Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Koelner

Protokolant: Bernadeta Piskorek

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa: D. K.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 2.325,51 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje powódce, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia) kwotę 854,26 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 sierpnia 2011 r. powódka D. K., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 8.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 11 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż w dniu 28 września 2008 r. w G. miał miejsce wypadek komunikacyjny, na skutek którego jej matka T. K. doznała rozległych obrażeń ciała i zmarła. W dniu zdarzenia pojazd sprawcy wypadku objęty był, w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ochroną ubezpieczeniową udzieloną przez stronę pozwaną. Podniosła, iż śmierć matki spowodowała u niej ogromną krzywdę, ból i cierpienie, gdyż była bardzo silnie związana z matką. Przez wiele lat przed wypadkiem mieszkała z nią. Na skutek zdarzenia z 28 września 2008 r. doszło do brutalnego zerwania tych więzi, z czym nie może się pogodzić do dnia dzisiejszego. Rozmiar krzywdy został spotęgowany tym, iż była bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Na skutek tego zdarzenia wystąpiły u niej zaburzenia adaptacyjne, reakcje depresyjno-lękowe, w związku z czym rozpoczęła leczenie psychiatryczne. Wskazała, iż w dniu 1 grudnia 2010 r. dokonała zgłoszenia szkody, a pismem z dnia 5 stycznia 2011 r. sprecyzowała roszczenie, jednakże strona pozwana odmówiła przyjęcia odpowiedzialności za zderzenie z dnia 28 września 2008 r. swoje stanowisko uzasadniając tym, że do wypadku doszło z wyłącznej winy poszkodowanej.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości. Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podała, iż odmówiła wypłaty zadośćuczynienia, albowiem do wypadku doszło z wyłącznej winy poszkodowanej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 28 września 2008 r. około godziny 17.15 na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...) w miejscowości G. (województwo (...)) doszło do wypadku komunikacyjnego. Kierujący motocyklem marki S. A. G. jadący ulicą (...), w kierunku ulicy (...) potrącił wyjeżdżającą z ulicy (...) na ulicę (...) rowerzystkę T. K.. W wyniku wypadku rowerzystka doznała obrażeń ciała i została przewieziona do szpitala, gdzie zmarła. Ulica (...) była w stosunku do ulicy ul. (...) ulicą podporządkowaną, o czym informował znak „A7”. Obowiązkiem rowerzystki było zachowanie szczególnej ostrożności i ustąpienie pierwszeństwa przejazdu pojazdom jadącym ul. (...). W istniejących warunkach drogowych i atmosferycznych kierująca rowerem prawidłowo obserwując ul. (...) przed wjazdem na skrzyżowanie, tj. przed przekroczeniem linii stanowiącej przedłużenie prawej krawędzi ul. (...), miała możliwość dostrzeżenia motocyklisty ze znacznej odległości, nawet jadącego z prędkością dwukrotnie wyższą od dopuszczalnej. Obowiązkiem rowerzystki było zatrzymanie pojazdu i ustąpienie pierwszeństwa przejazdu motocykliście. Bezpośrednią przyczyną wypadku było niewłaściwe, niezgodne z zasadami ruchu drogowego zachowanie kierującej rowerem. Kierujący motocyklem nie miał możliwości uniknięcia wypadku.

Dowód:

-

Protokół oględzin i otwarcia zwłok k. 25-28;

-

Odpis skrócony aktu zgonu k. 29;

-

Opinia nr (...) k. 18-24;

-

Opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych k. 137-153;

Przed wypadkiem motocyklista poruszał się z prędkością około 50 km/h środkiem prawego pasa ulicy (...). Motocyklista nie miał możliwości podjęcia próby hamowania.

Dowód:

-

Zeznania świadka A. G. k. 103;

Postanowieniem z dnia 3 października 2008 r. wszczęte zostało śledztwo w sprawie wypadku drogowego z dnia 28 września 2008 r., w wyniku którego obrażeń ciała doznała rowerzystka T. K., wskutek których po przewiezieniu do szpitala zmarła.

Dowód:

-

Akta postępowania przygotowawczego, a w nich postanowienie o wszczęciu śledztwa.

Postanowieniem z dnia 26 listopada 2008 r. śledztwo zostało umorzone wobec stwierdzenia, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego.

Dowód:

-

Akta postępowania przygotowawczego, a w nich postanowienie o umorzeniu śledztwa;.

Powódka D. K. jest córką T. K.. Od około 2000 r. zamieszkiwała razem z matką w miejscowości W., razem prowadziły gospodarstwo domowe, wspólnie spędzały czas. Po śmierci T. K. powódka przeniosła się do W. gdyż wszystko przypominało jej śmierć matki. Przez pół roku mieszkała razem z synem, bowiem nie mogła być sama. Nie miała siły wstać z łóżka, straciła chęć życia. Przez dwa lata mieszkała u koleżanki. Podjęła leczenie psychiatryczne, przez około dwa lata zażywała dwa razy dziennie lek propolan.

Dowód:

-

Zeznania świadka A. K. k. 61;

-

Zeznania świadka M. K. k. 62-63;

-

Przesłuchanie powódki k. 111-112;

-

Zaświadczenie z dnia 31 października 2008 r. k. 35;

Pismem z dnia 1 grudnia 2010 r. powódka wniosła do strony pozwanej o wypłatę kwoty 40.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć matki T. K..

Dowód:

-

Pismo z dnia 1 grudnia 2010 r. k. 36-38;

-

Pismo z dnia 5 stycznia 2011 r. k. 39-40;

Pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. strona pozwana poinformowała powódkę, iż odmawia wypłaty zadośćuczynienia, albowiem do wypadku doszło z wyłącznej winy T. K..

Dowód:

-

Pismo z dnia 10 stycznia 2011 r. k. 41;

Sąd zważył co następuje

Powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Powódka domagała się zasądzenia na jej rzecz zadośćuczynienia za śmierć matki T. K.. Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa, wskazując, iż nie jest odpowiedzialna za skutki wypadku z dnia 28 września 2008 r., gdyż do zdarzenia doszło z wyłącznej winy poszkodowanej.

Bezspornym w sprawie był fakt, iż matka powódki T. K. zmarła w dniu 28 września 2008 r. na skutek obrażeń doznanych w wyniku potrącenia przez motocykl prowadzony przez A. G.. Bezsporny pozostawał również fakt, iż pojazd objęty był ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

Przedmiotem sporu było natomiast ustalenie, czy strona pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. ponosiła odpowiedzialność za skutki przedmiotowego zdarzenia co do zasady, jako ubezpieczyciel A. G..

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, iż poniesiona przez powódkę szkoda powstała na skutek okoliczności, za które strona pozwana nie ponosiła odpowiedzialność.

Jak wynika bowiem z art. 822 k.c. przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (art. 822 § 1 k.c.) jest stan odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego (ubezpieczonego) za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej. W ocenie Sądu zaś ubezpieczony A. G. takiej odpowiedzialności nie ponosi.

Podstawą materialnoprawną jego odpowiedzialności stanowiłby art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c., zgodnie, z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Art. 436 § 1 k.c. stanowi zaś, że odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 k.c. ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, tj. ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą posiadacz pojazdu nie ponosi odpowiedzialności.

Jak wynika z powyższego przesłanki odpowiedzialności na podstawie komentowanego przepisu są następujące: ruch pojazdu, szkoda, związek przyczynowy pomiędzy ruchem a szkodą, a posiadacz pojazdu mechanicznego odpowiada za szkody wyrządzone przez ruch tych pojazdu, bez względu na okoliczność czy jego działanie było zawinione. Zaostrzony reżim odpowiedzialności na zasadzie ryzyka rozszerza odpowiedzialność posiadacza pojazdu tak dalece, że odpowiada on zarówno za zawinione wyrządzenie szkody, jak i w braku takiego zawinienia, a odpowiedzialności tej nie wyłącza przeprowadzenie dowodu bezwinności. Jednakże wskazać należy, iż odpowiedzialność ta nie jest odpowiedzialnością absolutną. Odpowiedzialność na podstawie komentowanego przepisu z powodów w nim określonych może zostać wyłączona. Odpowiedzialność ta zostaje wyłączona m.in. w przypadku gdy szkoda powstała wyłącznie z winy poszkodowanego.

Na podstawie analizy materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, iż zaistniała okoliczność wyłączająca odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego. Mianowicie do wypadku doszło z wyłącznej winy poszkodowanej – matki powódki.

Do takiego wniosku prowadzi zarówno opinia biegłego sądowego sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania, jak również opinia biegłego sądowego sporządzona w postępowaniu karnym. Wynika z nich, iż stan zagrożenia oraz sytuację wypadkową wytworzyła wyłącznie rowerzystka, nie ustępując pierwszeństwa oraz powodując zajechanie drogi motocykliście, zaś kierujący motocyklem nie miał możliwości uniknięcia wypadku i brak jest podstaw do przyjęcia, że popełnił on błąd w technice lub taktyce jazdy. Co prawda biegły nie był w stanie na podstawie zebranego materiału ustalić dokładnego przebiegu wypadku. Jednakże wskazał, iż przy założeniu, iż motocyklista jechał środkiem prawego pasa ruchu z prędkością około 50 km/h, czyli prędkością w ramach dopuszczalnej w miejscu zdarzenia, nie miał czasu nawet na rozpoczęcie hamowania. W ocenie Sądu analiza osobowych źródeł dowodowych prowadzi zaś do wniosku, iż taki właśnie był przebieg zdarzenia. Świadek A. G. zeznał, iż w chwili wypadku poruszał się środkiem prawego pasa, z prędkością około 50 km/h. Sąd nie znalazł podstaw aby zeznaniom tym odmówić waloru wiarygodności. Były one bowiem spójne, logiczne oraz korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Mianowicie z opinii biegłego wynika, iż widniejące na miejscu zdarzenia ślady odpowiadają wersji zdarzenia przedstawionej przez świadka. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom powódki, były one bowiem sprzeczne, niespójne i zmienne na różnym etapie postępowania. Zeznając jako świadek w postępowaniu przygotowawczym wskazała, iż poszkodowana wjeżdżając na ulicę (...) rozejrzała się w lewo i prawo, ale się nie zatrzymywała. Nie wiadomo skąd pojawił się motocyklista, widziała jak jechał środkiem drogi i zaczął hamować. W trakcie przesłuchania w charakterze strony w niniejszym postępowaniu podała zaś, że przed samą B. zarówno ona jak i mama zatrzymały się żeby obejrzeć czy nikt nie jedzie z prawej i lewej strony. Z tego względu Sąd nie znalazł podstaw do uznania, iż zachowanie kierującego motocyklem miało jakikolwiek wpływ na przebieg zdarzenia z dnia 28 września 2008 r.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 98 k.p.c., z którego wynika, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Mając na uwadze, iż powódka przegrała proces w całości, Sąd zasądził od niej na rzecz strony pozwanej kwotę po 2.325,51 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tę składają się kwota 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 1000 zł uiszczona tytułem zaliczki na wynagrodzenie biegłego oraz kwota 108,51 zł uiszczona tytułem zaliczki na koszty podróży świadka A. G..

Ponadto w sprawie pozostały niepokryte wydatki na wynagrodzenie biegłego. Strona pozwana uiściła zaliczkę w wysokości 1000 zł, zaś wynagrodzenie biegłego wyniosło ostatecznie 1.854,26 zł, dlatego też Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał uiścić powódce kwotę 854,26 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

W tym zatem stanie rzeczy, należało orzec, jak w punkcie II i III sentencji wyroku.