Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 styczeń 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Izabella Gabriel

Protokolant: Marcin Truchła

po rozpoznaniu w dniu 26 styczeń 2017 r.

sprawy przeciwko A. S.

córce A. i L. z domu S.

urodzonej (...) w miejscowości J.

obwinionej o to, że

w dniu 24 września 2015 roku około godz. 13:10 we W. spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki K. S. o nr rej. (...) jechała jezdnia Placu (...) od strony K. w kierunku ul. (...) i na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zachowała bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu w wyniku czego najechała na tył sam. osobowego marki S. (...) o nr rej. (...), który jechał z tego samego kierunku i zatrzymał się z przyczyn wynikłych z ruchu po czym kierująca pojazdem marki K. S. oddaliła się z miejsca zdarzenia

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw w związku z art. 9 § 1 kw

******************

I.  uznaje obwinioną A. S. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw wymierza jej karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) zł;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinioną kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierza jej opłatę w kwocie 30 zł.

Sygn. akt VI W 411/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 września 2015r. obwiniona A. S., po rozprawie w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, która zakończyła się o godz. 12.50, wróciła na parking (...) we W., gdzie wcześniej zaparkowała samochód m-ki K. (...) nr rej. (...). (...) to jest przedmiotem umowy leasingu zawartej pomiędzy (...) S.A. a Kancelarią Radców Prawnych K. (...)Spółka Komandytowa z siedzibą we W. przy ul. (...). Obwiniona jest wspólnikiem w/w spółki i użytkownikiem tego auta, użytkowała je także w dniu 24 września 2015r. Wyjeżdżając wskazanym samochodem z parkingu (...) obwiniona jechała razem z M. W., która siedziała na miejscu obok kierowcy. Obwiniona jadąc od strony O. skierowała się w stronę ronda na pl. (...). Objeżdżając to rondo, zmierzała w stronę ul. (...), a następnie w kierunku ul. (...), gdzie mieści się kancelaria spółki, której jest wspólnikiem. Ok. godz. 13.10 przed samochodem obwinionej na to samo rondo wjechał samochód m-ki S. (...) nr rej. (...), którego kierujący – T. S. nadjechał od strony ul. (...), a na rondzie skręcał w lewo w ul. (...), w kierunku ul. (...), przy czym zatrzymał się i przepuszczał pojazdy mające pierwszeństwo. Obwiniona gwałtownie zahamowała, ale mimo to najechała na tył samochodu S., powodując zarysowania na tylnym zderzaku S.. T. S. wychylił się przez oko swojego samochodu od strony kierowcy i gestem wskazał obwinionej, aby opuścili skrzyżowanie i zjechali w inne miejsce. Obwiniona odjechała jednak w stronę swojej kancelarii. Widząc to T. S. zatelefonował na nr alarmowy, a następnie udał się do Komisariatu W., gdzie złożył pisemne zawiadomienie o zdarzeniu, po czym został przesłuchany, tego samego dnia zostały też ujawnione zarysowania tylnego zderzaka samochodu S.. Bezpośrednio po zdarzeniu wymieniony zapisał też nr rej. samochodu, który uderzył w jego auto.

Z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej wynika, że kierująca samochodem K. S. o nr rej. (...) na pl. (...) wykonując manewr skrętu w lewo w ul. (...), w kierunku ul. (...) nie prawidłowo obserwowała drogę i warunki zmieniające się na niej, w wyniku czego po wjechaniu za pojazd m-ki S. (...) o nr rej. (...), któremu udzieliła pierwszeństwa przejazdu, nie spostrzegła, że pojazd ten zwalnia z przyczyn wynikłych z ruchu, a skutkiem tego błędu było podjęcie przez nią gwałtownego hamowania, które doprowadziło do zbliżenia się pojazdów na tak bliską odległość, iż istnieje duże prawdopodobieństwo, że pojazdy te zderzyły się ze sobą lewym przednim narożnikiem zderzaka samochodu K. oraz tylnym lewym narożnikiem samochodu S.. Biegły podał też, że zderzenie to nie spowodowało przemieszczenia się pojazdów, a siły zderzeniowe były niewielkie co odpowiadałoby rozmiarowi zarysowania na zderzaku S.. Wskazywane uszkodzenia na zderzaku samochodu S. oraz zaobserwowane najbardziej wystające elementy na zderzaku samochodu K., biorąc pod uwagę charakter ruchu obu pojazdów i możliwość znacznego obniżenia lub nieznacznego uniesienia ich zderzaków, znajdują się na odpowiadających sobie wysokościach. Nadto biegły stwierdził, że brak możliwości porównania uszkodzeń lub wysokości pojazdów bezpośrednio po zdarzeniu ze względu na to, że kierująca samochodem K. nie pozostała na miejscu, nie daje możliwości stanowczego wskazania i porównania możliwych uszkodzeń obu pojazdów. W opinii biegłego, jeśli do kontaktu z lakierowanym zderzakiem S. miałoby dojść z chromowaną listwą zderzaka samochodu K., przy niewielkiej sile zderzeniowej to na chromowanym elemencie mogłoby nie dojść do żadnych uszkodzeń, ale powstałoby zarysowanie lakieru w s., a kierująca K. mogłaby nie odczuć zderzenia. (k. 94)

Wnioski te biegły podtrzymał składając ustną opinię, a nadto dodał, że z analizy monitoringu nie wynikało, żeby w podanym miejscu i czasie doszło do jakiejkolwiek innej takiej sytuacji, i że dla oceny zdarzenia nie ma znaczenia czy K. jechała wcześniej ul. (...) czy też na skwer (...) wjechała od strony O., podobnie jak bez znaczenia było w którym kierunku po zdarzeniu odjechał samochód sprawcy. Biegły podał też, że nie zawsze zderzenie powoduje uszkodzenie, stąd też stwierdzenie w pisemnej opinii, że mogło w ogóle nie dojść do uszkodzeń. Biegły stwierdził także, że liczba osób jadących w poszczególnych pojazdach nie miała znaczenia, choć przyjął, że w samochodzie K. były dwie osoby. Biegły ustalił też, że doszło do gwałtownego hamowania samochodu K., które spowodowało obniżenie się przodu tego auta, choć jego prędkość widoczna na nagraniu z monitoringu była niewielka. Uzasadniając wniosek, że kierująca samochodem K. nie prawidłowo obserwowała drogę biegły wskazał, że – jak widać na monitoringu – kierująca rusza dość gwałtownie, po czym będąc w bliskiej odległości od S. gwałtownie hamuje, co nie jest naturalne, zwłaszcza przy natężeniu ruchu, który się wówczas odbywał. Biegły dodał, że nie można mieć zastrzeżeń co do techniki jazdy kierującego samochodem S.. (k.106-110)

dowód: pisemne zawiadomienie o zdarzeniu wraz ze szkicem k. 3 – 3/v; zeznania św. T. S. k. 4/v i z dnia 31 maja 2016r.; nagranie z monitoringu k. 9,17; zdjęcia samochodów k/ 13; notatka urzędowa k. 11,12,18; pismo R. (...) k. 21; pismo Kancelarii Radców Prawnych K (...) G. 24; częściowo wyjaśnienia obwinionej z dnia 31 maja 2016r.; częściowo zeznania św. M. W. z dnia 05 lipca 2016r.; pisemna opinia biegłego k. 82-94; ustna opinia biegłego k. 106 -110;

A. S. ma 39 lat, jest panną, ma dziecko w wieku 7 lat, jest radcą prawnym i wspólnikiem w spółce Kancelaria Radców Prawnych K (...) G.. z siedzibą we W. przy ul. (...), uzyskuje dochody w wysokości ok. 7.000-8.000 zł netto miesięcznie, nie była wcześniej karana za przestępstwa, była karana mandatami za wykroczenia drogowe, nie chorowała i nie leczyła się psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo.

dowód: wyjaśnienia obwinionej z dnia 31 maja 2016r.; informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 32; dane o karalności k. 36

Na rozprawie w dniu 31 maja 2016r. obwiniona nie przyznała się do winy i wyjaśniła m.in., że w dniu wskazanym jako data zdarzenia miała rozprawę w tut. Sądzie Okręgowym w charakterze pełnomocnika pozwanej (sygn. akt (...)), że nagrywanie zostało wyłączone o godz. 12.50, i że po zabraniu swoich rzeczy poszła po samochód, który zaparkowała na parkingu (...) we W., po czym wyjechała nim koło O., jechała ul. (...) w kierunku ronda na pl. (...), tam zawróciła i pojechała do kancelarii na ul. (...). Nadto obwiniona wyjaśniła, że jakiś czas później otrzymała informację od swojego ubezpieczyciela, że jej pojazd brał udział w kolizji, przy czym dodała, że zgodnie z jej wiedzą ona nikogo nie uderzyła. Obwiniona podała nadto, że samochód K. (...) o nr rej. (...) jest samochodem w leasingu, że leasingobiorcą jest spółka K (...), której ona jest wspólnikiem i najczęściej ona użytkuje to auto, potwierdziła, że w dniu 24 września 2015r. użytkowała w/w auto, że po zakończonej rozprawie w Sądzie Okręgowym kierowała tym autem, że razem z nią jechała M. W., i że wówczas według jej wiedzy nie było kontaktu z innym pojazdem, nie było żadnej kolizji. Obwiniona podała, że była wcześniej karana za wykroczenia drogowe.

Na rozprawie w dniu 11 października 2016r. obwiniona wyjaśniła, że jechała wówczas ze świadkiem (M. W.), która siedziała na miejscu obok kierowcy. Nadto podała, że waży ok. 80-85 kg, a świadek ok. 60-65 kg.

Wyjaśnienia obwinionej Sąd ocenił jako wiarygodne odnośnie tego, że w dniu zdarzenia zaparkowała ona samochód m-ki K. (...) o nr rej. (...) na parkingu (...) we W., po czym po rozprawie w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu – zakończonej o godz. 12.50 udała się na parking podziemny (...) we W., gdzie wcześniej zaparkowała w/w pojazd i wyjechała nim koło O., jechała ul. (...) w kierunku ronda na pl. (...), tam zawróciła, a następnie pojechała do kancelarii mieszczącej się na ul. (...). Na prawdzie polegały także wyjaśnienia obwinionej dot. tego, że samochód K. (...) o nr rej. (...) jest samochodem w leasingu, że leasingobiorcą jest spółka K (...), której ona jest wspólnikiem, że najczęściej ona użytkuje to auto, i że w dniu 24 września 2015r. także je użytkowała w/w auto, że po zakończonej rozprawie w Sądzie Okręgowym kierowała tym autem, i że razem z nią jechała M. W.. Na prawdzie polegało również stwierdzenie obwinionej, ze była ona wcześniej karana za wykroczenia drogowe, a nie była karana za pzrestęstwa.

W tym bowiem zakresie wyjaśnienia obwinionego nie budzą wątpliwości, są logiczne i korespondują w odpowiednim zakresie z innymi dowodami.

W pozostałym zakresie, wobec sprzeczności z pozostałymi dowodami, wyjaśnienia obwinionej Sąd ocenił jako niewiarygodne.

Zeznania świadka T. S., jako wewnętrznie spójne, konsekwentne i zbieżne z pisemnym zawiadomieniem złożonym bezpośrednio po zdarzeniu, jak też opinią biegłego z zakresu techniki samochodowej, Sąd ocenił jako wiarygodne i przekonujące.

Zeznania świadka M. W., w części dot. tego, że obwiniona kierowała we wskazanym miejscu i czasie samochodem m-ki K. (...), którym wcześniej wyjechała z parkingu (...) we W., że świadek jechała razem z obwinioną, i że na pl. (...) obwiniona ostro hamowała za samochodem, który był przed nią, Sąd uznał za wiarygodne, gdyż znajdują one w odpowiednim zakresie potwierdzenie w wyjaśnieniach obwinionej, a częściowo w zeznaniach T. S. i opinii biegłego, który podał, że kierująca samochodem m-ki K. gwałtownie hamowała. W pozostałym zakresie zdaniem Sądu zeznania M. W. odnoszące się do przebiegu zdarzenia nie polegały na prawdzie, a to z uwagi na to, że były sprzeczne z dowodami uznanymi za wiarygodne.

Zeznania świadka K. K. właściwie nic nie wniosły do sprawy, w związku z czym nie stanowiły one podstawy dokonanych ustaleń faktycznych.

Powołaną wcześniej opinię biegłego, tak pisemną, jak też ustną, Sąd ocenił jako pełną, jasną i wewnętrznie spójną, a sformułowane w niej wnioski jako logiczne i poparte właściwą analizą.

Pozostałym dowodom w postaci pisemnego zawiadomienia, nagrań zapisu z monitoringu z miejsca zdarzenia, załączonych zdjęć obu samochodów, pisma R., pisma Kancelarii Radców prawnych K (...) G. (...)informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, danych o karalności obwinionej, Sąd dał wiarę, nie znajdując podstaw do odmiennej ich oceny, mając przy tym na uwadze, iż także w oparciu o te dowody można było dokonać stosownych ustaleń faktycznych.

Sąd zważył co następuje:

Po zweryfikowaniu przeprowadzonych w sprawie dowodów i dokonaniu na ich podstawie ustaleń faktycznych Sąd uznał, że obwiniona kierując wskazanym samochodem, będąc na rondzie na pl. (...), jadąc w stronę ul. (...), nie zachowała należytej ostrożności, na skutek czego najechała na tył prawidłowo poruszającego się samochodu m-ki S. (...) o nr rej. (...), przez co stworzyła zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, po czym oddaliła się z miejsca zdarzenia.

Obwiniona wyczerpała w ten sposób znamiona wykroczenia stypizowanego w art. 86 § 1 kw, w myśl którego odpowiedzialności karnej podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Spowodowanie uszkodzeń pojazdu czy strat w mieniu nie jest elementem koniecznym do zaistnienia tego wykroczenia, nie jest znamieniem tego rodzaju czynu.

Oddalając się z miejsca zdarzenia obwiniona wykroczyła przeciwko innym przepisom ustawy Prawo o ruchu drogowym (art. 44) wyczerpując w ten sposób znamiona wykroczenia przewidzianego w art. 97 kw.

Wymierzając obwinionej karę Sąd uwzględnił okoliczność łagodzącą w postaci jej wcześniejszej niekaralności za przestępstwa, okoliczność obciążającą stanowiła natomiast jej uprzednia karalność za wykroczenia drogowe. Innych okoliczności łagodzących, jak też obciążających Sąd nie stwierdził.

Biorąc to pod uwagę, jak też uwzględniając dyrektywy wymiaru kary Sąd wymierzył obwinionej, na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw, ustawowo przewidzianą karę grzywny, uznając z jednej strony, że w tym konkretnym przypadku taki właśnie rodzaj kary jest najbardziej celowy i to zarówno z uwagi na swój rozmiar, jak też związany z tym stopień dolegliwości, z drugiej zaś bacząc, by dolegliwość ta nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma ona osiągnąć tak w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o powołane przepisy, uznając na podstawie danych zawartych w aktach sprawy co do sytuacji materialnej obwinionej i wysokości uzyskiwanych przez nią dochodów, że brak jest podstaw do zwolnienia jej z ponoszenia kosztów i opłaty w sprawie.