Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Marek Górny

Protokolant: Agnieszka Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2023 r. we W.

sprawy:

K. P. (1)

syna T. i K. z domu (...)

urodzonego w dniu (...) we W.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 15 lipca 2022 roku we W. przy ulic (...) zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki (...) o wartości 2.500 złotych na szkodę K. S., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa orzeczonego na podstawie wyroku łącznego Sądu Rejonowego Wrocławia Śródmieście z dnia 11 marca 2020 roku w sprawie II K 122/19 za czyn z art. 278 paragraf 1 kk i inne na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 stycznia 2018 roku do dnia 18 lutego 2022 roku,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

II.  w dniu 17 sierpnia 2022 roku we W. przy placu (...) zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki G. o wartości 2.00 złotych na szkodę M. K., przy czym czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

III.  w okresie od 1 do 5 lipca 2022 roku we W. przy ul. (...) zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki N. (...) o wartości 1500 złotych na szkodę W. W., a czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

IV.  w okresie od 1 do 2 lipca 2022 roku we W. przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki P. (...) wartości 1000 złotych i roweru marki D. o wartości na szkodę M. K., a czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

V.  w dniu 8 września 2022 roku we W. przy pl. (...), zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki (...) o wartości 2500 złotych wraz z zabezpieczeniem wartości 50 złotych, tj. mienie o łącznej wartości 2550 złotych na szkodę N. W., a czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

VI.  w dniu 27 sierpnia 2022 roku we W. przy pl. (...), zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci hulajnogi elektrycznej marki X. (...) Skuter 2 wartości 1999 złotych na szkodę M. W. a czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

VII.  w dniu 13 września 2022 roku we W. przy pl. (...), zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci roweru marki R. (...) wartości 3550 złotych na szkodę W. N., a czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

I.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach I i VII części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zaś podstawę recydywy stanowi wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 10 października 2018 r. sygn. akt II K 332/18, mocą którego skazano oskarżonego za czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym z dnia 11 marca 2020 r. Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia sygn. akt II K 122/19 między innymi w okresie od 30 stycznia 2018 r. do 18 lutego 2022 r., to jest uznaje oskarżonego za winnego popełnienia ciągu dwóch przestępstw z art. 278 §1 kk w zw. z art 64 §1 kk w zw. z art. 4 §1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 kk w zw. z art. 91 §1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 17 §1 pkt 1 kpk uniewinnia oskarżonego od popełnienia czynów opisanych w punktach II – VI części wstępnej wyroku;

III.  na podstawie art. 46 §1 kk nakłada na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz K. S. kwoty 2500 złotych;

IV.  na podstawie art. 63 §1 i 5 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 14 września 2022 r. godz. 16:00 do dnia 16 września 2022 r. godz. 12:30 przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie § 11 ust 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. B. kwotę 1239,84 zł (w tym VAT) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VI.  na podstawie art. 624 kpk i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 143/23

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 15 lipca 2022 roku około godziny 10:00 we W. K. S. przypiął swój rower marki T. o wartości 2500 złotych do poręczy w budynku znajdującym się na ulicy (...).

Tego samego dnia około godziny 15:00 – 15:20 K. P. (1) przeciął linkę zabezpieczającą przy użyciu posiadanych przez siebie obcęgów marki M.. Następnie zabrał powołany rower w celu przywłaszczenia, wyprowadził go z klatki schodowej po czym odjechał na nim w stronę ulicy (...).

Dowód:

- zeznania K. S. k. 2-3;

- nagranie k. 12;

- protokół oględzin k. 16 – 17;

- protokół przeszukania k. 91 – 92;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 106 – 108, 261;

W dniu 17 sierpnia 2022 roku we W. około godziny 15:00 przy placu (...) nieustalony sprawca zabrał w celu przywłaszczenia rower marki G. o wartości 2.00 złotych należący do M. K., który uprzednio przypięła za pomocą linki zabezpieczającej do stojaka na rowery znajdującego się przy Pasażu (...).

Dowód:

- zeznania M. K. k. 19-22.

W dniu 1 lipca 2022 r. około godziny 22:30 W. W. pozostawił swój rower marki N. (...) o wartości 1500 złotych przed budynkiem położonym we W. przy ul. (...). Pokrzywdzony umieścił rower w zamkniętym terenie zielonym znajdującym się za blokiem i przypiął go metalowym łańcuchem do słupa. W dniu 5 lipca 2022 r. o godzinie 17:00 W. W. stwierdził, że nieustalony sprawca zabrał rower w celu przywłaszczenia.

Dowód:

- zeznania W. W. k. 37- 38.

W dniu 1 lipca 2022 r. E. P. posiadała rower marki P. (...) o wartości 1000 złotych i rower marki D. o wartości 600 zł, które były przypięte stalową linką do stojaka na rowery położonego we W. przy ul. (...). W dniu 2 lipca 2022 r. okazało się, że nieustalony sprawca zabrał oba te rowery w celu przywłaszczenia, po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej.

Dowód:

- zeznania E. P. k. 49.

W dniu 8 września 2022 roku około godziny 15:05 we W. przy pl. (...), N. W. pozostawiła swój rower marki (...) o wartości 2500 złotych przed Pasażem (...), zabezpieczając go za pomocą linki stalowej. Około godziny 15:20 stwierdziła, zę nieustalony sprawca dokonał kradzieży tego roweru.

Dowód:

- zeznania N. W. k. 60 – 61.

W dniu 27 sierpnia 2022 roku około godziny 17:45 we W. przy pl. (...) M. W. zostawił pod wiatą rowerową przy Pasażu (...) swoją hulajnogę elektryczną marki X. (...) Skuter 2 wartości 1999 złotych, którą przypiął za pomocą zabezpieczenia rowerowego. Około godziny 23:15 okazało się, że nieustalona osoba dokonała kradzieży hulajnogi oraz zapięcia.

Dowód:

- zeznania M. W. k. 68 – 69, 262.

W dniu 13 września 2022 roku około godziny 17:20 we W. przy pl. (...), G. N. mający 12 lat przypiął swój rower marki R. (...) wartości 3550 złotych do stojaka rowerowego mieszczącego się przed Pasażem (...). Właścicielem roweru był W. N..

Tego samego dnia około godziny 17:30 K. P. (1) przeciął linkę zabezpieczającą przy użyciu posiadanych przez siebie obcęgów marki M.. Następnie zabrał powołany rower w celu przywłaszczenia.

Dowód:

- zeznania W. N. k. 74 - 75;

- nagranie k. 82;

- protokół oględzin k. 163 - 164

- protokół przeszukania k. 91 – 92;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 106 – 108, 261.

K. P. (1) został zatrzymany przez Policję w dniu 14 września 2022 r. o godzinie 16:00. W tym czasie był osobą uzależnioną od heroiny. Funkcjonariusz Policji M. M. sporządził notatkę datowaną na dzień 15.09.2022 r. z rozpytania oskarżonego. Zawarł w niej informację, iż oskarżony ma się zgłosić „w dniu jutrzejszym tj. 15.09.2022 r.” na leczenie odwykowe do (...) Centrum (...) przy ul (...).

W notatce opisano szczegółowo kradzieże jaki miał dopuścić się oskarżony w dniach 13.09.2022r., 08.09.2022 r., 27.08.2022 r., 17.08.2022 r., 1.07.2022r., i 15.07.2022 r. wraz z podaniem numerów spraw, jakie się toczyły w odniesieniu do tych czynów.

Dowód:

- protokół zatrzymania k. 84;

- notatki urzędowe k. 94 – 96;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 106 – 108, 261;

- zeznania I. P. k. 262;

- zeznania M. M. k. 275.

W dniu 14 września 2022 r. już po zatrzymaniu K. P. (1) ujawnił policjantom, że zabrany przez niego rower należący do W. N. znajduje się w jego piwnicy. Rower został następnie dostarczony na Komisariat Policji W. przez partnerkę oskarżonego I. S. (obecnie noszącej nazwisko P.).

W. N. odzyskał rower.

Dowód:

- protokół zatrzymania rzeczy k. 97 – 98;

- pokwitowanie k. 161;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 106 – 108, 261;

- zeznania I. P. k. 262.

K. P. (1) urodził się w dniu (...) we W.. Ma wykształcenie podstawowe, jest żonaty i nie ma dzieci. Oskarżony jest pozbawiony wolności w innej sprawie.

W chwili czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności. Jest uzależniony od heroiny.

Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 10 października 2018 r. sygn. akt II K 332/18, mocą którego skazano oskarżonego za czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym z dnia 11 marca 2020 r. Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia sygn. akt II K 122/19 między innymi w okresie od 30 stycznia 2018 r. do 18 lutego 2022 r

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego k. 106 – 108, 261;

- informacja o osobie z K. k. 114 – 116, 195 - 203;

- odpisy wyroków k. 126 - 127, 129 – 132, 134 – 137, 140;

- informacja o odbywaniu kary k. 128, 133, 138;

- opinia sądowo psychiatryczna k. 147 - 150.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego K. P. (1) w zakresie przypisanych mu dwóch przestępstw (opisanych w punktach I i VII aktu oskarżenia) nie budzi wątpliwości. W odniesieniu do pozostałych czynów zebrany materiał dowodowy jest niewystarczający, aby było możliwe kategoryczne przypisanie oskarżonemu sprawstwa tych czynów.

W przypadku kradzieży opisanych w punktach I i VII części wstępnej wyroku ustalenia faktyczne mają charakter bezsporny. Oskarżony przyznał się do popełnienia tych występków. Jego działania zostały nadto zarejestrowane za pomocą monitoringu. Nie budzą przy tym wątpliwości zeznania K. S. oraz W. N., którzy podali wartość zabranych rowerów oraz okoliczności ich pozostawienia i zabezpieczenia. Świadkowie nie mieli jakichkolwiek powodów aby w przedmiotowej sprawie składać fałszywe zeznania.

W odniesieniu do pozostałych czynów, to jest przestępstw opisanych w punktach II – VI części wstępnej wyroku jedynym dowodem, który mógłby świadczyć o sprawstwie oskarżonego są jego wyjaśnienia złożone na etapie dochodzenia. Brak jest nagrań tych zdarzeń lub świadków, którzy widzieliby sprawcę. Żaden z pokrzywdzonych nie widział momentu kradzieży. Zachodzą jednakże zbyt duże wątpliwości co do tego, czy relacja oskarżonego była zgodna z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń. W toku rozprawy K. P. (2) twierdził, że policjanci, wiedząc, że ma skierowanie na leczenie odwykowe przymusili go do „wzięcia coś więcej na siebie, jakiś rowerów” od czego uzależniali kwestię wnioskowania o „sankcję” lub zwolnienia oskarżonego. Analogicznie zeznała małżonka oskarżonego I. P.. Oskarżony miał przyznać się do popełnienia czynów, których nie dokonał. Takiej ewentualności nie da się z pełnym przekonaniem wykluczyć.

Po pierwsze bowiem oskarżony w chwili zatrzymania był uzależniony od heroiny i środek ten stale zażywał. Z opinii biegłych lekarzy – psychiatrów wynika, iż w czasie czynów znajdował się okresowo w ciągu heroinowym. Funkcjonariusze policji mieli świadomość, iż oskarżony jest uzależniony oraz oczekuje na leczenie odwykowe w dniu 15 września 2022 r., co wynika wprost z treści notatki na k. 94. Jest faktem powszechnie znanym, że osoba uzależniona od twardego narkotyku, w szczególności heroiny, po kilku godzinach od ustania działania środka odurzającego zacznie odczuwać skutki tzw. „głodu narkotycznego”. Oskarżony został zatrzymany w dniu 14 września 2022 r. o godzinie 16:00, a jego przesłuchanie rozpoczęto 16 września 2022 r. o godz. 12:05. W takim stanie jest możliwe, że w momencie gdy przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów nie kierował się swoim interesem procesowym, ale był pod wpływem przemożnej chęci odzyskania wolności, co mogło mieć związek z objawami wielogodzinnego odstawienia heroiny.

Po drugie trzeba zaznaczyć, że oskarżony w ramach wyjaśnień złożonych w trakcie dochodzenia ograniczył się do oświadczenia o przyznaniu się do ich popełnienia, dodając jedynie, że ukradzione rowery kradł i sprzedawał przypadkowym ludziom. W ogóle przy tym nawet nie nawiązał do tego, że jeden z zarzutów dotyczy hulajnogi elektrycznej, a nie roweru. K. P. (1) został zatrzymany do sprawy kradzieży roweru z dnia 14 września 2022 r. Pozostałe sprawy zostały uprzednio umorzone z uwagi na niewykrycie sprawcy. Pomiędzy zatrzymaniem oskarżonego a postawieniem mu zarzutów nie zebrano jakichkolwiek nowych dowodów. Doszło do wytypowania podobnych spraw i następnie oskarżony w ogólnikowy sposób przyznał się do wszystkich kradzieży. W tej sytuacji istotnym jest dokonanie analizy w jaki sposób nastąpiło wspomniane typowanie spraw.

W tym zakresie nieprzydatne okazały się zeznania policjantki A. W., która nie pamiętała jakichkolwiek szczegółów wspomnianego postępowania. Funkcjonariusz M. M., który przeprowadzał czynność rozpytania oskarżonego zeznał zaś, że wybierał sprawy kierując się miejscem zdarzenia i sposobem działania sprawcy, zaś notatka z rozpytania powstała w czasie przeprowadzania tej czynności. Treść notatki (k. 94 – 95), która nie została podpisana przez oskarżonego, świadczy jednakże raczej o tym, że musiała powstać już po przeprowadzeniu tej czynności i było to zwieńczenie pracy policjanta, nie zaś ścisły przekaz tego co oskarżony powiedział w ramach rozpytania. Mianowicie w notatce zawarto szczegóły, których K. P. (3) nie mógł znać, czyli numery poszczególnych spraw, konkretne daty czynów i dokładne adresy ich dokonania. Treść notatki musiała zatem co najmniej w tej części wynikać z innych źródeł niż relacja oskarżonego. Co więcej w notatce zawarty jest błąd dotyczący daty jej sporządzenia. Jest opatrzona datą 15 września 2022 r., ale równocześnie wpisano w niej, że oskarżony ma „w dniu jutrzejszym tj. 15.09.2022 r.” skierowanie na leczenie odwykowe do (...) Centrum (...) przy ul (...). Błąd ten da się wytłumaczyć w ten sposób, że czynność rozpytania miała miejsce w dniu 14 września 2022 r., zaś notatka powstała następnego dnia. Zachodzi zatem realna możliwość, że treść notatki nie odzwierciedlała w pełni przekazu oskarżonego. Jest to o tyle istotne, że to właśnie ta notatka była dokumentem, na podstawie którego powstało postanowienie o przedstawieniu zarzutów, choć i tak nie w pełni, bowiem w postanowieniu ten dodano jeszcze jeden czyn, na okoliczność którego oskarżony nie był rozpytywany, to jest kradzież opisana w punkcie III postanowienia.

Z powyższego wynika, że istnieje możliwość, że w momencie rozpytywania oraz składania wyjaśnień oskarżony postanowił przyznać się do popełnienia przestępstw, które zostały wytypowane przez policjantów i które przypominały sposobem działania czyny dokonane przez oskarżonego, opisane w punktach I i VII aktu oskarżenia. Nie można wykluczyć, że oskarżony, który był najprawdopodobniej „na głodzie” heroinowym i który w czasie rozpytania liczył, że zdąży rozpocząć leczenie odwykowe, przyznał się do tych czynów nie dlatego, że je popełnił, ale po to aby wyjść na wolność. Dolegliwość wynikająca z objawów abstynencyjnych w chwili składania wyjaśnień mogła być na tyle duża, że nie kierował się swoim interesem procesowym.

Zachodzi oczywiście również możliwość, że K. P. (1) dokonał tych przestępstw i w składając depozycje na etapie dochodzenia relacjonował zgodnie z rzeczywistością. Rzecz jednakże w tym, że w tym zakresie nie można mieć pełnej, stuprocentowej pewności.

Z uwagi na powyższe Sąd – postępując zgodnie z regułą wynikającą z art. 5 §2 kpk – uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynów opisanych w punktach II – VI części wstępnej wyroku. Z uwagi na wydanie wyroku uniewinniającego nie mają znaczenia błędy pisarskie, jakie zawarte są w przypadku tych czynów w akcie oskarżenia.

W przypadku czynów opisanych w punktach I i VII aktu oskarżenia K. P. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona ciągu dwóch przestępstw z art. 278 §1 kk w zw. z art 64 §1 kk w zw. z art. 4 §1 kk. Działał w sposób określony w art. 91 §1 kk, to jest w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Zabrał dwukrotnie w celu przywłaszczenia mienie o wartości 2500 zł i 3550 zł. Oskarżony zrealizował też warunki z art. 64 §1 kk, to jest czyny popełnił w warunkach recydywy. Mianowicie był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 10 października 2018 r. sygn. akt II K 332/18, mocą którego skazano oskarżonego za czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym z dnia 11 marca 2020 r. Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia sygn. akt II K 122/19 między innymi w okresie od 30 stycznia 2018 r. do 18 lutego 2022 r.

Sąd stosował ustawę obowiązującą w chwili popełnienia tych czynów, bowiem była ona korzystniejsza dla oskarżonego, chociażby w zakresie unormowania art. 64 §1 kk, które aktualnie jest surowsze niż przed 1 października 2023 r.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę baczył, by była ona adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę okoliczności rzutujące na ocenę stopnia jego winy.

Oskarżony działał dwukrotnie w zaplanowany i przemyślany sposób o czym świadczy fakt, iż na miejsce kradzieży zabierał obcęgi do przecinania metalu. Kradzieże ponawiał według tego samego modus operandi tak długo, aż został zatrzymany. Oskarżony nie cierpi na żadne przewlekłe choroby, a więc miał możliwość podjęcia legalnej pracy zarobkowej, ale wolał pozyskiwać mienie na drodze kradzieży. Z drugiej strony należy zwrócić uwagę na to, że łączna wartość zabranych rowerów nie była znaczna, choć nie była też niewielka. Pokrzywdzonymi były osoby fizyczne, dla których rower stanowi środek transportu osobistego. Na korzyść oskarżonego należy poczytać to, że dobrowolnie zwrócił jeden ze skradzionych rowerów.

Stopień społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego należy ocenić zatem jako średni.

Negatywnie na ocenę sytuacji oskarżonego rzutuje to, że w przeszłości był już wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu i odpowiada jako recydywista. Jest to bardzo istotna okoliczność obciążająca. Oskarżony notorycznie popada w konflikt z prawem, nie próbuje zmienić swojego stylu życia. Dotychczas stosowane kary nie przyniosły jakiegokolwiek efektu resocjalizacyjnego. Sąd miał na uwadze, że oskarżony rozpoczął leczenie odwykowe i wpływa to na jego korzyść. Z drugiej jednakże strony sam fakt uzależnienia od narkotyków nie może stanowić usprawiedliwienia dla uporu, z jakim oskarżony powraca do dokonywania kradzieży. Przesłanki natury wychowawczej oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa nakazują zatem potraktować oskarżonego bez przesadnej pobłażliwości.

Z uwagi na powyższe Sąd doszedł do przekonania, że cele kary wypełni kara sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Przywołane wyżej przesłanki w ocenie Sądu wykluczają ewentualność zastosowania kary nie izolacyjnej.

Działanie oskarżonego spowodowało szkodę, wobec czego zasadnym było orzeczenie na podstawie art. 46 §1 kk obowiązku naprawienia tej szkody w całości, poprzez zapłatę na rzecz na rzecz na rzecz K. S. kwoty 2500 złotych.

Sąd, na podstawie art. 624 §1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, albowiem jego stan majątkowy czyniłby niemożliwym wyegzekwowanie tych należności.

Na podstawie § 11 ust 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. B. kwotę 1239,84 zł (w tym VAT) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.