Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Werocy

Protokolant: Monika Kałużna

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24.03.2017r. we W.

sprawy z odwołania A. F.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

z dnia 31.03.2016r. Nr (...). (...)

w sprawie A. F.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

I.  oddala odwołanie;

II.  koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca A. F. wniósł, w dniu 12.05.2016r. (data stempla pocztowego), odwołanie od orzeczenia strony pozwanej – Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania
o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. z dnia 31.03.2016r.
nr (...). (...) domagając się, jak należy przyjąć z jego treści, zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez ustalenie, że jest osobą niepełnosprawną.

W uzasadnieniu żądania podał, że cały czas pozostaje w trakcie leczenia w poradni: chorób zakaźnych, gastroentorologicznej, neurologicznej, psychiatrycznej, stomatologicznej, chirurgii stomatologicznej i psychologicznej a także jest pod opieką lekarza pierwszego kontaktu. Podał, że w związku ze skutkami chorób dolegliwości oraz tryb życia uniemożliwiają mu podjęcie pracy.

Strona pozwana Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
w Województwie (...) we W. w odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie, wskazując że nie znalazła podstaw do zastosowania przepisów art. 6c ust. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 127, poz. 721 ze zm.).

Uzasadniając swoje stanowisko podała, że stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych jak również przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania
o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2015r., poz. 1110), nie daje podstaw do zaliczenia wnioskodawcy do osób niepełnosprawnych. Wskazała, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia nie powodują istotnego obniżenia zdolności do wykonywania pracy i nie stwarzają także potrzeby kompensacji ograniczeń poprzez wyposażenie
w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub techniczne.

Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 01.12.2015r. wnioskodawca zwrócił się do (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. o wydanie orzeczenia
o stopniu niepełnosprawności.

Dowód: - wniosek wnioskodawcy z dnia 01.12.2015r., w aktach (...)

(...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 18.01.2016r. (nr ZON. (...)) postanowił nie zaliczyć wnioskodawcy A. F. do stopnia niepełnosprawności.

Odpis orzeczenia doręczono wnioskodawcy w dniu 29.01.2016r.

Od wydanego orzeczenia wnioskodawca złożył w dniu 08.02.2016r. odwołanie.

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. orzeczeniem z dnia 31.03.2016r. nr (...). (...) utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Odpis orzeczenia z dnia 31.03.2016r. wysłany na adres wnioskodawcy odebrała
w dniu 07.04.2016r. D. H., która mieszka wraz z wnioskodawcą, a która przekazała dokument wnioskodawcy w dniu 15.04.2016r.

Dowód: - orzeczenie z dnia 18.01.2016r. wraz z potwierdzeniem odbioru, w aktach (...)

- odwołanie z dnia 08.02.2016r., w aktach (...)

- orzeczenie z dnia 31.03.2016r. wraz z potwierdzeniem odbioru, w aktach (...)

- przesłuchanie wnioskodawcy, k. 51-53

Biegły sądowy z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B bez zaburzeń metabolicznych, stan po przebyciu ostrego zapalenia trzustki i po częściowej resekcji (1998 rok), przewlekły nieżyt żołądka
i dwunastnicy, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym
i polineuropatię w obserwacji.

Biegły sądowy stwierdził, że wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną.

W wyniku przeprowadzonego badania biegły wskazał, iż schorzenia wnioskodawcy przebiegające obecnie stabilnie upośledzają sprawność organizmu w niewielkim stopniu i nie ograniczają jego zdolności do pracy ani zdolności do samodzielnej egzystencji.

Podał, że występujące u wnioskodawcy schorzenie w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B przebiega stabilnie a aktywność enzymów wątrobowych jest w normie, zaś pozostałe schorzenia nie upośledzają sprawności fizycznej wnioskodawcy. Podkreślił, że wykonane w 2015 roku badanie USG jamy brzusznej nie wykazało zmian wątroby jak również, że przeprowadzone aktualnie badanie przedmiotowe nie wykazało zmian w narządach wewnętrznych. Wskazał, że wydolny jest układ oddechowy i układ krążenia, nie ma zaburzeń rytmu serca a ciśnienie krwi jest prawidłowe.

Dowód: - dokumentacja medyczna, k. 39-40

- opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii, k. 25-27

Sąd zważył:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca, w toku niniejszego postępowania, kwestionował orzeczenie strony pozwanej z dnia 31.03.2016r. wskazując, że występujące u niego schorzenia uzasadniają zaliczenie go do osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 127 poz. 721 ze zm.) istnieją trzy stopnie niepełnosprawności:

1)znaczny,

2)umiarkowany,

3)lekki.

Stosownie do art. 4 ust. 1 w/w ustawy do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Z brzmienia art. 4 ust. 2 powołanej ustawy wynika dalej, że do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Z kolei stosowanie do treści art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Z przeprowadzonych w sprawie ustaleń faktycznych w tym zwłaszcza dokumentacji medycznej wnioskodawcy oraz opinii biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych
i kardiologii wynika, iż wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną.

Biegły sądowy z zakresy chorób wewnętrznych i kardiologii rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B bez zaburzeń metabolicznych, stan po przebyciu ostrego zapalenia trzustki i po częściowej resekcji (1998 rok), przewlekły nieżyt żołądka
i dwunastnicy, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym
i polineuropatię w obserwacji.

Biegły sądowy stwierdził jednak, że wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną.

W wyniku przeprowadzonego badania biegły sądowy wskazał, iż schorzenia wnioskodawcy przebiegające obecnie stabilnie, upośledzają sprawność jego organizmu
w niewielkim stopniu i nie ograniczają zdolności do pracy ani zdolności do samodzielnej egzystencji. Podał, że występujące u wnioskodawcy schorzenie w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B przebiega aktualnie stabilnie a aktywność enzymów wątrobowych jest w normie, zaś pozostałe schorzenia nie upośledzają sprawności fizycznej wnioskodawcy. Podkreślił, że wykonane w 2015 roku badanie USG jamy brzusznej nie wykazało zmian wątroby jak również, że przeprowadzone aktualnie badanie przedmiotowe nie wykazało zmian w narządach wewnętrznych. Wskazał przy tym, że wydolny jest układ oddechowy i układ krążenia, nie ma zaburzeń rytmu serca a ciśnienie krwi jest prawidłowe.

Sąd w całości podzielił stanowisko zawarte w złożonej przez biegłego opinii, która spełnia wszelkie wymogi stawiane tego typu dowodom. W niniejszej sprawie stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy wymagało uzyskania wiadomości specjalnych, jakimi nie dysponował Sąd, i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłego. Złożona zaś przez biegłego opinia była rzetelna, wyczerpująca, logicznie uzasadniona w związku
z czym nie budziła żadnych uzasadnionych wątpliwości Sądu. Co istotniejsze biegły sądowy sporządził opinię po badaniu wnioskodawcy oraz na podstawie uzyskanego od niego wywiadu i dokumentacji medycznej.

Nadto, dokonując oceny opinii złożonej przez biegłego, Sąd zważył, iż opinia została doręczona obu stronom postępowania, w tym wnioskodawcy. W zakreślonym terminie 7 dni od doręczenia opinii strona pozwana nie zgłosiła zastrzeżeń do opinii biegłego. Zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego złożył wprawdzie wnioskodawca jednak stanowiły one, w ocenie Sądu, jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłego sądowego. W tym zakresie uwzględnienia w szczególności wymaga fakt, iż biegły sądowy posiadający niewątpliwie szeroką wiedzę medyczną, przeprowadził badanie wnioskodawcy i nie wskazał, aby zaistniały jakiekolwiek okoliczności wyłączające możliwość wydania opinii. Co istotniejsze dołączona do zastrzeżeń dokumentacja medyczna leczenia wnioskodawcy potwierdza de facto ustalenia dokonane przez biegłego sądowego.

Z powyższych przyczyn Sąd dał wiarę opinii złożonej przez biegłego sądowego
w całości jako rzetelnej i wyczerpującej, a przy tym sporządzonej zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia zawodowego i dającej odpowiedź na sformułowane w tezie dowodowej pytania. W trakcie postępowania nie ujawniły się również żadne okoliczności mogące podważyć zaufanie do wiedzy, rzetelności lub bezstronności biegłego . Co istotniejsze biegły zaznaczył, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające przebadanie wnioskodawcy przez innych biegłych sądowych z zakresu medycyny.

Biegły sądowy ustalił zaś, że wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną.

Tym samym brak było podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia w zakresie objętym żądaniem odwołania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie przepisów powyżej powołanych oraz na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wobec braku podstaw do jego uwzględnienia, przy czym w ocenie Sądu przyjąć należało, iż – wobec treści przepisu
art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., brak było podstaw do odrzucenia odwołania, gdyż uchybienie terminowi do wniesienia odwołania nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od wnioskodawcy a związanych z faktem, że D. H., która faktycznie odebrała zaskarżone orzeczenie przekazała dokument wnioskodawcy dopiero w dniu 15.04.2016r.

Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie II wyroku Sąd oparł na treści art. 108 k.p.c. i art. 102 k.p.c. oraz art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594).