Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu w Wydziale V Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : SSR Justyna Ponikowska

Protokolant : Izabela Kozłowska

po rozpoznaniu w dniach 18.12. 2012 r., 15.01.2013r., 7.02.2013r., 19.02.2013r., 7.03.2013r., 19.03.2013r., 16.04.2013r., 23.04.2013r., 23.05.2013r., 27.06.2013r., 17.07.2013r.

przy udziale Dariusza Brodzisza

Prokuratora Prokuratury Rejonowej delegowanego do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu

sprawy karnej z oskarżenia publicznego :

(...)

ur. (...) we W.

syn J. i J. zd. S.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

w okresie od 10 kwietnia 2006 roku do 1 marca 2007 roku we W., będąc funkcjonariuszem publicznym zatrudnionym jako policjant w Wydziale do (...) z Korupcją Komendy Wojewódzkiej Policji we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry podjętego zamiaru, wykonując czynności procesowe w toku śledztwa VI Ds. 6/06 w sprawie przeciwko W. D. (1) podejrzanemu o czyn z art. 286 § 1 k.k. i inne, nadzorowanemu przez Prokuraturę Okręgową we Wrocławiu Wydział VI, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że przywłaszczył powierzone mu mienie w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 20.000 złotych, które zostały zabezpieczone w dniu 10 kwietnia 2006 roku przez funkcjonariuszy policji, podczas przeszukania pomieszczeń mieszkalnych przy ul. (...) we W., zajmowanych przez W. D. (1), które zgodnie z postanowieniem Prokuratora Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu Wydział VI z dnia 27 kwietnia 2006 roku o zabezpieczeniu majątkowym winny zostać przekazane komornikowi przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Śródmieścia J. K. (1), którego to obowiązku nie dopełnił, czym działał na szkodę W. D. (1) oraz M. D. (1).

-

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k. i art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

I.  uznaje oskarżonego A. P. (1) za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 231 § 2 k.k. i art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 100 ( stu) stu stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 ( dwudziestu) złotych;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 ( cztery) lata;

III.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody poprzez wpłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonych W. D. (1) i M. D. (1) kwoty 20.000 zł. ( dwudziestu tysięcy złotych) w terminie 10 (dziesięciu) miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia;

IV.  na podstawie art. 41 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza policji na okres 10 ( dziesięciu) lat;

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w wysokości 266,27 zł, w tym wymierza opłatę w wysokości 580 zł.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Od 2005 r. A. P. (1) był funkcjonariuszem Komendy Wojewódzkiej Policji we W.. Na mocy rozkazu personalnego nr (...). został mianowany z dniem 16 września 2005 r. na stanowisko specjalisty Zespołu (...) ds. (...) z Korupcją KWP we W..

dowód: - rozkaz personalny nr (...) wraz z opinią służbową – k.1148-1150;

- wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 883-886, 1139-1140;

Od 2006 r. Prokurator Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu P. K. (1)prowadził postępowanie przygotowawcze o sygn. akt VI Ds. 6/06 w sprawie nieprawidłowości we (...)oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych, w związku z obrotem nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Czynności operacyjne oraz dochodzeniowo-śledcze w ramach śledztwa prokuratorskiego, zostały powierzone funkcjonariuszom policji Wydziału ds. (...)z Korupcją Komendy Wojewódzkiej Policji we W.. Na podstawie ustnego polecenia wydanego przez Naczelnika Wydziału ds. (...)z Korupcją, do prowadzenia postępowania z ramienia policji, wyznaczeni zostali dwaj funkcjonariusze: A. P. (1)odpowiedzialny za czynności dochodzeniowo-śledcze oraz C. B. (1)odpowiedzialny za czynności operacyjne. Do obowiązków A. P. (1)poza wykonywaniem czynności procesowych powierzonych przez prokuratora P. K., należało także przyjmowanie przedmiotów oraz wartości majątkowych zabezpieczonych przez funkcjonariuszy policji w toku przeszukania lokali należących do osób objętych śledztwem.

dowód: - rozkaz personalny nr (...) wraz z opinią służbową – k.1148-1150;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka I. C. – k. 312-313, 1422-1423;

- zeznania świadka D. S. – k. 859-860, 1382-1383;

- zeznania świadka. P. H. – k. 29-32, 61-62, 1021, 1024-1026, 1373-1374;

- zeznania świadka Z. K. – k. 1005, 1427;

- zeznania świadka K. M. – k. 1036, 1410;

- zeznania świadka D. G. – k. 1013, 1424-1425;

- zeznania świadka A. K. – k. 1032, 1411;

- zeznania świadka A. B. – k. 1023, 1409-1410;

- zeznania świadka C. B. – k. 300, 1034, 1359-1361;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

- zeznania świadka M. K. – k. 1038, 1361-1363;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 883-886, 1139-1140;

W dniu 6 kwietnia 2006 r. prokurator P. K.w ramach śledztwa o sygn. VI Ds. 6/06 zarządził zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu S. B. (1), W. P. (1), W. W. (1), J. S. (1), W. D. (1), R. O. (1), E. G. (1), A. S. (1)oraz B. O., zlecając również przeszukanie lokali zajmowanych przez osoby podlegające zatrzymaniu.

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami wszystkie zatrzymania miały zostać dokonane tego samego dnia, tj 10 kwietnia 2006 r., zaś zatrzymane osoby przetransportowane do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu, celem ich przesłuchania przez prokuratora prowadzącego postępowanie. Plan realizacji czynności przygotowany w Wydziale ds. (...) z Korupcją KWP we W. zakładał utworzenie ośmiu grup składających się z dwóch funkcjonariuszy operacyjnych oraz jednego funkcjonariusza dochodzeniowego. Każda z grup miała dokonać zatrzymania jednej osoby oraz przeszukania należącego do niej lokalu mieszkalnego wskazanego w treści postanowienia.

Do zatrzymania W. D. (1) oraz przeszukania jego lokalu przy ulicy (...) we W. zostali wyznaczeni trzej funkcjonariusze policji: P. H. (2), T. P. (1) oraz T. B..

dowód: - zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego S. B. – k. 901;

- protokół zatrzymania S. B. – k. 902;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do S. B. – k. 903;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego. P. – k.907;

- protokół zatrzymania W. P. – k. 908;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do W. P. – k. 909;

- zarządzenie­ o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego W. W. – k.916;

- protokół zatrzymania W. W. – k. 917;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do W. W. – k.918;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego J. S. – k.926;

- protokół zatrzymania J. S. – k. 927;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do J. S. – k.928, 935;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego W. D. – k.945;

- protokół zatrzymania W. D. – k. 946;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do W. D. – k. 947;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do M. D. – k. 955;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego R. O. – k.962;

- protokół zatrzymania R. O. – k. 963;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do R. O. - k.964;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego E. G. – k.971;

- protokół zatrzymania E. G. – k. 972;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do E. G. – k.973;

- zarządzenie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu podejrzanego A. S. – k.984;

- protokół zatrzymania A. S.– k. 985;

- postanowienie o przeszukaniu lokalu należącego do A. S. – k. 986;

- zeznania świadka T. P. – k. 324, 1040, 1386;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka B. B. – k. 328, 1019, 1387;

- zeznania świadka M. K. – k. 1038, 1361-1363;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 883-886, 1024-1026, 1066-1067, 1139-1146;

W dniu 10 kwietnia 2006 r. A. P. (1) wraz z funkcjonariuszem policji A. K. (2) zauważyli na ulicy (...) we W. samochód prowadzony przez podejrzanego W. D. (1). Funkcjonariusze dokonali zatrzymania podejrzanego, ponieważ był on jedną z osób, które tego dnia miały zostać przetransportowane na przesłuchanie do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu. W momencie zatrzymania W. D. (1) posiadał przy sobie teczkę z pieniędzmi w kwocie 20.000 zł. Poinformował zatrzymujących go funkcjonariuszy o posiadanej gotówce wskazując, że pieniądze otrzymał od swojej żony z przeznaczeniem na zakup nawozów sztucznych. W. D. (1) przetransportowano do KWP we W., skąd trzej funkcjonariusze wcześniej wyznaczeni do przeprowadzenia czynności z jego udziałem, udali się wraz z podejrzanym do lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) we W.. Teczkę wraz z gotówką znalezioną w samochodzie W. D. (1) policjanci zabrali ze sobą do mieszkania podejrzanego, gdzie dokonano protokolarnego spisania jej zawartości. W czynności przeszukania lokalu nie brał udziału funkcjonariusz A. P. (1).

dowód: - zeznania świadka W. D. – k. 50-51, 1357-1359;

- zeznania świadka M. D. – k. 178, 1356-1357;

- zeznania świadka. P. H. – k. 29-32, 61-62, 1021, 1024-1026, 1373-1374;

- zeznania świadka M. K. – k. 1038, 1361-1363;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k.883-886, 1139-1146;

W wyniku przeprowadzonej czynności przeszukania funkcjonariusze policji zabezpieczyli: telefon komórkowy marki N. wraz z kartą SIM, notes koloru granatowego, kalendarz na 2006 r., zapisaną karteczkę koloru żółtego, teczkę koloru szarego z zawartością dokumentów parafowanych przez W. D. (1), wizytownik koloru brązowego z zawartością wizytówek, dyskietkę (...) koloru czarnego, pieniądze w kwocie 18.600 zł w banknotach o nominale 100 zł (186 sztuk banknotów), pieniądze w kwocie 1.400 zł w banknotach o nominale 200 zł (7 sztuk banknotów), kartę (...) Bank (...) wystawioną na nazwisko W. D. (1) oraz kartę (...) Bank S.A. wystawioną na nazwisko W. D. (1). Z czynności przeszukania sporządzono protokół, w którym ujęto wszystkie rzeczy znalezione przy podejrzanym oraz w jego lokalu.

dowód: - protokół przeszukania wraz ze spisem zatrzymanych rzeczy – k. 3-9, 948-954;

- zeznania świadka. P. H. – k. 29-32, 61-62, 1021, 1024-1026, 1373-1374;

- zeznania świadka B. B. – k. 328, 1019, 1387;

- zeznania świadka T. P. – k. 324, 1040, 1386;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka W. D. – k. 50-51, 1357-1359;

- zeznania świadka M. D. – k. 178, 1356-1357;

Zgodnie z przyjętą pragmatyką służbową obowiązującą w Wydziale ds. (...) z Korupcją KWP we W. zgromadzone materiały operacyjne oraz zabezpieczone dowody rzeczowe, w tym gotówkę, zawsze przekazywano funkcjonariuszowi policji prowadzącemu śledztwo bądź wykonującemu czynności procesowe w śledztwie prokuratorskim. Dopiero ten funkcjonariusz dokonywał stosownych rejestracji zabezpieczonych materiałów, sporządzał wykaz dowodów rzeczowych, a następnie deponował przedmioty oraz gotówkę w swojej specjalnie zabezpieczonej szafie służbowej, z której przekazywał je do właściwych instytucji lub magazynu dowodów rzeczowych. Zajęta gotówka była przekazywana na konto wskazane przez prokuratora prowadzącego śledztwo – a przy braku takiego wskazania - na rachunek depozytowy policji.

dowód: - pismo Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją K. W. z dnia 14 marca 2012 r. – k. 63-64;

- zeznania świadka D. G. – k. 1003, 1426;

- zeznania świadka Z. K. – k. 1005, 1427;

- zeznania świadka P. K. – k. 1009, 1426;

- zeznania świadka G. K. – k. 1011, 1423-1424;

- zeznania świadka D. G. – k. 1013, 1424-1425;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka G. Z. – k. 1017, 1412;

- zeznania świadka B. B. – k. 328, 1019, 1387;

- zeznania świadka. P. H. – k. 29-32, 61-62, 1021, 1024-1026, 1373-1374;

- zeznania świadka A. B. – k. 1023, 1409-1410;

- zeznania świadka W. M. – k. 1028, 1411-1412;

- zeznania świadka A. K. – k. 1032, 1411;

- zeznania świadka C. B. – k. 300, 1034, 1359-1361;

- zeznania świadka K. M. – k. 1036, 1410;

- zeznania świadka M. K. – k. 1038, 1361-1363;

- zeznania świadka T. P. – k. 324, 1040, 1386;

- zeznania świadka V. W. – k. 1042, 1410;

- zeznania świadka J. B. – k. 1046, 1408-1409;

- zeznania świadka U. S. – k. 331-333, 1386;

- zeznania świadka B. F.-S. – k. 1053, 1410-1411;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 883-886, 1142;

W dniu 10 kwietnia 2006 r. wszystkie przedmioty zabezpieczone w toku przeszukania lokalu zajmowanego przez W. D. (1) wraz z dokumentacją sporządzoną w trakcie tej czynności, zostały przewiezione do Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W. i przekazane funkcjonariuszowi A. P. (1), jako osobie koordynującej działaniami policji w sprawie o sygn. VI Ds. 6/06. Analogicznie uczyniono z przedmiotami zabezpieczonymi w toku przeszukania lokali pozostałych podejrzanych, które przeprowadzono tego samego dnia. A. P. (1) odebrał przedmioty zabezpieczone w lokalu W. D. (1) od funkcjonariusza P. H. (2), będącego jedną z osób przeprowadzających czynność przeszukania. Ponieważ funkcjonariusz P. H. (2) wiedział o kłopotach finansowych A. P. (1) oraz o tym, że pożycza on pieniądze od innych funkcjonariuszy, a następnie ich nie zwraca, zażądał od A. P. (1), aby ten pokwitował odbiór gotówki zabezpieczonej w lokalu W. D. (1). A. P. (1) potwierdził odbiór pieniędzy oraz innych przedmiotów na kserokopii spisu i opisu rzeczy dołączonego do protokołu przeszukania. Ponieważ odebranie pokwitowania nie było standardową czynnością dokonywaną przez funkcjonariuszy przekazujących przedmioty pochodzące z przeszukania, P. H. (2) nie rejestrował wskazanego dokumentu w rejestrze korespondencji. P. H. (2) zniszczył dokument z podpisem A. P. (1) w połowie 2008 r., z chwilą przejścia do (...) Biura (...) KGP Zarząd we W..

dowód: - zeznania świadka. P. H. – k. 29-32, 61-62, 1021, 1024-1026, 1373-1374;

­ - zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

Po odebraniu od funkcjonariusza P. H. (2) przedmiotów pochodzących z przeszukania lokalu W. D. (1), funkcjonariusz A. P. (1) nie sporządził wykazu dowodów rzeczowych. Część zabezpieczonych przedmiotów dołączył do akt sprawy, pozostałe materiały, w tym gotówkę w kwocie 20.000 zł zdeponował w szafie służbowej, stojącej w jego gabinecie.

dowód: - pismo K. W. z dnia 9 kwietnia 2013 r. – k. 1436;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka M. K. – k. 1467-1468;

- wyjaśnienia oskarżonego A. P. - k.883-886, 1139-1146;

W okresie od dnia 10 kwietnia 2006 r. do dnia 1 marca 2007 r. A. P. (1) nie zgłaszał zaginięcia kluczy do metalowej szafy służbowej, stojącej w jego pokoju. Poza A. P. (1) nikt inny nie miał dostępu do przedmiotów przechowywanych w jego szafie służbowej.

dowód: - zeznania świadka U. S. – k. 331-333, 1386;

W latach 2005-2007 A. P. (1) inwestował na Giełdzie Papierów Wartościowych w ryzykowne instrumenty finansowe, co powodowało, że musiał często pożyczać pieniądze na spłatę narastającego zadłużenia. We wskazanym okresie A. P. (1) pożyczał pieniądze m.in. od K. D. (1), K. F., J. P., R. Z., D. K., M. K. (3) oraz A. L.. Ponadto A. P. (1) zaciągał pożyczki gotówkowe w S. C. Bank, w G. M. Bank oraz w E..

dowód: - akta sprawy V K1904/07;

- wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. akt V K 1904/07 – k. 1245-1247;

- zeznania świadka M. K. – k. 1362;

- zeznania świadka K. D. – k. 1425-1426;

- zeznania świadka I. H. – k. 1034, 1411;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k.883-886, 1139-1146;

W dniu 18 kwietnia 2006 r. A. P. (1) wpłacił na swój rachunek o nr (...) prowadzony przez (...) kwotę 20.000 zł, wskazując w tytule dokonanej wpłaty na „zasilenie rachunku”. Środki wpłacone na rachunek maklerski pochodziły z przeszukania lokalu W. D. (1).

dowód: - historia operacji na rachunku o nr(...) – k. 549;

W okresie, w którym dokonano wpłaty A. P. (1) nie otrzymywał pożyczek pracowniczych z kasy zapomogowej Wydziału, w którym był zatrudniony.

dowód: - zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

W dniu 27 czerwca 2006 r. prokurator Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu P. K. (1) wydał postanowienie o zabezpieczeniu na mieniu podejrzanego W. D. (1) grożącej mu kary grzywny, poprzez zajęcie kwoty 20.000 zł, zabezpieczonej w toku przeszukania z dnia 10 kwietnia 2006 r. i wyszczególnionej w protokole przeszukania dołączonego do akt prowadzonego śledztwa. W treści postanowienia wskazane zostało, iż ma ono zostać przekazane do wykonania komornikowi J. K. (1), po nadaniu postanowieniu przez Sąd klauzuli wykonalności.

Jeszcze tego samego dnia prokurator P. K. wystosował do Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście wniosek o nadanie klauzuli wykonalności postanowieniu o zabezpieczeniu majątkowym.

W dniu 30 czerwca 2006 r. postępowanie przygotowawcze dotyczące nieprawidłowości w Agencji Nieruchomości Rolnych zostało przekazane do dalszego prowadzenia Prokuraturze Apelacyjnej we Wrocławiu.

dowód: - postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 27 czerwca 2006 r. – k. 12-13;

- wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 27 czerwca 2006 r. – k. 14-15;

- postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 27 czerwca 2006 r. wraz z klauzulą wykonalności – k. 16-17;

- zeznania świadka J. K. – k. 1467;

- zeznania świadka A. F. – k. 1466;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka D. S. – k. 859-860, 1382-1383;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

Dokumentacja pomiędzy prokuratorami Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej we W., a funkcjonariuszami policji Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W. była przekazywana za pośrednictwem sekretariatu, przełożonych, tj. Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją oraz jego zastępcy, bądź też przekazywana osobiście funkcjonariuszowi wyznaczonemu do wykonania czynności śledztwa.

dowód: - zeznania świadka A. B. – k. 1015;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 885;

Zgodnie z pragmatyką służbową przyjętą w Wydziale ds. (...) z Korupcją KWP we W. wniosek o dokonanie zabezpieczenia kwoty objętej postanowieniem o zabezpieczeniu majątkowym wraz z postanowieniem o zabezpieczeniu opatrzonym klauzulą wykonalności, funkcjonariusz policji prowadzący postępowanie przekazywał komornikowi sądowemu wskazanemu w treści postanowienia. Oprócz wymaganej dokumentacji funkcjonariusz policji prowadzący postępowanie przekazywał komornikowi kwotę objętą zabezpieczeniem majątkowym. Funkcjonariuszem policji, który był zobowiązany do przekazania komornikowi sądowemu, postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym wraz z gotówką podlegającą zabezpieczeniu - był A. P. (1).

Pomimo nadania klauzuli wykonalności postanowieniu o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 27 czerwca 2006 r., nie zostało ono przekazane komornikowi sądowemu wskazanemu w treści postanowienia. Na konto komornika nie wpłacono również kwoty 20.000 zł objętej zabezpieczeniem.

dowód: - postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 27 czerwca 2006 r. – k. 12-13;

- wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 27 czerwca 2006 r. – k. 14-15;

- postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 27 czerwca 2006 r. wraz z klauzulą wykonalności – k. 16-17;

- zeznania świadka J. K. – k. 1467;

- zeznania świadka A. F. – k. 1466;

- zeznania świadka J. K. – k. 371, 1387;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka D. S. – k. 859-860, 1382-1383;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k.883-886, 1139-1146;

W dniu 1 marca 2007 r. funkcjonariusz A. P. (1) został zatrzymany przez policję. A. P. (1) postawiono zarzut, iż w okresie od dnia 4 lutego do dnia 1 marca 2007 r. żądał od W. D. (1) podejrzanego w śledztwie Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu o sygn. Ap II Ds. 25/06, w której wykonywał czynności procesowe i operacyjne korzyści majątkowej w kwocie 20.000 zł, a następnie przyjął od W. D. (1) korzyść majątkową w kwocie 12.000 zł w zamian za uzyskanie przez podejrzanego przychylności w toku dalszego śledztwa oraz przekazywanie mu bez zgody prokuratora informacji i dokumentów objętych tajemnicą służbową.

Bezpośrednio po zatrzymaniu A. P. (1) dokonano przeszukania jego szafy służbowej, w której znaleziono m.in. kartę (...) Bank (...) wystawioną na nazwisko W. D. (1) oraz kartę (...) Bank S.A. wystawioną na nazwisko W. D. (1)

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. akt V K 1904/07 A. P. (1) został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 7 lat zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza policji, za czyn z art. 228 § 3 kk, art. 226 § 2 kk i art. 239 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

dowód: - akta sprawy V K1904/07;

- wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. akt V K 1904/07 – k. 1245-1247;

W dniu 6 lutego 2012 r. w toku wykonywanych czynności służbowych w sprawie o sygn. akt V Ds. 10/11, prokurator Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu D. S. (2)uchylił postanowienie Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2006 r., na mocy którego zabezpieczono na mieniu podejrzanego W. D. (1)kwotę 20.000 zł. W wyniku weryfikacji danych w systemie (...)prokurator D. S. ustalił, że na Koncie S.Depozytowych Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu oraz Koncie S.Depozytowych Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu brak jest wskazanych środków pieniężnych.

Z informacji nadesłanych przez Komendę Wojewódzką Policji we W. wynikało, iż kwota 20.000 zł zabezpieczona w toku czynności przeszukania z dnia 10 kwietnia 2006 r. nie znajduje się także w dyspozycji KWP.

dowód: - postanowienie w przedmiocie zabezpieczeń majątkowych z dnia 6 lutego 2012 r. – k. 21-22;

- pismo K. W. z dnia 16 lutego 2012 r. – k. 26;

- pismo K. W. z dnia 9 kwietnia 2013 r. – k. 1436;

- zeznania świadka J. K. – k. 1467;

- zeznania świadka M. K. – k. 1467-1468;

- zeznania świadka A. B. – k. 315-316, 1015, 1383-1386;

- zeznania świadka I. C. – k. 312-313, 1422-1423;

- zeznania świadka D. S. – k. 859-860, 1382-1383;

- zeznania świadka P. K. – k. 42-44, 1387-1389;

Oskarżony A. P. (1) ma 43 lata i wyższe wykształcenie. Do 2008 r. był funkcjonariuszem policji Od czerwca 2008 r. pracuje jako agent ubezpieczeniowy na podstawie umowy agencyjnej z Towarzystwem (...). Z tego tytułu uzyskuje średni miesięczny dochód w kwocie 2.500-3.000 zł. A. P. (1) jest żonaty, ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci w wieku 14 i 16 lat.

dowód: - kwestionariusz wywiadu środowiskowego – k. 1130-1132;

- wyjaśnienia oskarżonego – k. 882-883, 1136;

A. P. (1) nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo.

Oskarżony był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. akt V K 1904/07 został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 7 lat zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza policji za czyn z art. 228 § 3 kk, art. 226 § 2 kk i art. 239 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

dowód: - kwestionariusz wywiadu środowiskowego – k. 1130-1132;

- dane o karalności oskarżonego – k. 320;

- wyjaśnienia oskarżonego – k. 882-883, 1136;

Zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Składając wyjaśnienia przed prokuratorem (...)wskazał, że w kwietniu 2006 r. pracował w Wydziale ds. (...)z Korupcją KWP we W.na stanowisku funkcjonariusza policji. W czasie, gdy realizowano zatrzymanie osób podejrzanych w sprawie nieprawidłowości we (...)oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych wszelkie materiały z przeszukania były przynoszone do pokoju, w którym urzędował. A. P. (1)podkreślił, że nie było go wówczas w ogóle w Komisariacie, zaś drzwi jego pokoju były otwarte i każdy miał dostęp do zabezpieczonych toreb, reklamówek, kopert i dokumentów. Oskarżony zaprzeczył, aby kwitował odbiór gotówki w kwocie 20.000 zł, znalezionej u podejrzanego W. D. (1). Wskazał, iż nie było to śledztwo policyjne, lecz prokuratorskie, dlatego też jakiekolwiek zabezpieczone pieniądze funkcjonariusze policji mieli obowiązek przekazać bezpośrednio prokuratorowi P. K., jako osobie odpowiedzialnej za prowadzenie śledztwa w ramach Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu. A. P. (1)zaznaczył, że w śledztwie prokuratorskim zajmował się wyłącznie czynnościami operacyjnymi, nie zaś dochodzeniowo-śledczymi. Te ostatnie wykonywał wyłącznie prokurator P. K.. Oskarżony wyjaśnił nadto, że po powrocie do komisariatu w jego pokoju nie było już żadnych rzeczy pochodzących z przeszukania lokalu W. D. (1). W ocenie oskarżonego wszystkie zabezpieczone torby i dokumenty zostały przekazane prokuratorowi P. K.. Oskarżony podkreślił, że nie otrzymał żadnego postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym, zaś zgodnie z przyjętą praktyką prokurator po wydaniu takiego postanowienia powinien był przekazać je oskarżonemu bądź przesłać oficjalnie do Wydziału ds. (...)z Korupcją. Odnosząc się do wpłaty z dnia 18 kwietnia 2006 r. w kwocie 20.000 zł dokonanej na rachunek o nr (...)prowadzony przez (...)podkreślił, że były to pieniądze pożyczone od któregoś z jego znajomych – K. D. (1), bądź I. C. (2). Oskarżony zaznaczył, iż w tamtym okresie grał na giełdzie i zdarzało się, że pożyczał pieniądze w celu uregulowania zadłużenia. Odnosząc się do kwestii kart kredytowych wystawionych na nazwisko W. D. (1)i znalezionych w metalowej szafie w pokoju oskarżonego w dniu jego zatrzymania, tj. 1 marca 2007 r. A. P. (1)wyjaśnił, iż w trakcie czynności operacyjnych uzyskał informację, że podejrzany W. D. (1)może posiadać znaczne sumy pieniędzy w banku, pochodzące z obrotu nieruchomościami. Po przekazaniu wskazanej informacji prokuratorowi Prokuratury Apelacyjnej I. C.oskarżony miał otrzymać od niego wskazane karty kredytowe celem poczynienia ustaleń w banku. Następnie nie zwrócił kart do prokuratury, lecz schował je do swojej szafy, w której zostały znalezione.

Składając wyjaśnienia na rozprawie oskarżony podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Dodatkowo wskazał, iż zatrzymanie w dniu 10 kwietnia 2006 r. W. D. (1)i innych podejrzanych było efektem jego pracy operacyjnej, nie zaś dochodzeniowo-śledczej. W dniu realizacji czynności zadaniem oskarżonego było zatrzymanie podejrzanego W. P. (1). Przypadkowo wraz z funkcjonariuszem M. K. (3)oskarżony na ulic (...)we W.zauważył samochód podejrzanego W. D. (1). Dokonał jego zatrzymania, a następnie doprowadził podejrzanego do komisariatu, gdzie W. D. (1)został przekazany grupie policjantów wyznaczonych do przeszukania jego lokalu. Oskarżony podkreślił, że nie brał udziału w przeszukaniu mieszkania W. D. (1). Wskazał również, iż nie było go w komisariacie w momencie przekazywania zabezpieczonych przedmiotów, w tym gotówki. W drugim dniu czynności został wezwany przez prokuratora P. K. do stawiennictwa w prokuraturze, celem przekazywania do Sądu wniosków aresztowych. Oskarżony podkreślił, że przez cały drugi dzień był u prokuratora. Po powrocie do komisariatu, w jego pokoju nie było już żadnych dowodów rzeczowych, albowiem grupy doprowadzające zatrzymanych przekazały je do Prokuratury Okręgowej. A. P. (1)podkreślił, iż pieniądze w kwocie 20.000 zł wpłacone na jego rachunek w dniu 18 kwietnia stanowiły pożyczkę udzieloną przez K. D. (1), który wiedział, że oskarżony grał na giełdzie. Oskarżony zaprzeczył również, aby kiedykolwiek otrzymał od prokuratora postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym. W ocenie oskarżonego, został on fałszywie pomówiony, na co niewątpliwie miała wpływ jego wcześniejsza sprawa karna.

***

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. (1)­­ Sąd uwzględnił jedynie w niewielkiej części, ponieważ w przeważającym zakresie pozostawały one w wyraźnej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. I tak w pierwszej kolejności wskazać należy, iż nie polegały na prawdzie twierdzenia oskarżonego, jakoby w momencie przejęcia przez Prokuraturę Okręgową we Wrocławiu śledztwa dotyczącego nieprawidłowości we (...) oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych, A. P. (1) zajmował się wyłącznie czynnościami operacyjnymi, a co za tym idzie, że to nie on był osobą prowadzącą śledztwo w ramach Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W., której polecono wykonywanie czynności dochodzeniowo-śledczych, zleconych przez prokuratora Piotra Kalecińskiego. Takiemu stanowisku oskarżonego przeczyły zeznania większości świadków przesłuchanych w sprawie, w tym zwłaszcza zastępcy Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją A. B. (3), która jednoznacznie stwierdziła, iż na mocy ustnego polecenia przełożonych, oskarżony został wyznaczony do prowadzenia tego postępowania z ramienia policji. Wskazaną okoliczność potwierdzili także prokuratorzy Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej we W. P. K. (1), D. S. (2) oraz I. C. (3). Co jednak szczególnie istotne, na oskarżonego, jako osobę odpowiedzialną za czynności procesowe podejmowane w sprawie o sygn. VI Ds. 6/06 wskazywali również funkcjonariusze współpracujący z A. P. (1) w wyjaśnianiu nieprawidłowości stwierdzonych we (...) oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych. W tym stanie rzeczy wszelkie twierdzenia oskarżonego negujące wskazaną okoliczność, oceniać należało wyłącznie w kategoriach przyjętej przez niego linii obrony. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż oskarżony na potwierdzenie stawianej tezy odwoływał się do pisemnego rozkazu personalnego, z którego wynikało, iż w okresie objętym zarzutem oskarżenia był funkcjonariuszem powołanym do prowadzenia działalności operacyjnej, nie zaś dochodzeniowo-śledczej. Wskazana okoliczność również w żaden sposób nie podważała ustaleń poczynionych w oparciu o zeznania świadka A. B. (3), albowiem zostało dowiedzione, iż działalność operacyjna A. P. (1) nie wykluczała podejmowania przez niego także działań dochodzeniowo-śledczych. Co więcej, oskarżony w trakcie swoich wyjaśnień złożonych na rozprawie przyznał, że zaczynając pracę w Wydziale ds. (...) z Korupcją nie miał doświadczenia w pracy operacyjnej, co stanowiło bezpośrednią przyczynę, dla której z chwilą wszczęcia śledztwa w sprawie nieprawidłowości w obrocie gruntami rolnymi Skarbu Państwa, zostały mu w tej sprawie powierzone właśnie czynności dochodzeniowo-śledcze.

Sąd nie dał również wiary tłumaczeniom oskarżonego, iż to nie on w toczącym się postępowaniu otrzymywał od pozostałych funkcjonariuszy przedmioty zabezpieczone w toku przeszukania. Poczynione przez Sąd ustalenia, że to oskarżony był osobą prowadzącą przedmiotowe postępowanie w ramach Wydziału ds. (...) z Korupcją prowadziło do niepodważalnego wniosku, że to właśnie A. P. (1) w dniu 10 kwietnia 2006 r. przyjmował przedmioty zabezpieczone w lokalu należącym do W. D. (1), w tym gotówkę w kwocie 20.000 zł. Co przy tym istotne, wskazywały na to nie tylko jednoznaczne w swej treści zeznania świadka P. H. (2), ale także i to, że takie działanie było standardową procedurą, co potwierdzili funkcjonariusze uczestniczący w czynnościach przeszukania zaplanowanych na dzień 10 kwietnia 2006 r. Co więcej, brak w sprawie jakichkolwiek dowodów na to, że oskarżony przekazał wykonanie tych czynności innemu funkcjonariuszowi policji. Takie zachowanie oskarżonego – jako nietypowe - z pewnością zostałoby zapamiętane przez świadków zeznających w sprawie. Co więcej, oskarżony musiałby wiedzieć, kto zamiast niego w dniu 10 kwietnia 2006 r. odpowiadał za przyjmowanie zabezpieczonych materiałów. Na marginesie jedynie wypada nadmienić, że gdyby prawdą były twierdzenia A. P. (1), iż w toku prokuratorskiego śledztwa o sygn. VI Ds. 6/06, to nie on był odpowiedzialny za przyjmowanie zabezpieczonych przedmiotów, to jest rzeczą zastanawiającą, dlaczego wszystkie materiały były składane właśnie w jego gabinecie, co zresztą A. P. (1) potwierdził w swoich wyjaśnieniach. Wskazana okoliczność stanowiła zdaniem Sądu kolejny argument przemawiający przeciwko tezom formułowanym przez oskarżonego na rozprawie.

Za całkowicie bezpodstawne uznać również należało twierdzenia oskarżonego, jakoby w dniu, w którym dokonywano zatrzymań nie było go w ogóle w komisariacie, ponieważ rzekomo uczestniczył w czynnościach operacyjnych wspólnie z pozostałymi funkcjonariuszami. W pierwszej kolejności wypada nadmienić, iż z dokumentów dołączonych do akt sprawy, w szczególności zaś z protokołu oględzin akt o sygn. V Ds. 20/12 nie wynikało, aby A. P. (1)został wyznaczony do podjęcia czynności związanych z zatrzymaniem któregokolwiek z podejrzanych w dniu 10 kwietnia 2006 r. oraz z przeszukaniem ich lokali. Sam oskarżony podkreślał w swoich wyjaśnieniach, że uczestniczył w czynnościach związanych z zatrzymaniem podejrzanego W. P. (1), ponieważ z racji swojego doświadczenia w pracy „dochodzeniowca” potrafił wypełnić protokół przeszukania i zatrzymania. Tymczasem, z treści przedmiotowych protokołów wynikało niezbicie, iż to nie oskarżony brał udział w powyższych czynnościach, lecz czterej inni funkcjonariusze, zaś osobą wypełniającą protokoły była funkcjonariuszka M. M.. Kolejną okolicznością podważającą wiarygodność A. P. (1)odnośnie tego, czym tak naprawdę zajmował się w dniu 10 kwietnia 2006 r., było podkreślanie swojego czynnego udziału w czynnościach związanych z przekazywaniem do sądu wniosków aresztowych w sprawach zatrzymanych osób, co rzekomo miało potwierdzać, iż tego właśnie dnia nie mógł był obecny w komisariacie. Szczegółowa analiza wyjaśnień oskarżonego prowadziła jednak do wniosku, iż wskazanych czynności A. P. (1)nie wykonywał w dniu 10 kwietnia 2006 r., lecz dopiero dnia następnego, na co zresztą oskarżony wskazywał w toku rozprawy podkreślając, iż prokurator P. K.poprosił go o stawiennictwo w prokuraturze dopiero w drugim dniu realizacji zaplanowanych czynności, albowiem dzień pierwszy został zarezerwowany na przesłuchanie wszystkich zatrzymanych osób, czym prokurator Piotr Kaleciński zajmował się osobiście.

Kolejną okolicznością pojawiającą się w wyjaśnieniach oskarżonego, która jednak nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym było wskazywanie na prokuratora P. K., jako na osobę odpowiedzialną za przyjmowanie przedmiotów pochodzących z przeszukania, ich rejestrowanie oraz zabezpieczanie w odpowiednich magazynach, czy depozytach. Analiza zeznań świadków A. B. (3)oraz A. B. (4)pozwalała stwierdzić, iż nie zdarzały się sytuacje, aby zabezpieczone dowody, w tym gotówka były fizycznie przekazywane prokuratorowi. Wręcz przeciwnie, pragmatyka służbowa przyjęta w Wydziale ds. Walki z Korupcją zakładała, że funkcjonariusz odpowiedzialny za przyjęcie gotówki zabezpieczonej w toku czynności przeszukania, przechowywał ją w swojej specjalnie zabezpieczonej metalowej szafie, przystosowanej do składowania wartościowych depozytów, a następnie albo wpłacał pieniądze na konto wskazane przez prokuratura prowadzącego postępowanie, albo też – gdy takie konto nie zostało wskazane - przekazywał gotówkę na rachunek depozytowy policji. Za takim stanowiskiem przemawiały również zeznania komornika sądowego J. K. (4), który został wskazany w postanowieniu o zabezpieczeniu majątkowym, jako osoba mająca dokonać zabezpieczenia majątkowego po nadaniu postanowieniu klauzuli wykonalności. Z zeznań wskazanego świadka wynikało, że pieniądze na zabezpieczenie były zazwyczaj fizycznie przekazywane komornikowi przez funkcjonariusza policji i nigdy nie zdarzyło się, aby gotówkę osobiście miał przekazywać prokurator. Co równie istotne, postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym wykonywał zawsze funkcjonariusz, któremu zlecono prowadzenie postępowania, na co wskazywał w swoich zeznaniach świadek D. G. (3). Sąd miał oczywiście na względzie, iż teoretycznie pieniądze mogłyby zostać komornikowi przekazane także z rachunku depozytowego prokuratury bądź policji, jednak w analizowanej sprawie możliwość taką należało wykluczyć, albowiem w oparciu o dokumentację dołączoną do akt sprawy można było z całą pewnością stwierdzić, iż w okresie od dnia 10 kwietnia 2006 r. do momentu zatrzymania oskarżonego w dniu 1 marca 2007 r. pieniądze w kwocie 20.000 zł nie zostały nigdy przelane na rachunek Prokuratury Okręgowej oraz Apelacyjnej we W., nie zostały także zdeponowane na koncie depozytowym Komendy Wojewódzkiej Policji we W.. Pamiętać należało, iż zgodnie z tym co zeznawał świadek D. G. (3), gdyby zabezpieczona gotówka miała zostać przekazana fizycznie prokuratorowi P. K., to z pewnością funkcjonariusz dokonujący tego przekazania zażądałby od prokuratora stosownego pokwitowania. W rozpoznawanej sprawie takiego pokwitowania oskarżony nie posiadał, tym samym nie istniał żaden dowód na to, że pieniądze zostały przekazane prokuratorowi P. K.. Należało przy tym również zauważyć, że wbrew tezom formułowanym przez A. P. (1), brak było jakichkolwiek uzasadnionych powodów, aby prokurator Piotr Kaleciński żądał fizycznego przekazania sobie gotówki znalezionej w toku przeszukania lokalu W. D. (1), skoro zamierzał dokonać jej zabezpieczenia. Zgodnie z obowiązującą w tym względzie pragmatyką służbową, wydanie postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym wiązałoby się bowiem z koniecznością powrotnego przekazania pieniędzy funkcjonariuszowi, dostarczającemu przedmiotowe postanowienie komornikowi sądowemu. Takie działanie prokuratora byłoby zatem nie tylko niecelowe, ale wręcz nielogiczne.

W tym kontekście dodatkową okolicznością obciążającą oskarżonego, było niesporządzenie – wbrew obowiązkowi – wykazu dowodów rzeczowych zabezpieczonych w lokalu W. D. (1). Takie zachowanie A. P. (1) niewątpliwie należało odczytywać, jako próbę ukrycia faktu pobrania gotówki od funkcjonariuszy dokonujących przeszukania lokalu W. D. (1).

Kolejną okolicznością podważającą wiarygodność wyjaśnień A. P. (1) była wpłata dokonana na jego konto prowadzone przez (...) w kwocie odpowiadającej wysokości zabezpieczenia, tj. 20.000 zł blisko 7 dni po tym, jak P. H. (2) przekazał mu gotówkę zabezpieczoną przy podejrzanym W. D. (1). W ocenie Sądu oskarżony nie zdołał w żaden sposób wykazać, iż zasilenie rachunku w dniu 18 kwietnia 2006 r. zostało dokonane przez znajomego, od którego wcześniej wielokrotnie pożyczał pieniądze. Należało przy tym pamiętać, że A. P. (1) nie dysponował żadnym dokumentem, który mógłby co najmniej uprawdopodobnić fakt otrzymania pożyczki od K. D. (1), co więcej zeznania świadka D. były w tym zakresie stosunkowo niespójne, co również podważało ich wiarygodność i potwierdzało tezę przyjętą przez Sąd.

Sąd nie znalazł natomiast wystarczających powodów, aby zakwestionować wyjaśnienia oskarżonego odnośnie kart kredytowych wystawionych na nazwisko W. D. (1), które zostały zabezpieczone w metalowej szafie stojącej w pokoju oskarżonego w dniu jego zatrzymania przez policję, tj. 1 marca 2007 r. Wbrew stanowisku oskarżyciela publicznego świadek I. C. (3) nie wykluczył możliwości, iż przedmiotowe karty znajdowały się w aktach sprawy i zostały w pewnym momencie przekazane oskarżonemu, celem wykonania konkretnych czynności śledczych. W tym stanie rzeczy wskazana okoliczność nie mogła zostać potraktowana, jako działająca na niekorzyść oskarżonego.

Zeznaniom świadka P. H. (2) Sąd dał wiarę w całości uznając, że okoliczności przez niego przedstawione, z uwagi na ich koherentność i kompletność, co do zasadniczych elementów całego zajścia, dały podstawę do poczynienia kategorycznych ustaleń odnośnie przebiegu czynności przeszukania w lokalu W. D. (1), okoliczności zabezpieczenia pieniędzy w kwocie 20.000 zł oraz faktu przekazania gotówki wraz z pozostałymi zabezpieczonymi przedmiotami prowadzącemu postępowanie przygotowawcze funkcjonariuszowi policji A. P. (1). Sąd w szczególności zwrócił uwagę, że świadek od początku konsekwentnie podtrzymywał swoje zeznania, nie modyfikował ich treści oraz nie starał się w żaden sposób przerysowywać roli oskarżonego w całym zajściu. Co więcej, wydarzenia przedstawione przez świadka układały się w jeden logiczny ciąg przyczynowo-skutkowy, zaś sama relacja miała rzeczowy i spójny charakter. Oceniając wartość dowodową przedmiotowych zeznań Sąd badał oczywiście, jakie były powody, dla których P. H. (2) – w przeciwieństwie do pozostałych funkcjonariuszy biorących udział w czynnościach z dnia 10 kwietnia 2006 r. – po blisko sześciu latach od zdarzenia, był w stanie zapamiętać wiele szczegółów z czynności przeprowadzanych tego dnia w stosunku do osoby W. D. (1). Z doświadczenia życiowego wynika, iż świadkowie z reguły lepiej zapamiętują te wydarzenia, które w jakikolwiek sposób odbiegają od normalnych, typowych zachowań widzianych, czy podejmowanych wcześniej wielokrotnie. W przypadku świadka P. H. (2) takim atypowym zachowaniem było niewątpliwie poproszenie oskarżonego o pokwitowanie odbioru rzeczy znalezionych przy W. D. (1), w tym gotówki w kwocie 20.000 zł. Świadek od początku zaznaczał, iż nie była to powszechnie przyjęta praktyka, zaś jedynym powodem, dla którego zdecydował się pozyskać przedmiotowy dokument był brak zaufania do oskarżonego, wynikający z krążących wśród funkcjonariuszy pogłosek o jego kłopotach finansowych. W ocenie Sądu jest wysoce prawdopodobne, że właśnie dzięki takiemu zachowaniu, całe zdarzenie utrwaliło się świadkowi w pamięci; sama czynność przestała mieć bowiem rutynowy charakter. Już w tym miejscu należało jednak wyraźnie podkreślić, iż Sąd bardzo ostrożnie podszedł do wskazanej okoliczności uznając, iż nie może ona stanowić jedynego dowodu mającego potwierdzać fakt przyjęcia przez A. P. (1) wszystkich rzeczy zabezpieczonych w mieszkaniu W. D. (1). Przede wszystkim należało pamiętać, iż świadek – jak sam przyznał – po kilku latach zniszczył przedmiotowy dokument, a zatem jedynym dowodem na to, iż rzeczywiście został on sporządzony były słowa samego P. H. (2). Na marginesie jedynie wypada nadmienić, iż wskazane przez świadka powody, dla których miał zniszczyć jedyny dokument, jakim dysponował mogący potwierdzić fakt przekazania gotówki oskarżonemu, zasługiwały mimo wszystko na uwzględnienie. Przede wszystkim należało pamiętać, że funkcjonariusz zmieniał miejsce pracy, co wiązało się z koniecznością pozostawienia bądź zniszczenia niepotrzebnych dokumentów, mających jakikolwiek związek z działalnością w policji. Nadto, prokuratorskie postępowanie prowadzone przeciwko A. P. (1) od 2007 r. w związku z zarzutami korupcyjnymi, jakie mu postawiono, w żaden sposób nie nawiązało do czynności przeszukania lokalu W. D. (1) oraz zabezpieczonych wówczas przedmiotów. W efekcie P. H. (2) mógł przyjąć, że wskazany dokument nie będzie mu już potrzebny, albowiem działania oskarżonego w tym konkretnym momencie czasowym, nie stały się wówczas jeszcze przedmiotem zainteresowania organów ścigania. Niezależnie od powyższego Sąd uznał również, iż P. H. (2) nie miał żadnego powodu, aby mijać się z prawdą odnośnie podjętych przez siebie działań, podczas dostarczania zabezpieczonej gotówki do Wydziału, w którym pracował oskarżony. Przede wszystkim - co podkreślił sam A. P. (1) – obaj funkcjonariusze nie znali się wcześniej. Świadek nie miał zatem żadnego interesu w tym, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego i świadomie zeznawać nieprawdę odnośnie faktu przekazania mu pieniędzy, gdyby w rzeczywistości tego nie uczynił. Nadto okolicznością, uwiarygodniającą słowa świadka o przekazaniu oskarżonemu wszystkich zabezpieczonych materiałów, były zeznania innych funkcjonariuszy, którzy wprawdzie nie pamiętali samego momentu przekazania rzeczy, jednak konsekwentnie potwierdzili, że to właśnie oskarżony był tą osobą, która w sprawie o sygn. VI Ds. 6/06 była odpowiedzialna za przyjęcie przedmiotów pochodzących z przeszukania, ich zabezpieczenie i sporządzenie odpowiedniej dokumentacji. W tym miejscu należało także zaznaczyć, iż Sąd wykluczył możliwość, aby gotówka w kwocie 20.000 zł została przywłaszczona przez samego świadka, skoro to właśnie P. H. (2) sporządzał protokół przeszukania lokalu należącego do W. D. (1). W dokumencie tym świadek precyzyjnie wyszczególnił wszystkie zabezpieczone do sprawy przedmioty, w tym gotówkę w łącznej kwocie 20.000 zł. Byłoby nielogiczne i nieprawdopodobne, aby po sporządzeniu takiego dokumentu (wiedząc, że zostanie on następnie dołączony do akt prokuratorskich i może stanowić powód ustanowienia zabezpieczenia majątkowego), zdecydował się zabrać zabezpieczone przy podejrzanym pieniądze. Jest to tym bardziej oczywiste, gdy się zważy, że o znalezionych pieniądzach wiedział nie tylko P. H. (2), ale także dwaj inni funkcjonariusze przeprowadzający wraz ze świadkiem czynność przeszukania, jak również prowadzący postępowanie z ramienia policji A. P. (1) oraz funkcjonariusz M. K. (3), których o posiadanej przy sobie gotówce poinformował W. D. (1) w momencie swojego zatrzymania. Wobec tego, że Sąd nie znalazł, żadnych racjonalnych argumentów przemawiających przeciwko relacji świadka, jego zeznania zostały uznane za pełnowartościowy dowód w sprawie, stanowiąc istotną podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

Zeznania świadków C. B. (1), B. B. (2), M. K. (3), G. K. (2), D. G. (3), D. G. (4), P. K. (4), Z. K. (2), G. Z. (2), W. M. (2), A. K. (3), B. S., K. M. (2), V. W. (2), A. B. (4), U. S. (2), J. B. (2)i T. P. (1) Sąd uwzględnił na okoliczność przebiegu śledztwa o sygn. akt VI Ds. 6/06 oraz czynności procesowych podejmowanych w jego trakcie, a także osób odpowiedzialnych za prowadzenie postępowania prokuratorskiego z ramienia Wydziału ds. (...)z Korupcją KWP we W.. Wszyscy funkcjonariusze przesłuchani w sprawie potwierdzili, że osoba prowadząca śledztwo prokuratorskie była odpowiedzialna za całą dokumentację powstałą w toku wykonywanych czynności śledczych oraz za materiały zdobyte w toku czynności. Wskazani świadkowie zaprzeczyli przy tym, aby śledztwo w sprawie nieprawidłowości w oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych we W.wykazywało jakiekolwiek odmienności od innych postępowań tego typu, które rodziłyby konieczność odstąpienia od powszechnie przyjętych reguł postępowania z przedmiotami zabezpieczonymi w toku przeszukania. Zdecydowana większość przesłuchanych świadków nie miała również wątpliwości, że osobą odpowiedzialną za prowadzenie śledztwa prokuratorskiego z ramienia policji był właśnie oskarżony A. P. (1)i to jemu przekazywano materiały ze śledztwa. Za takim stanowiskiem przemawiały w szczególności zeznania świadka D. G. (3). Świadek ten będąc na co dzień funkcjonariuszem dochodzeniowo-śledczym w sposób szczegółowy odniósł się do zakresu obowiązków służbowych na wskazanym stanowisku, przyznając że to właśnie na oskarżonym, jako koordynatorze działań innych funkcjonariuszy spoczywał obowiązek odpowiedniego zabezpieczenia przedmiotów znalezionych w toku każdego przeszukania przeprowadzonego w sprawie o sygn. akt VI Ds. 6/06. Sąd zwrócił również uwagę na przedstawioną przez świadka procedurę postępowania z pieniędzmi mającymi stanowić przedmiot zabezpieczenia. Z relacji D. G. (3)wynikało, iż takie pieniądze były przekazywane prokuratorowi prowadzącemu postępowanie przygotowawcze, tylko na jego wyraźne żądanie oraz za pokwitowaniem. Wskazana okoliczność w istotny sposób podważała wiarygodność oskarżonego, albowiem w aktach sprawy nie znajdowało się żadne pokwitowanie mogące uprawdopodobnić fakt przekazania gotówki prokuratorowi P. K.. Wobec całkowitej zbieżności zeznań wymienionych świadków co do zasadniczych kwestii, na które byli przesłuchiwani, Sąd uznał, że okoliczności przedstawione przez wskazanych funkcjonariuszy mają pełną moc dowodową, stanowiąc istotną podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. Wiarygodności przesłuchanych osób nie podważało i to, że nie byli oni w stanie precyzyjnie opisać przebiegu każdej z przeprowadzonych sześć lat wcześniej czynności przeszukania, zaś swoją wiedzę o zdarzeniu opierali w dużej mierze na dołączonych do akt sprawy protokołach z przeprowadzonych czynności operacyjnych. W niniejszej sprawie nie było żadnego powodu, by kwestionować wiarygodność wskazanych protokołów, a co za tym idzie, także i treści zeznań świadków składanych na ich podstawie.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się również na przekonujących i wiarygodnych zeznaniach świadka A. B. (3) , która w 2006 r. pełniła obowiązki zastępcy Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W.. Świadek w sposób wyczerpujący opisała rolę oskarżonego w postępowaniu dotyczącym nieprawidłowości we (...) oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych oraz zakres powierzonych mu czynności. Wykluczyła również możliwość, aby A. P. (1), jako osoba odpowiedzialna za prowadzenie prokuratorskiego śledztwa z ramienia policji mógł nie być obecny w komisariacie, podczas przekazywania dowodów zabezpieczonych w toku wszystkich czynności przeszukania z dnia 10 kwietnia 2006 r. Kategoryczne stanowisko świadka w istotny sposób podważało wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie. W ocenie Sądu relacja A. B. (3) miała rzetelny i rzeczowy charakter i była pozbawiona zbędnych ubarwień, w związku z czym nie można było jej odmówić przymiotu wiarygodności. W oparciu o zeznania świadka poczyniono również ustalenia odnośnie momentu czasowego, w którym rachunek A. P. (1) został zasilony kwotą 20.000 zł, a więc w wysokości odpowiadającej kwocie zabezpieczenia majątkowego. W tym zakresie jej relacja znalazła potwierdzenie w dołączonej do akt sprawy historii rachunku należącego do oskarżonego.

Jako istotną podstawę poczynionych ustaleń faktycznych Sąd potraktował zeznania świadka J. K. (4) . Świadek, będąc komornikiem sądowym na co dzień wykonującym postanowienia prokuratora o zabezpieczeniu majątkowym w sposób rzeczowy i pełny zrelacjonował procedurę przekazywania gotówki stanowiącej przedmiot zabezpieczenia majątkowego. Ponieważ świadek nie był w żaden sposób zainteresowany wynikiem niniejszego postępowania, jego zeznaniom nie sposób było odmówić wiarygodności i mocy dowodowej.

Jako w pełni wiarygodne Sąd ocenił także zeznania świadka P. K. (1) . W pierwszej kolejności wskazać należało, iż będąc osobą prowadzącą postępowanie w ramach Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu świadek dysponował wiedzą o przebiegu śledztwa oraz osobach w nim uczestniczących z ramienia Wydziału ds. (...) z Korupcją. W tym zakresie zeznania świadka uznać należało za w pełni wiarygodne i znajdujące potwierdzenie w pozostałych dowodowych, w tym zeznaniach funkcjonariuszy policji współpracujących z A. P. (1). Z przyczyn szeroko omówionych wyżej Sąd nie znalazł również żadnych przekonujących powodów, aby podważyć wiarygodność świadka odnośnie kwestii przekazywania dowodów pomiędzy policją a prokuraturą. Świadek konsekwentnie utrzymywał, iż nie było potrzeby, aby przedmioty (w tym gotówka) zabezpieczone w toku przeszukania osób zatrzymanych, zostały następnie przewiezione do Prokuratury Okręgowej, to zaś znajdowało pokrycie w zeznaniach świadka D. G. (3) oraz A. F. (2).

Zeznania świadka U. S. (2) zostały uwzględnione na okoliczność zabezpieczeń oraz obiegu kluczy do szaf pancernych, w których funkcjonariusze przechowywali przedmioty uznane za dowody rzeczowe. Zeznania świadka wykluczyły możliwość, aby doszło do zaboru gotówki z szafy oskarżonego, jeżeli zostałaby w niej zdeponowana, albowiem w okresie od dnia 10 kwietnia 2006 r. do dnia zatrzymania A. P. (1) nie stwierdzono włamania do szafy oskarżonego, a on sam również nie zgłaszał, aby doszło w tym względzie do jakichkolwiek nieprawidłowości. Ponieważ U. S. (2) w sposób szczegółowy i spójny opisała procedurę dostępu do szaf, zaś jej zeznania nie wzbudzały żadnych wątpliwości odnośnie ich prawdziwości, zostały one zaliczone w poczet materiału dowodowego, stanowiąc istotną podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

Zeznania świadków I. C. (3) i D. S. (2) Sąd uwzględnił na okoliczność momentu przejęcia sprawy o sygn. akt VI Ds. 6/06 do prowadzenia przez Prokuraturę Apelacyjną we Wrocławiu, podejmowanych czynności procesowych dotyczących mienia podejrzanego W. D. (1), charakteru czynności wykonywanych przez funkcjonariuszy Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W., przyczyn przejęcia czynności dochodzeniowo-śledczych przez (...) delegaturę (...), okoliczności, w jakich świadkowie powzięli wiadomość o braku gotówki stanowiącej przedmiot zabezpieczenia oraz czynności podjętych w celu ustalenia miejsca przechowywania pieniędzy. W ocenie Sądu zeznania świadków w całości zasługiwały na wiarę, znajdując potwierdzenie w pismach urzędowych przesyłanych z Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu oraz Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP W., a nadto były zgodne z zeznaniami A. B. (3), zastępcy Naczelnika Wydziału ds. (...) z Korupcją. Sąd zwrócił również uwagę, że zarówno I. C. (3), jak i D. S. (2) byli kolejnymi osobami, które potwierdziły fakt prowadzenia czynności dochodzeniowo-śledczych przez A. P. (1) w sprawie dotyczącej korupcji w Agencji Nieruchomości Rolnych. Tym samym wbrew twierdzeniom oskarżonego, nie (...), w którym A. P. (1) był zatrudniony, ale także wszyscy prokuratorzy prowadzący postępowanie przygotowawcze byli zgodni co do roli, jaką oskarżony pełnił w toczącym się śledztwie.

Zeznania świadków A. F. (2), J. K. (5) oraz M. K. (4) Sąd uwzględnił na okoliczność zasad postępowania z postanowieniami o zabezpieczeniu majątkowym wydanymi w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową we Wrocławiu i Prokuraturę Apelacyjną we Wrocławiu w sprawie o sygn. VI Ds. 6/06 oraz momentu sporządzenia wykazu dowodów rzeczowych zabezpieczonych w toku przeszukania lokalu mieszkalnego należącego do W. D. (1). W oparciu o powyższy materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że na skutek wielowątkowego charaktery sprawy i prowadzenia licznych postępowań pod różnymi sygnaturami, a także zmiany organów prowadzących śledztwo z Prokuratury Okręgowej na Prokuraturę Apelacyjną mogło dojść do sytuacji, w której przez okres kilku lat nie dostrzeżono braku gotówki stanowiącej przedmiot zabezpieczenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy akta sprawy zawierały postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym, którego wykonanie pozostawiono funkcjonariuszowi policji. W oparciu o zeznania w/w świadków Sąd nie miał także wątpliwości, że to właśnie oskarżony, jako funkcjonariusz Wydziału ds. (...) z Korupcją prowadzący postępowanie z ramienia Komendy Wojewódzkiej Policji we W. miał obowiązek wykonać postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym przekazując komornikowi przedmiot zabezpieczenia po uzyskaniu sądowej klauzuli wykonalności. Wskazana okoliczność znalazła potwierdzenie w zeznaniach świadka D. G. (3) oraz J. K. (4). Sąd zwrócił przy tym uwagę, iż świadek A. F. (2) kategorycznie wykluczyła, aby pieniądze mające stanowić przedmiot zabezpieczenia były w takich sprawach fizycznie przekazywane do dyspozycji prokuratora prowadzącego postępowanie, co starał się wykazać oskarżony. W ocenie Sądu nie było żadnych powodów, aby wskazanym zeznaniom odmówić wiary i mocy dowodowej, skoro żadna z osób przesłuchiwanych nie miała interesu w tym, aby składać zeznania określonej treści, czy bezpodstawnie obciążać oskarżonego.

Zeznania świadka W. D. (1) Sąd uwzględnił na okoliczność przyczyn dysponowania w dniu 10 kwietnia 2006 r. gotówką w kwocie 20.000,00 zł, momentu zatrzymania przez oskarżonego A. P. (1), faktu ujawnienia gotówki zatrzymującym go funkcjonariuszom, przebiegu czynności przeszukania lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) oraz momentu, w którym wystąpił do prokuratury z żądaniem zwrotu przedmiotu zabezpieczenia majątkowego. W tym zakresie zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne, albowiem znajdowały one potwierdzenie w dołączonych do akt sprawy protokołach przeszukania i zatrzymania W. D. (1), a nadto były zgodne z zeznaniami funkcjonariuszy policji, którzy tego dnia podejmowali czynności z udziałem świadka, tj. P. H. (2) i A. K. (2). Nadto korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, który w sposób bardzo podobny zrelacjonował okoliczności, w jakich doszło do zatrzymania W. D. (1). Oceniając wiarygodność wskazanych zeznań Sąd zwrócił również uwagę, że świadek nie starał się w żaden sposób przerysowywać roli oskarżonego w całym zdarzeniu, nie dopowiadał nowych faktów, lecz wskazywał, że z uwagi na znaczny upływ czasu pewnych okoliczności nie pamięta. Nadto potwierdził okoliczność ujawnioną przez samego A. P. (1), że oskarżony chociaż nie brał udziału w samej czynności przeszukania jego lokalu, to dysponował wiedzą o posiadanych przez świadka środkach pieniężnych w kwocie 20.000,00 zł już w momencie jego zatrzymania. W pozostałym zakresie zeznania W. D. (1) nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, albowiem świadek nie posiadał informacji o tym, co działo się z zabezpieczoną gotówką po tym, jak został przewieziony na przesłuchanie do Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd jedynie w niewielkiej części uwzględnił zeznania świadka M. D. (1) . Wszelką wiedzę o zdarzeniach objętych zakresem przedmiotowym niniejszego postępowania M. D. (1) czerpała od swojego męża W. D. (1), sama zaś nie dysponowała informacjami na temat okoliczności, w jakich doszło do zaginięcia gotówki w kwocie 20.000,00 zł oraz osób odpowiedzialnych za ten stan rzeczy. Wobec powyższego Sąd uwzględnił jej zeznania właściwie wyłącznie na okoliczność przekazania mężowi gotówki w kwocie 20.000,00 zł w dniu 7 kwietnia 2006 r. oraz odnośnie momentu czasowego, w którym dowiedziała się o zniknięciu pieniędzy, albowiem wskazane okoliczności znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadka W. D. (1) oraz w treści dowodu wypłaty kwoty 20.000,00 zł z dnia 7 kwietnia 2006 r.

Zeznania świadka I. H. (2) Sąd uwzględnił wyłącznie na okoliczność sytuacji majątkowej oskarżonego w okresie objętym zarzutem. W pozostałym zakresie zeznania świadka były nieprzydatne dla rozstrzygnięcia, albowiem I. H. (2) nie dysponowała żadną wiedzą na temat zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania. Co więcej, ponieważ najwyższa pożyczona oskarżonemu kwota wynosiła nie więcej niż 5.000 zł nie polegały na prawdzie początkowe twierdzenia A. P. (1), iż wpłata na jego konto z dnia 18 kwietnia 2006 r. w kwocie 20.000,00 zł mogła pochodzić właśnie od świadka.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy Sąd nie uwzględnił zeznań świadka K. D. (1) uznając, że nie zasługują one na wiarę w zakresie, w jakim świadek potwierdził wersję oskarżonego o rzekomej wpłacie na jego konto kwoty 20.000 zł uczynionej w dniu 18 kwietnia 2006 r. W ocenie Sądu wiarygodność świadka podważało w dużej mierze to, iż kontaktował on się z oskarżonym przed swoim przesłuchaniem w prokuraturze, co sam przyznał składając zeznania na etapie postępowania przygotowawczego. W tej sytuacji zachodziła realna możliwość uzgodnienia z oskarżonym treści składanych przez świadka zeznań, co musiało mieć wpływ na ostateczną ocenę ich wartości dowodowej. Niezależnie od powyższego Sąd zwrócił także uwagę na stosunkowo dużą niekonsekwencję świadka, jeśli idzie o podawany przez niego termin, w jakim miało dojść do udzielenia oskarżonemu rzekomej pożyczki w kwocie 20.000,00 zł. Blisko sześć lat po zdarzeniu K. D. (1) potrafił precyzyjnie wskazać dzień i kwotę na jaką opiewała pożyczka, pomimo tego, że jak początkowo wskazywał takich pożyczek świadek udzielał A. P. (1) wielokrotnie i to począwszy od 2005 r. Oczywiście Sąd miał na uwadze wskazywaną przez świadka okoliczność związaną z rehabilitacją córki, która miała stanowić powód przypomnienia sobie momentu udzielenia pożyczki, jednak jak wynikało z akt sprawy o sygn. V K 1904/07 w czasie swojego przesłuchania w marcu 2007 r., świadek nie potrafił precyzyjnie wskazać kwot ani dat, w jakich pożyczki miały być oskarżonemu udzielane. W ocenie Sądu jest rzeczą zastanawiającą, jak to możliwe, że świadek potrafił sobie przypomnieć wskazaną okoliczność w sześć lat po zdarzeniu, nie pamiętał jej zaś w niecały rok od rzekomej wpłaty dokonanej na konto maklerskie oskarżonego. Świadek nie dysponował przy tym żadnym pisemnym potwierdzeniem dokonania wskazanej wpłaty, co również należało uznać za mało prawdopodobne, w sytuacji, gdy przekaz gotówki miał zostać dokonany w formie przelewu nie zaś przekazania gotówki do rąk własnych oskarżonego. Ostatnią okolicznością, na którą Sąd zwrócił uwagę przy ocenie wiarygodności zeznań świadka było to, iż wskazywał on na okres wiosenny jako ten, w którym miało dojść do zasilenia rachunku oskarżonego. Jednak jak wynikało z dołączonej do akt sprawy historii operacji na rachunku A. P. (1), takich operacji gotówkowych opiewających na różne kwoty było co najmniej kilka. Nie sposób zatem zrozumieć, czym kierował się świadek wskazując akurat na 18 kwietnia 2006 r., jako na dzień udzielenia oskarżonemu kolejnej pożyczki gotówkowej.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy nie uwzględniono również zeznań świadka S. C. , albowiem prowadzone przez nią postępowanie w Prokuraturze Apelacyjnej we Wrocławiu było jedynie przedmiotowo powiązane ze śledztwem prowadzonym pod sygn. VI Ds. 6/06 i nie dotyczyło podejrzanego W. D. (1). Ponieważ świadek nie dysponowała żadnymi informacjami na temat zabezpieczenia majątkowego w kwocie 20.000 zł, jej zeznania były nieprzydane dla rozstrzygnięcia.

Sąd nie uwzględnił zeznań świadka A. J. , albowiem podobnie jak świadek S. C. nie dysponował on żadną wiedzą na temat zdarzeń objętych zakresem przedmiotowym niniejszego postępowania, zaś formułowane przez świadka założenia miały wyłącznie hipotetyczny charakter, nie wnoszący niczego istotnego do sprawy.

Podstawę poczynionych ustaleń faktycznych stanowiły również zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w tym historia rachunku o nr (...) prowadzonego przez (...), rozkaz personalny nr (...), protokoły przeszukania, zatrzymań, protokoły oględzin akt sprawy o sygn. III K 454/09, V K 1904/07 oraz Ap V ds. 5/09 oraz pisma urzędowe. Ich rzetelność oraz prawdziwość w zakresie inkryminowanego czynu nie budziła wątpliwości, a nadto nie była kwestionowana.

Dokonując ustaleń odnośnie osoby oskarżonego i jego dotychczasowego sposobu życia, Sąd posłużył się wywiadem środowiskowym kuratora oraz dołączonymi do akt sprawy danymi o karalności A. P. (1). Wskazane dokumenty nie pozostawiały wątpliwości odnośnie prawdziwości informacji w nich zawartych, a nadto zostały sporządzone prawidłowo i przedstawiały okoliczności, na które je sporządzono.

***

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych oraz zgromadzonych dowodów Sąd nie miał wątpliwości, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona występku stypizowanego w art. 284 § 2 kk i art. 231 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Przestępstwo określone w art. 284 § 2 k.k. jest przestępstwem indywidualnym, a zatem może je popełnić jedynie osoba, której powierzono cudzą rzecz ruchomą. Powierzenie to, polega na przekazaniu władztwa nad daną rzeczą, z zastrzeżeniem jej zwrotu właścicielowi lub osobie posiadającej inne prawo do rzeczy. Dla przyjęcia odpowiedzialności karnej na podstawie art. 284 § 2 kk nie jest przy tym wymagane, aby powierzający określił precyzyjnie zakres uprawnień i obowiązków osoby, której rzecz jest przekazywana. Istotne jest jedynie to, aby z okoliczności towarzyszących powierzeniu wynikało, że rzecz jest przekazywana jedynie czasowo, bez prawa dysponowania, w tym zwłaszcza bez prawa rozporządzania rzeczą jak własną.

Poczynione na wstępie ustalenia nie pozostawiały żadnych wątpliwości, że oskarżony był osobą odpowiedzialną za przedmioty zabezpieczone w toku przeszukania, zaś zakres ciążących na nim obowiązków służbowych wymagał przekazania otrzymanej gotówki na rachunek depozytowy policji bądź prokuratury, względzie przechowywania pieniędzy w specjalnie zabezpieczonej szafie w oczekiwaniu na decyzję prokuratora odnośnie zabezpieczonej kwoty. Nie wywiązując się z tego obowiązku oskarżony godził nie tylko w bezpośredni przedmiot ochrony objęty dyspozycją przepisu art. 284 § 2 kk w postaci prawa własności rzeczy, ale także w przedmiot ochrony o charakterze pośrednim, występujący pod postacią szczególnego stosunku zaufania, jaki wytworzył się pomiędzy pokrzywdzonymi, jako właścicielami zabezpieczonej gotówki, a organami postępowania przygotowawczego do których obowiązków należało jej odpowiednie zabezpieczenie i przechowanie.

Do znamion przestępstwa przywłaszczenia należy również skutek w postaci utraty przez właściciela rzeczy powierzonej sprawcy oraz szczególna postać zamiaru przejawiającego się w tym, że zachowanie sprawcy zostaje ukierunkowane na określony cel, którym jest włączenie powierzonej rzeczy do swojego majątku lub postępowanie z nią jak z własną w inny sposób. Co istotne, zasadniczym elementem strony podmiotowej sprzeniewierzenia nie jest sam fakt odmowy wydania rzeczy powierzonej, lecz powody niezwrócenia, a więc wola włączenia rzeczy do swojego majątku lub wola postępowania z nią jak z własną oraz wola definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej jej własności ( tak, m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2003 roku, II KKN 273/01, Prok.i Pr.-wkł. 2003/7-8/9).

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd nie miał wątpliwości, że A. P. (1) podejmując decyzję o wpłaceniu zabezpieczonej kwoty 20.000 zł na swój rachunek, pozbawił pokrzywdzonych ich własności w sposób definitywny, działając przy tym z zamiarem kierunkowym. Przywłaszczenie gotówki we wskazanej kwocie zostało przez oskarżonego zamanifestowane w dniu 18 kwietnia 2006 r. Na zamiar przywłaszczenia wskazywało również to, że przez kilka lat A. P. (1) nie zrobił absolutnie nic, aby zwrócić pokrzywdzonym utraconą gotówkę. Co więcej od momentu włączenia przywłaszczonych pieniędzy do swojego majątku, to oskarżony podejmował wszelkie „właścicielskie” decyzje odnośnie dalszego losu zatrzymanych pieniędzy, pozbawiając W. D. (1) i M. D. (1) jakiegokolwiek wpływu na to, co się z nimi stanie i nie informując o swoich poczynaniach.

Działanie oskarżonego wyczerpało zarazem znamiona występku z art. 231 § 2 kk. Przestępstwo to może popełnić wyłącznie funkcjonariusz publiczny, który przekraczając swoje uprawnienia lub niedopełniając obowiązków, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego.

A. P. (1) w momencie popełnienia przypisanego mu czynu był niewątpliwie funkcjonariuszem policji, a zatem stosownie do treści przepisu art. 115 § 13 pkt 7 kk przysługiwał mu przymiot funkcjonariusza publicznego.

W przypisanym oskarżonemu typie czynu zabronionego czynnością wykonawczą jest działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego w ściśle określony sposób, a mianowicie przez przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków. Źródło obowiązków, których niewypełnienie stanowi warunek konieczny realizacji znamion określonych w art. 231 § 2 kk, zależy od charakteru obowiązku. Może on mieć charakter ogólny - wtedy źródłem takiego obowiązku są przepisy odnoszące się najczęściej do wszystkich funkcjonariuszy, szczególny - regulują go przepisy dotyczące określonej kategorii funkcjonariuszy publicznych, bądź indywidualny, którego źródłem będą najczęściej przepisy regulaminu, instrukcji, a także wydane przez uprawnioną osobę polecenie wykonania określonych czynności. W myśl § 179, § 180 i § 183 Zarządzenia nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców przedmioty, dokumenty uznane za dowody rzeczowe przechowuje się jednostkach Policji w pomieszczeniach specjalnie wydzielonych na potrzeby magazynu dowodów rzeczowych odpowiednio zabezpieczonych przed dostępem osób nieuprawnionych. Z kolei przedmioty lub dokumenty, których nie uznano postanowieniem za dowody, przed ich wydaniem osobie uprawnionej można przechowywać w metalowej szafie użytkowanej przez policjanta prowadzącego postępowanie. Polskie i zagraniczne znaki pieniężne będące w obiegu, nienoszące śladów przestępstwa lub przestępcy, wpłaca się na konto sum depozytowych sądu rejonowego właściwego dla rozpoznania sprawy, a gdy właściwy jest inny sąd – na konto depozytowe prokuratury apelacyjnej lub okręgowej.

Pragmatyka służbowa przyjęta w Wydziale ds. (...) z Korupcją KWP we W. zakładała dodatkowo, iż funkcjonariusz odpowiedzialny za przyjęcie gotówki zabezpieczonej w toku czynności przeszukania, miał obowiązek przechowywać ją w swojej specjalnie zabezpieczonej metalowej szafie, przystosowanej do składowania wartościowych depozytów, a następnie albo wpłacić pieniądze na konto wskazane przez prokuratura prowadzącego postępowanie, albo też – gdy takie konto nie zostało wskazane - przekazać gotówkę na rachunek depozytowy policji. Następnie, jeżeli prokurator wydał postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym, które zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności, wskazany funkcjonariusz policji przekazywał postanowienie o zabezpieczeniu wraz z gotówką komornikowi sądowemu właściwemu do wykonania zabezpieczenia, ten zaś wpłacał przedmiot zabezpieczenia na rachunek depozytowy sądu.

W ocenie Sądu udowodnione zostało, iż A. P. (1) w dniu 10 kwietnia 2006 r. przyjął od funkcjonariusza policji P. H. (2) pieniądze w kwocie 20.000 zł zabezpieczone w lokalu jednego z podejrzanych w sprawie VI Ds. 6/06. Równocześnie pomimo tego, iż był osobą prowadzącą postępowanie w ramach Wydziału ds. (...) z Korupcją KWP we W., a w konsekwencji był odpowiedzialny za przekazywane mu przedmioty majątkowe oraz gotówkę w kwocie 20.000 zł, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków wynikających z Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. oraz przyjętej pragmatyk służbowej. Oskarżony nie wpłacił zabezpieczonych pieniędzy na rachunek depozytowy policji bądź prokuratury, lecz rozporządził gotówką, jak własną wpłacając ją w dniu 18 kwietnia 2006 r. na swój rachunek prowadzony przez (...). Takie działanie oskarżonego spowodowało, iż nie wykonał on również ciążącego na nim obowiązku przekazania zabezpieczonych pieniędzy komornikowi sądowemu wskazanemu w treści postanowienia prokuratora Prokuratury Okręgowej o zabezpieczeniu majątkowym.

Niedopełniając ciążących na nim obowiązków A. P. (1) działał na szkodę interesu prywatnego W. D. (1) oraz M. D. (1). Przywłaszczone środki pieniężne były bowiem ich własnością, a ich zabezpieczenie w toku postępowania o sygn. VI Ds. 6/06 dla celów ewentualnego procesu sądowego, nie upoważniało funkcjonariusza policji do rozporządzenia gotówką, jak własną.

Zachowanie oskarżonego od samego początku motywowane było celem osiągnięcia korzyści majątkowej, przez który rozumieć należy zwiększenie aktywów własnego majątku, bądź zmniejszenie jego pasywów. W okresie objętym zarzutem oskarżenia A. P. (1) miał problemy finansowe wynikające ze stale wzrastającego zadłużenia będącego wynikiem gry na giełdzie. Jak wynikało z historii rachunku o nr (...) w dniu 18 kwietnia 2006 r. przy pomocy pieniędzy zabezpieczonych w toku przeszukania lokalu W. D. (1) oskarżony A. P. (1) zasilił własny rachunek prowadzony przez (...), co niewątpliwie uznać należało za przysporzenie sobie korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstwa.

Dokonując ustaleń odnośnie strony podmiotowej czynu przypisanego oskarżonemu Sąd nie miał wątpliwości, że i w tym przypadku A. P. (1) działał z kierunkowym zamiarem popełnienia przestępstwa. Za takim wnioskiem przemawiał cel działania oskarżonego motywowany potrzebą uzyskania korzyści majątkowej w kwocie 20.000 zł.

***

Przy wymiarze kary Sąd kierował się ogólnymi i szczególnymi dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 kk bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, biorąc pod uwagę jego dotychczasowy sposób życia, jak również mając na względzie ogólno i szczególno prewencyjne, a także wychowawcze cele wymierzonej kary.

Dokonując ustaleń w zakresie stopnia winy Sąd przyjął, że oskarżony miał pełną możliwość rozpoznania znaczenia swego czynu, przy uwzględnieniu jego poziomu rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego, a także stanu jego wiedzy i doświadczenia życiowego. W przypadku oskarżonego nie zachodziła również żadna anormalna sytuacja motywacyjna, która w jakikolwiek sposób tłumaczyłaby jego naganne postępowanie. Z pewnością za taką anormalną sytuację motywacyjną nie można uznać trudnej sytuacji finansowej w jakiej miał w tamtym okresie znajdować się oskarżony. W ocenie Sądu żadne kłopoty finansowe nie mogą stanowić uzasadnienia dla przywłaszczenia cudzych pieniędzy. Co równie istotne, nie można przyjąć, aby decyzja o włączeniu kwoty 20.000 zł do swojego majątku miała w przypadku A. P. (1) charakter nagły, czy nieprzemyślany. Mając zatem na względzie wszystkie powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że stopień zawinienia oskarżonego był znaczny.

Przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd kierował się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk. Stosownie do przywołanej regulacji Sąd miał na uwadze przede wszystkim rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego, którym w świetle przepisów ustawy jest cudza własność oraz prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych, a także autorytet władzy publicznej. Wykorzystując swoją pozycję służbową i nadużywając zaufania publicznego, jakim niewątpliwie był obdarzony z racji zajmowanego stanowiska, A. P. (1), swoim zachowaniem świadomie wskazane dobra naruszył. Na wyższy ładunek społecznej szkodliwości czynu wskazywała ponadto wielkość kwoty, którą oskarżony wpłacił na swoje konto maklerskie oraz postać zamiaru oskarżonego, mającego nie tylko pełną świadomość, że przywłaszcza sobie cudzą gotówkę bez żadnej podstawy prawnej, ale także ukierunkowanego na to, aby włączyć zatrzymane pieniądze do swojego majątku, definitywnie pozbawiając pokrzywdzonych ich własności. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd doszedł do przekonania, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu również przybrał znaczne rozmiary.

Z uwagi na fakt, że dolegliwość kary, zgodnie z dyrektywą art. 53 § 1 kk nie może przekraczać stopnia winy Sąd, wymierzył oskarżonemu karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Prewencja indywidualna oraz cele wychowawcze były jednym z podstawowych elementów decydujących o surowości represji. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary miał na celu odstraszenie oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy miał zostać zrealizowany przez ukształtowanie adekwatnej do wieku oskarżonego i jego poziomu rozwoju psychospołecznego postawy wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle.

W świetle poczynionych ustaleń odnośnie osoby oskarżonego, jego warunków materialnych i rodzinnych Sąd doszedł do przekonania, że spełnione są przesłanki z art. 69 § 1 i 2 k.k., uprawniające do warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Podejmując przedmiotowe rozstrzygniecie Sąd miał na względzie, że w stosunku do osoby oskarżonego zachodzi mimo wszystko pozytywna prognoza kryminologiczna. Oskarżony w momencie popełnienia przypisanego mu czynu nie był jeszcze osobą karaną sądownie, nadto ma pozytywną opinię w miejscu zamieszkania. Sąd uwzględnił także i to, że od blisko sześciu lat oskarżony przestrzegał porządku prawnego. Wszystko to pozwala mieć nadzieję, że nie popełni ponownie przestępstwa. W oparciu o przepis art. 70 § 1 pkt 1 kk Sąd ustalił okres próby na 4 lata. Z uwagi na fakt, że oskarżony dopuścił się kwalifikowanej postaci przestępstwa przywłaszczenia nie wykazując przy tym żadnej skruchy, Sąd wyznaczył jeden z dłuższych okresów próby przewidzianych prawem, przyjmując, że będzie on konieczny, ale zarazem wystarczający do osiągnięcia celu niniejszego postępowania oraz przekonania się o trafności pozytywnej prognozy kryminologicznej przyjętej przez Sąd wobec osoby oskarżonego.

Na podstawie art. 33 § 2 kk Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych uznając, że kara ta będzie stanowiła dodatkową, realną dolegliwość dla oskarżonego, skoro dopuścił się przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i korzyść taką osiągnął. Ustalając ilość orzeczonych stawek dziennych grzywny Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę rozmiary korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego z popełnionego przestępstwa, zaś ustalając wysokość jednej stawki dziennej – jego możliwości majątkowe i zarobkowe. A. P. (1) jest osobą zdrową, osiągającą dochody w kwocie 2.500 zł miesięcznie i w ocenie Sądu z pewnością będzie w stanie uiścić orzeczoną grzywnę.

Na podstawie art. 72 § 2 kk Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz W. D. (1) i M. D. (1) kwoty 20.000 zł. W ocenie Sądu, nałożony na oskarżonego obowiązek probacyjny spełni nie tylko swoją funkcję kompensacyjną, ale będzie również oddziaływał prewencyjnie i wychowawczo, uświadamiając oskarżonemu nieopłacalność naruszania porządku prawnego.

Na podstawie art. 41 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza policji przez okres 10 lat. Zastosowanie wskazanego środka karnego uznać należało za niezbędne w sytuacji sprzeniewierzenia się przez oskarżonego zasadom obowiązującym w zawodzie policjanta, podważenia autorytetu władzy publicznej oraz podjęcia działań świadomie godzących w prywatny interes pokrzywdzonych.

Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 266,27 zł, a także opłatę w kwocie 580 zł.