspektora nadzoru
w oddziale I strony pozwanej K. E. przejęła do obsługi 126 budynków wspólnot mieszkaniowych a zatem blisko trzydzieści mniej niż powód. Z kolei M. G. przejął niewielką ilość budynków po inspektorze nadzoru D. H. a zatem i jego sytuacja nie była podobna do warunków pracy zaproponowanych powodowi skoro – jak już zaznaczono powyżej – budynki przejmowane po D. H. wymagały znacznego nakładu pracy co jest o tyle istotne, że jeszcze przez wprowadzeniem zmian (wówczas powód obsługiwał około 80 budynków) inspektorzy nadzoru wskazywali pozwanej na niemożność pracy w terenie, z uwagi na konieczność wypełniania zbyt obszernej dokumentacji. Nadto, jak wynika z przeprowadzonych ustaleń, D. H. zrezygnował z pracy u strony pozwanej
z uwagi na nadmiar obowiązków. Wprawdzie strona pozwana zatrudniła od dnia
5 października 2015r., w oddziale II, na stanowisku specjalisty ds. technicznych A. K. (1), która miał stanowić wsparcie dla inspektora nadzoru jednak jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe na zajmowanym stanowisku specjalista ds. technicznych mógł stanowić pomoc dla inspektora nadzoru jedynie w zakresie około 4-5 % wykonywanych przez inspektora nadzoru obowiązków m.in. z uwagi na fakt, że znaczna część prac wykonywanych przez specjalistę ds. technicznych wymagała sprawdzenia lub udziału w nich inspektora nadzoru, co potwierdziła w swych zeznaniach również świadek H. F., która podała, że przykładowo specjalista ds. technicznych mógł dokonać wpisu w książce obiektu jednak podpis pod wpisem musiał złożyć inspektor nadzoru co wymagało również zapoznania się z treścią wpisu i dokonania jego weryfikacji.

Wobec powyższego Sąd podzielił stanowisko powoda, że zaproponowane mu wypowiedzeniem zmieniającym nowe warunki pracy były nie do zaakceptowania. W tym zakresie uwzględnienia wymaga również okoliczność, iż powód zawierając z pozwaną spółką umowę o pracę wyraził zgodę na wykonywanie pracy dla pozwanej w określonym zakresie obowiązków czemu towarzyszył oznaczony zakres odpowiedzialności wynikający dla powoda nie tylko z zawartej umowy o pracę ale i – z racji zajmowanego stanowiska –
z powszechnie obowiązujących przepisów. Tym samym nie może również budzić wątpliwości, iż znaczące zwiększenie obowiązków powoda – jako wpływające na zakres jego odpowiedzialności – należało uznać za nieuzasadnione, nie możliwe do przyjęcia. Tym samym dokonane powodowi wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy i płacy uznać należało za nieuzasadnione w świetle zaproponowanych powodowi nowych warunków pracy.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku i zasądził na rzecz powoda kwotę 12.906 zł tytułem odszkodowania, która to kwota stanowi - zgodnie
z przepisem art. 50 § 3 i § 4 k.p. - równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia powoda.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego zawarte w punkcie II wyroku Sąd oparł na treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione koszty procesu, uwzględniając dalej fakt, że na koszty poniesione przez powoda złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce 180zł.

Jednocześnie mając na uwadze fakt, że powód jako pracownik, zgodnie z treścią
art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594) zwolniony był od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, Sąd na podstawie art. 113 powołanej ustawy, kosztami sądowymi obciążył stronę pozwaną uwzględniając w tym zakresie fakt, że zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. wysokość opłaty sądowej wynosiła 646zł (5% z 12.906 zł), jak również, że powództwo podlegało uwzględnieniu w całości co uzasadniało obciążeniem pozwanej opłatą sądową
w całości, tj. w kwocie 646zł.

Uwzględniając powyższe, w oparciu o powołany przepis Sąd orzekł, jak w punkcie III sentencji wyroku.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., uwzględniając wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda w kwocie 4.302zł. (punkt IV wyroku)