Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Rutkowska

Protokolant: Dorota Wabnitz

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. we Wrocławiu sprawy

z powództwa A. S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

o odszkodowanie , wynagrodzenie i ekwiwalent oraz ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz powódki A. S. kwotę 84.684,89 zł brutto (osiemdziesiąt cztery tysiące sześćset osiemdziesiąt cztery złote osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem: odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z winy pracodawcy - 21.060,00 zł, wynagrodzenia – 34.207,75 zł oraz ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy – 29.417,14 zł;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  umarza postępowanie w zakresie nakazania pozwanemu odprowadzenia składek na ubezpieczenie oraz podatku;

IV.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka A. S. w pozwie z dnia 22 maja 2015 r. skierowanym przeciwko pracodawcy S. sp z o.o. we W., wniosła o ustalenie okresu zatrudnienia, ustalenia sposobu rozwiązania umowy o pracę, zasądzenia należnych świadczeń pracowniczych i odprowadzenie zaległych składek ubezpieczeniowych w łącznej wysokości 60 793, 29 zł netto. W uzasadnieniu wskazała, że od 1 października 2004 r. była zatrudniona u strony pozwanej. Z uwagi na fakt zaprzestania wypłacania wynagrodzenia od 1 sierpnia 2012 r, powódka wezwała pracodawcę do zapłaty wynagrodzenia i w dniu 30 kwietnia 2015 r. rozwiązała umowę o pracę z winy pracodawcy, w trybie art. 55(1) k.p.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, Wydział VIII Gospodarczy dla spraw upadłościowych o naprawczych oddalił wniosek powódki o ogłoszenie upadłości S. sp z o.o. we W..

Podczas rozprawy z dnia 15 grudnia 2015 r. powódka została zobowiązana do sprecyzowania dochodzonych roszczeń.

Pismem procesowym z dnia 18 grudnia 2015 r. powódka szczegółowo wyliczyła dochodzone roszczenie w wysokości brutto w następujący sposób:

- wynagrodzenie za pracę: 34 207, 75 zł;

- odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy 21 060, 00 zł;

- ekwiwalent za urlop 29 417, 14 zł.

W piśmie tym powódka ponownie wniosła o ustalenie okresu zatrudnienia, ustalenia sposobu rozwiązania umowy o pracę i nakazania pozwanemu odprowadzenia składek na ZUS i podatków.

Podczas rozprawy z dnia 7 stycznia 2016 r. na podstawie art. 341 k.p.c, zastrzeżono wydanie wyroku zaocznego.

W dniu 26 stycznia 2016 r. wydano wyrok zaoczny, w którym zasądzono na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia z tytułu wynagrodzenia, odszkodowania i ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy..

Z uwagi na fakt sprecyzowania roszczenia o ustalenie okresu zatrudnienia, sposobu rozwiązania umowy o pracę, powództwo w tym zakresie należało oddalić.

Według jednolitego stanowiska judykatury, możliwość wniesienia powództwa dalej idącego, tj. dającego pełniejszą ochronę naruszonej sfery prawnej powódki jest okolicznością wyłączającą istnienie interesu prawnego warunkującego możliwość wniesienia powództwa o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c. W szczególności możliwość wniesienia powództwa o wykonanie określonego obowiązku, którego przesłanką jest ocena określonego stosunku prawnego np. powództwo o wydanie świadectwa pracy , wyłącza istnienie interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie, którego przedmiotem byłaby jedynie ocena istnienia danego stosunku prawnego. Nie ma bowiem interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie okresu zatrudnienia, jeżeli powódce przysługuje roszczenie dalej idące. Taki kierunek orzecznictwa, potwierdzający powództwa pracownika o ustalenie okresu zatrudnienia, a zarazem odrębność przedmiotową (zakresową) z powództwem o wydanie świadectwa pracy, umacnia ostatnia uchwała Sądu Najwyższego z 4 listopada 2009 r., I PZP 4/09 niepubl.. Innymi słowy świadectwo pracy jest dokumentem, który ma potwierdzać zdarzenia i czynności w znaczeniu faktycznym. Przepis art. 189 k.p.c. wprowadza istnienie interesu prawnego jako materialnoprawnej podstawy zasadności powództwa o ustalenie. Powództwo o ustalenie zmierza do usunięcia stanu niepewności w łączącym strony stosunku prawnym. Nie może służyć uzyskaniu dowodów niezbędnych do realizacji konkretnych roszczeń bądź leniu stanu prawnego dla takiej realizacji. Dlatego powszechnie przyjmuje się, że nie istnieje interes prawny w ustaleniu, jeżeli możliwa jest realizacja konkretnego roszczenia łkającego z łączącego strony stosunku prawnego w inny sposób( por. np. wyrok z dnia 1 dnia 1983 r., I PRN 189/83, OSNCP 1984 z. 7, poz. 121; wyrok z dnia 11 października 5 r., II CR 302/85, OSNCP 1986 z. 10, poz. 155; uchwała z dnia 17 czerwca 1987 r., III P 19/87, OSNCP 1988 z. 10, poz. 132). Wówczas bowiem stan niepewności w zakresie łączącego strony stosunku prawnego może być usunięty przez realizację konkretnego roszczenia w powództwie o świadczenie. Konieczne jest jednak, aby możliwość realizacji lego roszczenia wyczerpywała w całości interes prawny w ustaleniu. Takiego wyczerpania interesu prawnego z reguły nie ma w sytuacji, gdy ustalenie istnienia stosunku prawnego ma usunąć stan niepewności na przyszłość względem różnych roszczeń, które mogą być realizowane, a jeszcze nie są określone (skonkretyzowane, wymagalne).

W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie przyjmuje się, że interes prawny nie zachodzi z reguły, gdy zainteresowany może na innej drodze osiągnąć w pełni ochronę swoich praw (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 1997 r., II CKN 201/97, Monitor Prawniczy 1998 nr 2, poz. 3, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 1998 r., II CKN 572/97, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2000 r., II CKN 750/99 (Monitor Prawniczy 2003 nr 9, s. 422) oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2001 r., I PKN 333/00, Prokuratura i Prawo 2002 nr 2, poz. 43)

W takiej sytuacji powódka powinna jak najszybciej złożyć powództwo o nakazanie stronie pozwanej wydania świadectwa pracy, gdyż w ten sposób ustali zarówno okres zatrudnienia, jak i sposób rozwiązania umowy o pracę.

Umorzenie postępowania w zakresie żądania o odprowadzenie zaległych składek ZUS i podatku, wydano w oparciu o treść art. 355 § 1 k.p.c. bowiem w punkcie I wyroku zasądzono na rzecz powódki wynagrodzenie brutto, a zatem zawierające obowiązek odprowadzenia składek i podatków. Wynagrodzenie brutto, to wynagrodzenie zawierające także wszystkie obowiązkowe składki i podatki.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 341 k.p.c. w zw z art. 339 § 1 i 2 k..p.c. oraz art. 80 k.p., art. 55 § 1(1) k.p. i art. 171 § 1 k.p., 189 k.p.c., 355 § 1 k.p.c. i art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

Właściwość sądu została ustalona w oparciu o treść art. 461 §1(1) k.p.c. oraz treść postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 stycznia 2015 r. III APz 86/14.