Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Urszula Sulima

Protokolant: Alicja Winiarska

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko E. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 2598 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 15 grudnia 2011 r. strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. domagała się zasądzenia od pozwanego E. K. kwoty 33.547,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że zawarła z pozwanym umowę kredytu nr (...). Kredyt ten stał się wymagalny z dniem 1 października 2011 r. W dniu 7 grudnia 2011 r. strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg banku, zgodnie z którym zadłużenie pozwanego sięgało kwoty 33.547,59 zł, z czego kwota 30.000 zł stanowiła kapitał, kwota 2111,56 zł- odsetki umowne naliczone za okres od dnia 20 maja 2011 r. do dnia 30 września 2011 r., kwota 1376,03 zł- odsetki karne za okres od dnia 20 czerwca 2011 r. do dnia 6 grudnia 2011 r. oraz kwota 60 zł- opłaty windykacyjne.

W dniu 6 lutego 2012 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 25).

Pismem z dnia 31 maja 2012 r. pozwany wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty wnosząc jednocześnie sprzeciw. Zaskarżył nakaz zapłaty w całości wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu zaprzeczył, jakoby zawarł ze stroną powodową jakąkolwiek umowę kredytową. Zaprzeczył również, jakoby zamieszkiwał pod adresem wskazanym przez stronę powodową, a rzekomo wynikającym z umowy. Podał, że od 1975 r. zamieszkiwał w S.. Wskazał również, że w listopadzie 2011 r. był przesłuchiwany jako świadek w sprawie firmy (...). Wówczas to zeznał, że nigdy nie zawierał umowy z Bankiem (...) na zakup materiałów z tej firmy. Zdaniem pozwanego umowa, na którą powoływała się strona powodowa została sfałszowana, a pozwany padł ofiarą przestępstwa.

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2012 r., uwzględniając wniosek pozwanego, Sąd wstrzymał wykonanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 lutego 2012 r. (k. 63).

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2012 r. Sąd przywrócił pozwanemu termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty (k. 64).

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa nie kwestionowała zarzutów pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 maja 2011 r. strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. zawarła z osobą określoną jako E. K., zamieszkałą we W. przy ul. (...) umowę kredytu nr (...). Pośrednikiem przy zawieraniu umowy była firma (...).

Dowód: -wyciąg z ksiąg, k. 18;

-dokumenty zgromadzone w aktach 3Ds 261-12.

W księgach rachunkowych powodowego Banku, na dzień 7 grudnia 2011 r., widniało wymagalne zadłużenie w stosunku do osoby określonej jako E. K., zamieszkałej we W. przy ul. (...), wynoszące 33.547,59 zł, z czego kwota 30.000 zł stanowiła niespłacony kredyt, kwota 2111,56 zł- odsetki umowne za okres od dnia 20 maja 2011 r. do dnia 30 września 2011 r., odsetki karne w kwocie 1376,03 zł za okres od dnia 20 czerwca 2011 r. do dnia 6 grudnia 2011 r. oraz opłaty i prowizje w kwocie 60 zł.

Dowód: -wyciąg z ksiąg, k. 18.

Pozwany E. K. zamieszkuje w S. przy ul. (...). W okresie od dnia 1 października 1997 r. do dnia 30 września 2011 r. pracował w (...) Uniwersytecie Technologicznym w S., obecnie współpracę tę kontynuuje w oparciu umowę o dzieło.

W dniu 20 maja 2011 r. pozwany od godz. 8.30 do 14.10 przebywał na uczelni.

Na dzień 20 maja 2011 r. pozwany posiadał oszczędności w kwocie 45.525,03 zł.

Pozwany nie posiadał zarejestrowanego na siebie numeru (...) wskazanego w zawartej w dniu 20 maja 2011 r. umowie kredytowej. Był to niezarejestrowany numer w ofercie na kartę.

Dowód: -poświadczenie zameldowania, k. 44;

-świadectwo pracy, k. 48;

-umowa o dzieło nr (...), k. 49-50;

-kopia dowodu osobistego, k. 51-52;

-kopia legitymacji emeryta, k. 53-54;

-potwierdzenie uiszczenia podatku od nieruchomości, k. 55;

-lista obecności, k. 73;

-zaświadczenie Banku (...) z dnia 11.06.2012 r., k. 74;

-pismo O. z dnia 30.08.2012 r., k. 126;

-przesłuchanie pozwanego E. K., k. 133 o.- 134.

Prokuratura Rejonowa W. Wschód nadzoruje postępowanie w sprawie doprowadzenia w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 1 czerwca 2011 r. przez firmę (...) we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem m.in. stronę powodową w związku z zawieraniem jako pośrednik banku fikcyjnych umów kredytów konsumenckich poprzez podrabianie na tych umowach podpisów konsumentów, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sprawa toczy się pod sygnaturą akt 3 Ds. 261/12.

W toku postępowania przygotowawczego pozwany był przesłuchiwany jako świadek. Złożył próbki swojego pisma.

Pismem z dnia 10 czerwca 2012 r. pozwany powiadomił Prokuraturę Rejonową W. Wschód o popełnieniu przestępstwa polegającego na posłużeniu się jego danymi przy zawarciu umowy kredytowej ze stroną powodową.

W odpowiedzi Prokuratura Rejonowa W. Wschód poinformowała, iż postępowanie zostało zawieszone z uwagi na niemożność ustalenia miejsca pobytu osoby, która fikcyjnie zawierała umowy ze stroną powodową. Wskazała, iż jedną z osób, których podpisy na umowie podrobiono był pozwany.

Dowód: -dokumenty zgromadzone w aktach 3Ds 261-12;

-pismo z dnia 10.06.2012 r., k. 75-76;

-pismo z dnia 15.06.2012 r., k. 77;

-kserokopie protokołów przesłuchań, k. 78-84.

Strona powodowa wszczęła przeciwko pozwanemu E. K. postępowanie egzekucyjne. Od czerwca 2012 r. ze świadczeń emerytalnych pozwanego dokonywane były potrącenia na poczet zadłużenia objętego nakazem zapłaty z dnia 6 lutego 2012 r. wydanego w sprawie VIII Nc 4854/11.

Pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. pozwany zwrócił się do strony powodowej o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego.

Pismem z dnia 26 sierpnia 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wołominie A. K. prowadząca postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanemu poinformowała, iż łącznie wyegzekwowana od pozwanego kwota wyniosła 42.128,48 zł i została przekazana wierzycielowi oraz zaksięgowana na poczet opłaty komorniczej. W dniu 13 czerwca 2012 r. postępowanie egzekucyjne zostało zakończone, a dokonane czynności uchylono.

Dowód: -pismo ZUS z dnia 21.05.2012 r., k. 45;

-wezwanie komornika do dokonywania potrąceń, k. 46;

-pismo ZUS z dnia 28.05.2012 r., k. 47;

-pismo z dnia 14.06.2012 r., k. 85-89;

-pismo z dnia 26.08.2012 r., k. 125.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było nieuzasadnione i jako takie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wywodziła swe roszczenie z treści umowy kredytowej z dnia 20 maja 2011 r. zawartej z osobą określoną jako E. K. oraz treści wyciągu z ksiąg bankowych z dnia 7 grudnia 2011 r. opiewającego na kwotę 33.547,59 zł.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, wobec podniesionych przez pozwanego zarzutów, Sąd doszedł do przekonania, iż strona powodowa nie zdołała wykazać zasadności dochodzonego pozwem roszczenia. Pozwany bowiem zaprzeczył, jakoby związany był wskazaną wyżej umową, a tym samym jakoby posiadał jakiekolwiek zobowiązania względem powodowego Banku.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 zd. 1. k.p.c.).

W myśl wyżej wymienionej zasady, na stronie powodowej spoczywał obowiązek wykazania, iż przysługiwała jej wierzytelność w wysokości dochodzonej pozwem. Obowiązkowi powyższemu jednak nie sprostała. Nie przedłożyła bowiem rzekomej umowy kredytowej wskazując, iż nie znajdowała się w jej posiadaniu. W ocenie Sądu, wobec zakwestionowania przez pozwanego faktu istnienia stosunku prawnego stanowiącego podstawę żądania pozwu, sam wyciąg z ksiąg banku nie mógł stanowić wiarygodnego dowodu na istnienie spornej wierzytelności. Wskutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 r., sygn. P 7/09, nie korzysta on już bowiem ze szczególnej mocy dowodowej przyznanej dokumentom urzędowym, jako że przepis art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2002, nr 72, poz. 665 j.t.) w części, w jakiej nadawał moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, został uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto ze zgromadzonej w aktach postępowania przygotowawczego, sygn. 3 Ds. 261/12, dokumentacji wynikało, iż sporna umowa została podpisana przez osobę trzecią, która w sposób nieuprawniony posłużyła się danymi pozwanego wyłudzając w ten sposób środki pieniężne od strony powodowej.

W tym zatem stanie rzeczy, skoro strona powodowa nie przedstawiła dostatecznych dowodów uzasadniających twierdzenia pozwu, a co za tym idzie, nie wykazała, iż przysługuje jej co do zasady wierzytelność wobec pozwanego, powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 98 k.p.c., z którego wynika, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Wobec faktu, iż pozwany wygrał proces w całości, Sąd zasądził na jego rzecz od strony powodowej kwotę 2598 zł tytułem poniesionych kosztów procesu, na którą składają się kwota 2400 zł kosztów zastępstwa procesowego i kwota 198 zł tytułem kosztów dojazdu pełnomocnika oraz pozwanego (3 x 61 zł tytułem kosztów biletów i 3 x 5 zł tytułem kosztów miejscówki) ze S. do siedziby Sądu.

W tym stanie rzeczy, o kosztach postępowania należało orzec, jak w punkcie II. wyroku.