Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 22 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Statkiewicz

Protokolant: Barbara Turowska-Sojka

przy udziale K. Ł. Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia - Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy

F. A. syna A. i M. z domu G.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 lutego 2012 r. około godz. 22.35 na skrzyżowaniu ul. (...)we W., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym m-ki S. (...) nr rej. (...)PK, jechał ul. (...), od strony ul. (...)w kierunku ul. (...)i na skrzyżowaniu z ul. (...), nie zachował szczególnej ostrożności, nieprawidłowo obserwował przedpole jazdy, skutkiem czego na wyznaczonym znakami drogowymi, przejściu dla pieszych, potrącił przechodzącą jezdnię, z lewej strony na prawą, pieszą U. Ś., powodując u niej uraz wielonarządowy w postaci: złamania obu kości łonowych, złamania kości krzyżowej po stronie prawej, złamania wyrostka poprzecznego piątego kręgu lędźwiowego po stronie prawej, stłuczenia klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia twarzy oraz uszkodzenia dolnego odcinka dróg moczowych, które to obrażenia spowodowały u niej naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej dni siedmiu,

tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

* * *

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. postępowanie karne wobec F. A. warunkowo umarza, ustalając na podstawie art. 67 § 1 k.k. okres próby na 2 (dwa) lata;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz U. Ś.kwoty 3000 (trzech tysięcy) złotych;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz U. Ś.kwotę 888 zł tytułem poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1083 roku, Nr 49, poz. 223) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w wysokości 2040,21 zł, w tym opłata w kwocie 60 złotych.

UZASADNIENIE

W wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 lutego 2012 r. F. A.kierował samochodem marki S. (...) nr rej. (...), taksówką. Miał kurs z pasażerami, na tylnej kanapie siedzieli A. K.i M. S.obok kierowcy M. M. było ciemno, pogoda mroźna -18 stopni C., jezdnia śliska.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k 21-22,55-56,134 zeznania M. S. k.24-25, 70, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 3

Jechał ulicą (...) , od strony ulicy (...) w kierunku ulicy (...). Na wysokości skrzyżowania z ulicą (...) jezdnia jest dwupasmowa, na lewym pasie jest wbudowane torowisko tramwajowe. F. A. jechał lewym pasem ruchu, z prędkością około 60 km/h. Dojeżdżając do skrzyżowania kierowca nie zachował szczególnej ostrożności poprzez nieprawidłową obserwację przedpola jazdy i na oznaczonym prawidłowo przejściu dla pieszych zauważył pieszą dopiero, gdy ta już znajdowała się na pasach. Piesza przechodziła jezdnię na przejściu ze strony lewej na prawą, szła normalnym krokiem. F. A. podjął manewr hamowania, ale -z uwagi na śliską nawierzchnię, a jechał pasem z torowiskiem- wpadł w poślizg, nie zdołał wyhamować, próbował jeszcze uniknąć zderzenia poprzez odbicie kierownicą w lewo, ale przestraszano piesza, widząc nadjeżdżający pojazd cofnęła się.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k 21-22, 55-56,134, zeznania U. Ś.k.28-29 , częściowo zeznania świadka A. K.k. 14-15,69 zeznania M. S.k.24-25, 69-70

Doszło do uderzenia przez prawą część przodu samochodu w pokrzywdzoną, która upadła na jezdnię, po zderzeniu leżała na prawym boku, była przytomna, skarżyła się na ból. Oskarżony bezzwłocznie wysiadł z pojazdu, zostało wezwane pogotowie i policja.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22,55-56, zeznania M. S.k.24-25, , zeznania U. Ś.k.28-29

Po wypadku oskarżony nie przestawiał samochodu , pozostało na miejscu, gdzie zatrzymał się po hamowaniu tj. za miejscem upadku pieszej, do przyjazdu policji.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22, 55, 134, częściowo zeznania świadka A. K. k. 14-15,

W wyniku wypadku w samochodzie oskarżonego doszło do uszkodzeń prawego przedniego błotnika, prawego przedniego zderzaka, pokrywy silnika po stronie prawej , tablicy rejestracyjnej przedniej.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22protokół oględzin pojazdu k. 5-6,

W chwili zdarzenia oskarżony był trzeźwy.

Dowód: protokół badania stanu trzeźwości k. 8, 9, wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22

W wyniku wypadku pokrzywdzona doznała urazu wielonarządowego w postaci złamania obu gałęzi kości łonowej prawej, złamania dolnej gałęzi kości łonowej lewej, złamania kości krzyżowej po stronie prawej, złamania wyrostka poprzecznego piątego kręgu lędźwiowego po stronie prawej, stłuczenia klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia twarzy , uszkodzenia dróg moczowych, skręcenia kręgosłupa szyjnego, otarć naskórka w obrębie kończyn dolnych, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na czas powyżej 7 dni.

Dowód: opinie sądowo-lekarskie k. 16, 111- zeznania U. Ś.k.28-29

Bezpośrednio po zdarzeniu oskarżony rozmawiał z pokrzywdzoną, przepraszał ja za sytuację, wspólnie z kolegą pozostawał przy niej do czasu przyjazdu pogotowia, okryli ją swoimi kurtkami.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22

Oskarżony nie był dotychczas karany,

Dowód : karta karna k. 32

Oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstwa. W postępowaniu przygotowawczym obszernie wyjaśnił, co do przebiegu wypadku z jego udziałem. W toku rozprawy także przyznał się do winy, wyraził skruchę, żal i podtrzymał wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego.

Wyjaśnienia oskarżonego uznano za wiarygodne, korespondują bowiem z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. Żadnych wątpliwości nie budziły zeznania pokrzywdzonej U. Ś.. Zdaniem Sądu z uwagi na charakter zdarzenia, doznane obrażenia w pełni uzasadnione jest, że nie pamiętała całości wypadku, w szczególności, czy podejmowała jakieś działania w celu uniknięcia zderzenia. Żadnych wątpliwości nie budziły też jej zeznania co do doznanych obrażeń i stanu zdrowi po wypadku, znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji leczenia i opiniach biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Tylko częściowo oparto się na zeznaniach A. K., dając mu wiarę w tym zakresie, że był znajdował się w samochodzie uczestniczącym w wypadku, co do czasu i miejsca zdarzenia, zachowania osób uczestniczących w wypadku po jego zaistnieniu. Za niewiarygodne uznano jego zeznania w tym zakresie, że pokrzywdzona chwili kontaktu z samochodem znajdowała się poza wyznaczonym przejściem dla pieszych, a zanim przechodziła przez jezdnię krzyczała do kogoś, machała. Zeznania w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach innych osób, w tym pozostałych pasażerów taksówki, inaczej w tym zakresie wyjaśniał tez oskarżony, dla którego okoliczności te miałyby przecież istotne znaczenie. Zdaniem Sądu świadek jako pasażer niezbyt dokładnie obserwował przedpole jazdy, znajdował się zresztą na tylnej kanapie, nadto, na co sam wskazuje, w tym dniu pił alkohol, co mogło wpłynąć na jego postrzegania jak i proces zapamiętywania. Żadnych wątpliwości nie budziły zeznania świadka M. S., zeznawał spokojnie, konsekwentnie tak samo co do okoliczności zapamiętanych z przebiegu wypadku, jedyna rozbieżność dotyczyła zeznań w zakresie, czy po wypadku na miejscu zdarzenia była kobieta- znajoma pokrzywdzonej, w postępowaniu przygotowawczym świadek zeznał jednoznacznie, że obecna na miejscu zdarzenia kobieta powiedziała, że zna pokrzywdzona a na rozprawie zeznał, że wtedy miał przekonanie, że kobiety się znały, dziś nie jest tego pewien. Rozbieżność ta nie może wpłynąć na ocenę wiarygodności świadka dotyczy okoliczności pobocznych i de facto dotyczy oceny a nie faktów. Obie opinie biegłych lekarzy medycyny sadowej uznano za rzetelne i wiarygodne, konieczność wydania kolejnej opinii powstała w wyniku ujawnienia okoliczności, że po wydaniu pierwszej pokrzywdzona nadal pozostawała w leczeniu. Obie opinie wydano w oparciu o całość dostępnej na moment ich sporządzania dokumentacji lekarskiej, są jasne, zupełne, logiczne a wnioski w nich zawarte sprecyzowane zostały jednoznacznie.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, w ocenie Sadu okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, właściwie wszystkie osoby uczestniczące w zdarzeniu podawały te same okoliczności czynu.

W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu jak i wina oskarżonego nie są znaczne. Podkreślenia bowiem wymaga okoliczność, że naruszenie nie dotyczyło podstawowych zasad ruchu drogowego- oskarżony nieprawidłowo obserwował przedpole jazdy, ale do zaistnienia wypadku doszło także na skutek tego, że wpadł w poślizg na zmrożonym torowisku. W chwili wypadku oskarżony był trzeźwy, jechał z dopuszczalna prędkością, nie wykonywał niebezpiecznych manewrów. Sąd miał na uwadze bardzo poważne skutki zdrowotne wypadku dla pokrzywdzonej, ale nie mogą one wyłączyć możliwości oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu jako nieznacznej.

Orzekając o warunkowym umorzeniu postępowania Sąd miał na uwadze, że przestępstwo zarzucone oskarżonemu popełnione jest z winy nieumyślnej, oskarżony przed zdarzeniem prawidłowo funkcjonował w społeczeństwie, pracował, nie był karany, a po wypadku wielokrotnie wyrażał skruchę, którą Sąd ocenił jako szczerą, przepraszał pokrzywdzoną, nie kwestionował swojej winy. Zdaniem Sądu pomimo warunkowego umorzenie postępowania oskarżony nie powróci na drogę przestępstwa. Przeciwnie warunkowe umorzenie postępowania na dwuletni okres daje możliwość wdrożenia go do poszanowania porządku prawnego, także w zakresie odpowiedniego stosunku do przepisów i zasad obowiązujących w ruchu lądowym. Podkreślenie przy tym wymaga okoliczność, że warunkowe umorzenie postępowania pozwoli oskarżonemu w dalszym ciągu pracować w charakterze taksówkarza, a tym samym zarobkować, co da mu możliwość wywiązania się z nałożonego na niego obowiązku częściowego naprawienia szkody w wysokości trzech tysięcy złotych i ewentualnych dalszych odszkodowań.

Oskarżony osiąga przeciętne, ale stałe dochody, został więc obciążony kosztami postępowania w całości, zasądzono tez od niego zwrot pokrzywdzonej poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego.