Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Chlipała - Kozioł

Protokolant: Katarzyna Kunik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2020 r. we W.

sprawy z odwołania wnioskodawcy A. S.

od decyzji strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 4.10.2018 r., znak: (...)

oraz z dnia 13.06.2019 r., znak: (...)

o zasiłek chorobowy

I.  zmienia obie zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., tj. decyzję z dnia 4.10.2018 r. (znak: (...)) oraz decyzję z dnia 13.06.2019 r. (znak: (...)) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni A. S. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 22.08.2016 r. do 30.09.2016 r. oraz prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego za okres od 13.12.2016 r. do 31.01.2017 r. i uchyla nałożony na wnioskodawczynię obowiązek zwrotu tego zasiłku chorobowego z odsetkami w łącznej kwocie 7.670,61 zł;

II.  orzeka, że koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona A. S. wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., z dnia 4 października 2018 r. znak (...) - (...) odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 22 sierpnia 2016 r. do 30 września 2016 r. oraz zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego za okres od 13 grudnia 2016 r. do 31 stycznia 2017 r. i zobowiązującej ją do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 7.670,61 zł, na którą składają się następujące należności:

I. Należność główna 6.820,00 zł, w tym:

- z funduszu wypadkowego 3.410,00 zł za okres od 22 sierpnia 2016 r. do 30 września 2016 r.

- z funduszu chorobowego 3.410,00 zł za okres od 13 grudnia 2016 r. do 31 stycznia 2017 r.

II. Odsetki 850,61 zł, w tym:

- z funduszu wypadkowego 463,04 zł,

- z funduszu chorobowego 387,57 zł

w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia decyzji, przy czym jeżeli cała należność główna zostanie zwrócona w terminie wskazanym decyzją, nie będą naliczane dalsze odsetki. W decyzji organ zarzucił, że w okresie zwolnienia lekarskiego ubezpieczona świadczyła pracę zarobkową.

Zaskarżając decyzję, ubezpieczona domagała się jej uchylenia i umorzenia postępowania. Uzasadniając odwołanie wskazała, że zaskarżona przez nią decyzja nigdy nie została jej skutecznie doręczona. O jej treści dowiedziała się dopiero z korespondencji zawierającej decyzję z 13 czerwca 2019 r., do której została załączona kserokopia spornej decyzji. Sam fakt przesłania kopii decyzji zmienianej wskazuje, że organ miał świadomość prowadzenia postępowania z niewłaściwie ustalonym adresem strony. Pomimo tego w treści uzasadnienia decyzji zmieniającej stara się przydać swym wcześniejszym działaniom pozory legalności, mając na celu wprowadzenie strony w błędne przekonanie odnośnie swej sytuacji ubezpieczeniowej oraz uniknąć odpowiedzialności za bezprawne działanie zarówno organu, jak i merytorycznie odpowiedzialnych pracowników ZUS. Przeprowadzone przez organ postępowania rażąco narusza ogólna zasadę budowania zaufania obywateli do władzy publicznej. Ubezpieczona podkreśliła, iż umowa zlecenia, która miała być podstawą decyzji o odmowie spornych świadczeń, polegała na wykonaniu okresowych zestawień stanu magazynu sprzętu medycznego. Sporządzenie zestawień i tabeli w opinii lekarzy wystawiających zwolnienie – w przeciwieństwie do obowiązków pielęgniarki kardiologicznej – w swym charakterze nie stanowiło przeciwwskazania dla skuteczności procesu leczenia. Rozróżnić należy pracę fizyczną przy obsłudze ciężko chorych pacjentów od lekkiej pracy biurowej, możliwej do wykonania nawet w pozycji leżącej. Ubezpieczona podkreśliła, iż przy wykonywaniu tych obowiązków korzystała z pomocy osób trzecich, które przekazywały jej informacje o bieżącym zużyciu, co często stanowiło nawet o braku konieczności osobistej obecności w placówce bez uszczerbku dla realizacji zobowiązań umownych (k. 4-5).

Decyzją z dnia 13 czerwca 2019 r. znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. zmienił swoją decyzję z 4 października 2018 r. znak (...) - (...), w ten sposób, że:

- zwolnił ubezpieczoną z obowiązku zapłaty odsetek w kwocie 850,61 zł (z tego 463,04 zł na funduszu wypadkowy oraz 387,57 zł na fundusz chorobowy),

- odsetki za opóźnienie miał być liczone od następnego dnia po doręczeniu decyzji o ile należność główna nie zostanie zwrócona w terminie w niej wskazanym (k. 74-v. 74 w aktach ZUS).

Na rozprawie w dniu 23.10.2020 r. ubezpieczona potwierdziła, iż złożone przez nią odwołanie obejmuje obie sporne decyzje, tj. zarówno decyzję z dnia 4 października 2018 r. znak (...) - (...), jak i zmieniającą ją w części decyzję z dnia 13 czerwca 2019 r. , znak (...).

Odpowiadając na odwołanie, organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o odrzucenie odwołania od decyzji z 4 października 2018 r. oraz o oddalenie odwołania od decyzji z 13 czerwca 2019 r.

Uzasadniając swoje stanowisko organ zarzucił, że decyzja z 4 października 2018 r. została skutecznie doręczona ubezpieczonej z upływem ostatniego dnia okresu czternastu dni, na jaki przesyłka została pozostawiona w urzędzie pocztowym. Zatem w dacie złożenia odwołania była prawomocna. Przesyłka została doręczona na adres zameldowania ubezpieczonej. Zleceniodawca zgłaszając ubezpieczoną do ubezpieczenia zdrowotnego jako jedyny aktualny wskazał adres zameldowania.

W przypadku decyzji z 13 czerwca 2019 r. organ wskazał, iż decyzja ta zmieniła decyzję z 4 października 2018 r. w zakresie odsetek, w ten sposób, że stwierdziła brak obowiązku zapłaty odsetek w kwocie 850,61 zł wyliczonych na datę wydania decyzji, a zobowiązującej ubezpieczoną do ich zapłaty od dnia następnego po dacie doręczenia decyzji. Do zmiany wyliczenia odsetek doszło z uwagi na to, iż zgodnie z aktualną linią orzeczniczą obowiązek zapłaty odsetek powstaje w momencie poinformowania strony zobowiązanej do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia o takim obowiązku (k. 7-v. 7).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona A. S., będąc zatrudniona na umowę o pracę w Szpitalu Wojewódzkim w Ł., w dniu 20 sierpnia 2016 r. uległa wypadkowi przy pracy. Z tej przyczyny przebywała na zwolnieniu lekarskim w następujących okresach:

- od 22 sierpień – 14 wrzesień 2016 r. ( (...)),

- od 15-26 wrzesień 2016 r. ( (...)),

- od 27-30 września 2016 r. ( (...)).

Ponadto, ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim także między innymi w okresach:

- od 2-22 grudnia 2016 r. ( (...)),

- od 23 grudzień 2016 r. - 5 styczeń 2017 r. ( (...)),

  od 6-31 styczeń 2017 r. ( (...)).

Dowód:

- okoliczności bezsporne.

Płatnik składek Szpitalu Wojewódzkim w Ł. za okres od 22 sierpnia 2016 r. do 30 września 2016 r. oraz od 13 grudnia 2016 r. do 31 stycznia 2017 r. wypłacił ubezpieczonej następującej świadczenia:

- 2.046,00 zł (zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 22 sierpnia – 14 września 2016 r.),

- 1.023,00 zł (zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 15-26 września 2016 r.),

- 341,00 zł (zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 27-30 września 2016 r.),

- 682,00 zł (zasiłek chorobowy za okres od 13-22 grudnia 2016 r.),

- 954,80 zł (zasiłek chorobowy za okres od 23 grudnia 2016 r. do 5 stycznia 2017 r.),

III.  1.773,20 zł (zasiłek chorobowy za okres od 6-31 stycznia 2017 r.)

Dowód:

- pisma płatnika składek – karta 21, 54 w aktach ZUS,

- ustalenie nadpłaty – karta 22, 55 w aktach ZUS,

- zestawienie wypłaconych świadczeń – karta 56-58 w aktach ZUS.

W okresie od 1 maja 2016 r. do 30 kwietnia 2017 r. ubezpieczona miała zawartą z (...) sp. z o.o. z siedzibą w N. umowę zlecenia, w ramach której zobowiązała się do prowadzenia ewidencji banku stentów i cewników balonowych do zabiegów (...) i sporządzana szczegółowych raportów dla zamawiającego (§ 1 ust. 1).

Usługi miały być wykonywane poza godzinami pracy w Szpitalu Wojewódzkim w Ł. (§ 1 ust. 2).

Z tytułu wykonywanej umowy, ubezpieczonej przysługiwało wynagrodzenie w wysokości 356,04 zł brutto miesięcznie (§ 5 ust. 1).

Dowód:

- umowa – k. 30-32 w aktach ZUS

W ramach umowy zlecenie z firmą (...) w okresach 22 sierpień - 30 wrzesień 2016 r. oraz 2-22 grudzień 2016 r. ubezpieczona wysyłała raporty zużycia sprzętu sporządzone w następujących dniach: 24, 26 sierpień; 5, 14, 16, 19, 23, 28, 30 wrzesień; 5, 13, 19 grudzień.

Dowód:

- Pismo A. (...) – k. 49 w aktach ZUS.

W ramach umowy zlecenia z firmą (...) w styczniu 2017 r. ubezpieczona wykazała realizację zlecenia w następujących dniach: 3, 9, 13, 20, 27 stycznia.

Dowód:

- Pismo A. (...) – k. 11 w aktach ZUS.

W ramach umowy zlecenia z firmą (...) ubezpieczona sprawowała opiekę nad komisem w Szpitalu Wojewódzkim w Ł., gdzie wówczas pracowała na umowę o pracę. Zestawienia przekazywała mailem lub faksem. W okresie zwolnień lekarskich ubezpieczona nie jeździła do szpitala i nie liczyła stentów ani cewników. Informacje jakie podawała w raportach, otrzymywała od innych pielęgniarek. Informacje były jej przekazywane przez pielęgniarki telefonicznie lub przesyłano jej zdjęcia elementów. Wynagrodzenie z umowy zlecenia było stałe, płatne bez względu na ilość wysyłanych raportów. Ubezpieczona nie zlecała nikomu czynności wysyłania raportów, gdyż musiała się pod nimi podpisać.

Dowód:

- wyjaśnienia ubezpieczonej - e-protokół

Pismem z 1 marca 2018 r. organ rentowy wysłał do ubezpieczonej na adres: Ł., ul. (...), zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich w okresie od 22 sierpnia 2016 r. do 10 lutego 2017 r.

Dowód:

- zawiadomienie – karta 3 w aktach ZUS.

Decyzję z 4 października 2018 r. organ rentowy wysłał ubezpieczonej dwukrotnie, przesyłką poleconą na adres: Ł., ul. (...):

1.  w dniu 8 października 2018 r. (nr przesyłki (...)), która po dwukrotnym awizowaniu w dniach 9 i 17 października 2018 r. z dniem 24 października 2018 r. została zwrócona do adresata.

2.  w dniu 30 października 2018 r. (nr przesyłki (...)), która po dwukrotnym awizowaniu w dniach 31 października 2018 r. i 8 listopada 2018 r. z dniem 16 listopada 2018 r. została zwrócona do adresata.

Dowód:

- potwierdzenie nadania przesyłek – karta 62-63 w aktach ZUS.

W dniu 4 lipca 2019 r. przesyłką poleconą (nr przesyłki (...)) skierowaną na adres: W., ul. G. J. (...)/3, organ rentowy doręczył ubezpieczonej decyzje z 4 października 2018 r. i 13 czerwca 2019 r.

Dowód:

- potwierdzenie odbioru przesyłki – karta 75 w aktach ZUS.

Na przełomie sierpnia/września 2017 r. ubezpieczona przeprowadziła się do W.. We wrześniu 2017 r. podjęła pracę w Wojewódzkim Szpitalu (...) we W.. W zgłoszeniu do ubezpieczeń (...) z 27 listopada 2017 r. Szpital wskazał następujące adresy ubezpieczonej:

- adres zameldowania – Ł., ul. (...),

1.  adres zamieszkania – W., ul. (...). J. (...)/3.

W zgłoszeniu z 10.05.2018 r. jako miejsce zameldowania inny płatnik składek wskazał adres przy ul. (...) jako adres zameldowania wnioskodawczyni.

Ubezpieczona nie wiedziała, że organ rentowy prowadzi postępowanie w jej sprawie.

Dowód:

- wyjaśnienia ubezpieczonej - e-protokół

- druk (...) k. 64 w aktach ZUS.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Ubezpieczona A. S. odwołała się zarówno od decyzji z 4 października 2018 r., jak i od zmieniającej tę decyzję w części, na korzyść wnioskodawczyni, decyzji z dnia 13 czerwca 2019 r.

W ocenie Sądu, zasadny jest zarzut organu rentowego, iż odwołanie wnioskodawczyni zostało wniesione z uchybieniem terminu. Błędne jest jednak stanowisko organu, iż decyzja z dnia 4 października 2018 r. miała zostać skutecznie doręczona ubezpieczonej w trybie art. 44 k.p.a. Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że sporna decyzja została wysłana ubezpieczonej dwukrotnie - w dniu 8 października 2018 r., nr przesyłki (...) i w dniu 30 października 2018 r., nr przesyłki (...) - na adres: Ł., ul. (...). Obie przesyłki po dwukrotnym awizowaniu zostały zwrócone do nadawcy. Z ustaleń faktycznych – wyjaśnień wnioskodawczyni oraz zgłoszenia płatnika dokumentującego podjęcie przez wnioskodawczynię pracy we W. - wynika zaś, że już od sierpnia/września 2017 r. ubezpieczona nie mieszkała w Ł., ponieważ zmieniła pracę i przeprowadziła się do W.. Zgodnie z art. 42 k.p.a. pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Przez określenie „mieszkanie" należy rozumieć lokal, w którym dana osoba zamieszkuje, oznaczony konkretnym adresem. Skoro więc od sierpnia/września 2017 r. ubezpieczona mieszkała we W. pod konkretnym, zgłoszonym do ZUS przez płatnika, adresem, to za nieprawidłowe uznać należało stanowisko organu rentowego, że decyzja z 4 października 2018 r. została skutecznie doręczona wnioskodawczyni już pod koniec 2018 r., w trybie art. 44 k.p.a., na adres w Ł.. Należy podkreślić, iż organ rentowy posiadał stosowną wiedzę na temat zamieszkania ubezpieczonej we W. pod konkretnym adresem, gdyż we wrześniu 2017 r. ubezpieczona podjęła pracę w Wojewódzkim Szpitalu (...) we W., który jako płatnik składek w zgłoszeniu do ubezpieczeń (...) z 27 listopada 2017 r. wskazał następujące adresy ubezpieczonej:

- adres zameldowania – Ł., ul. (...),

- adres zamieszkania – W., ul. (...). J. (...)/3.

Zdaniem Sądu uznać zatem należy, iż decyzja z 4 października 2018 r. i z 13 czerwca 2019 r. zostały skutecznie doręczone ubezpieczonej w dniu 4 lipca 2019 r. i od tego dnia należało liczyć termin do wniesienia odwołania. Wtedy bowiem ubezpieczona odebrała przesyłkę poleconą skierowaną na adres jej faktycznego zamieszkania we W., która zawierała decyzję z 4 października 2018 r. oraz decyzję z 13 czerwca 2019 r., częściowo zmieniającą decyzję z 4 października 2018 r.

W myśl art. 83 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 266), Zakład wydaje decyzje m.in. w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art. 4779 § 1 k.p.c., odwołania od decyzji organów rentowych lub orzeczeń wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności wnosi się na piśmie do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia.

Stosownie do art. 165 § 1 k.p.c., terminy oblicza się według przepisów prawa cywilnego.

Jak stanowi art. 112 k.c., termin oznaczony w miesiącach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdy takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – ostatnim dniu tego miesiąca.

Ubezpieczona otrzymała decyzję z 4 października 2018 r. i z 13 czerwca 2019 r. w dniu 4 lipca 2019 r., miesięczny termin na wniesienie odwołania mijał jej zatem z dniem 4 sierpnia 2019 r. Ponieważ w tym dniu była niedziela, stosownie do treści art. 115 k.c., termin ten upływał wnioskodawczyni następnego dnia, który nie był dniem wolny od pracy, ani sobotą, czyli w dniu 5 sierpnia 2019 r. (poniedziałek). Tymczasem odwołanie zostało wniesione przez wnioskodawczynię we wtorek, w dniu 6 sierpnia 2019 r. (data stempla pocztowego k. 6), a więc z uchybieniem terminu.

W ocenie Sądu Rejonowego uchybienie terminu przez wnioskodawczynię nie było nadmierne, wynosiło bowiem zaledwie 1 dzień, a nadto w okolicznościach niniejszej sprawy można przyjąć, iż nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonej, która działała bez profesjonalnego pełnomocnika, wykonuje pracę pielęgniarki i nie ma doświadczenia procesowego, a nadto - jak podkreślała podczas wyjaśnień, była przekonana, że składa odwołanie w terminie – napisała odwołanie w dniu 2.08.2019 r. (piątek), wysłała je zaś po weekendzie, w dniu 6.08.2019 r. (wtorek). Z tych przyczyn Sąd, stosownie do art. 477 9 § 3 k.p.c., nie znalazł podstaw do odrzucenia odwołania.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do spornych świadczeń, gdyż w okresie orzeczonych niezdolności do pracy miała ona wykonywać pracę zarobkową i w związku z tym, wypłacone jej świadczenie jako nienależne winno zostać zwrócone.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. z Dz. U. z 2019 r., poz. 645, zwanej dalej ustawą), ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Powyższy przepis zawiera dwie niezależne od siebie, mające samoistny charakter, przesłanki powodujące utratę prawa do zasiłku chorobowego. Pierwsza przesłanka to wykonywanie pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy. Druga to wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia. Utrata prawa do zasiłku chorobowego na podstawie art. 17 ustawy, oparta jest na założeniu nierzetelności zwolnienia lekarskiego, tj. na uznaniu, że jeżeli zaistniały wymienione zachowania, to w rzeczywistości nie zachodziła sytuacja chroniona prawem, a pracownik nadużył prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Utrata prawa do zasiłku chorobowego w okolicznościach art. 17 ustawy ma przeto na celu nie tyle represjonowanie ubezpieczonego za zachowanie sprzeczne ze statusem chorego, lecz raczej przeciwdziałanie wypłacie świadczeń (zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia gwarancyjnego) w okolicznościach, które ustawodawca ocenia jako nadużycie prawa. Jest to więc nie tyle sankcja za naganne z punktu widzenia interesów instytucji ubezpieczeniowej zachowanie się ubezpieczonego, co odebranie prawa do nienależnego mu świadczenia w związku z nieistnieniem chronionej sytuacji (por. Komentarz do art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; Inetta Jędrasik-Jankowska; LexPolonica).

W sprawie bezsporne było, że w okresach zakwestionowanych decyzją organu rentowego, ubezpieczona miała zawartą umowę zlecenia z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w N., w ramach której zobowiązała się do prowadzenia ewidencji banku stentów i cewników balonowych do zabiegów (...) i sporządzana szczegółowych raportów dla zamawiającego. Z ustaleń faktycznych nie wynika jednak aby w okresach objętych sporem ubezpieczona w rzeczywistości wykonywała zlecone jej usługi. Z wyjaśnień ubezpieczonej wynika, iż w okresie zwolnień lekarskich nie jeździła do szpitala i nie liczyła stentów ani cewników. Czynności te zlecała innym pielęgniarkom, które podawały jej stosowne informacje telefonicznie lub przesyłając zdjęcia raportowanych elementów. Fizycznie wnioskodawczyni nie realizowała więc zlecenia osobiście w szpitalu tylko poprzez swoich zastępców. Aktywność ubezpieczonej w tym czasie sprowadzała się jedynie do przesyłania zleceniodawcy raportów, do których wszystkie niezbędne dane były zbierane na miejscu w szpitalu przez inne osoby działające w imieniu ubezpieczonej na jej zlecenie. Przesyłanie samych raportów przez ubezpieczoną było więc czynnością czysto techniczną, miało charakter incydentalny, wysłanie raportu zajmowało bowiem – jak wyjaśniła wnioskodawczyni - do 15 minut. Nadto czynność ta była wymuszona okolicznościami, raporty te musiały bowiem być podpisane przez wnioskodawczynię. W ocenie Sądu nie sposób również pominąć okoliczności, iż wykonanie zlecenia - zaraportowanie ilości brakujących stentów i cewników - było również istotne dla zapewnienia ciągłości usług medycznych przez pracodawcę. W ocenie Sądu, czynności wykonane przez wnioskodawczynię zostały bardzo istotnie ograniczone w porównaniu z czynnościami, które w celu wykonania umowy zlecenia były przez nią podejmowane w okresie zdolności do pracy, a nadto nie wykraczały one poza to, co było konieczne dla zachowania ciągłości umowy.

W powyższych okolicznościach trudno więc uznać, aby wypłacony ubezpieczonej zasiłek chorobowy był świadczeniem nienależnym w rozumieniu art. 84 ust. 2 pkt. 1 i 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. Z 2017 r. poz. 1778 ze zm.) i w związku z tym podlegał zwrotowi.

Stan faktyczny w sprawie był w dużej mierze bezsporny, ustalony w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Natomiast okoliczności sporne zostały ustalone w oparciu o wyjaśnienia ubezpieczonej, którym Sąd dał wiarę, gdyż spójnie i logicznie korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Biorąc pod uwagę, dokonane powyżej ustalenia i przeprowadzone rozważania, w pkt. I sentencji wyroku, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił obie zaskarżone przez wnioskodawczynię decyzje i przyznał ubezpieczonej prawo do spornych zasiłków oraz zwolnił ją w całości z obowiązku ich zwrotu.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.