Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 13-06-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski

Protokolant:Katarzyna Mulak

po rozpoznaniu w dniu 13-06-2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą we W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. na rzecz powoda M. S. kwotę 5.763,98 zł (pięć tysięcy siedemset sześćdziesiąt trzy złote 98/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 16 listopada 2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 289 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  oddala wniosek strony pozwanej o przyznanie jej zwrotu kosztów procesu.

I C 415/13

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 9 kwietnia 2013 r. powód M. S. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego (...) SA kwoty 5763,98 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 1024,91 zł od dnia 10 marca 2011 r. do dnia zapłaty,

- 1093,64 zł od dnia 10 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty,

- 1033,57 zł od dnia 10 maja 2011 r. do dnia zapłaty,

- 1021,39 zł od dnia 10 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty,

- 603 zł od dnia 10 lipca 2011 r. do dnia zapłaty,

- 210,17 zł od dnia 10 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty,

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strona pozwana na podstawie nakazu zapłaty, który został ostatecznie uchylony wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...)z 24 października 2012 r. ((...)wyegzekwowała kwotę 4985,98 zł należności głównej oraz kwotę 778 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Nie zwróciła mu jednak ściągniętej sumy.

W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 13 maja 2013 r. strona pozwana (...) SA uznała powództwo domagając się przy tym zwrotu kosztów procesu i wskazując, że nie dała powodu do wytoczenia powództwa. Przed procesem powód domagał się bowiem zapłaty nie od niej, ale od (...) SA

Na rozprawie w dniu 13 czerwca 2013 r. powód sprecyzował, ze domaga się odsetek od dat ściągnięcia należności z jego wynagrodzenia za pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strona pozwana (...) SAprowadziła przeciwko powodowi M. S.egzekucję na podstawie nakazu zapłaty Sądu Rejonowego dla (...)z dnia 19 kwietnia 2007 r. ((...)), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 24 września 2007 r. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...)z dnia 24 października 2012 r. (sygn. (...)prawomocnym z dniem 15 października 2012 r. nakaz ten uchylono, a powództwo oddalono. Na podstawie w/w nakazu zapłaty strona pozwana egzekwowała od powoda kwotę 16347,25 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2006 r. oraz kwotę 2620 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(dowód: akta tutejszego Sądu (...)w załączeniu do akt głównych)

Strona pozwana wyegzekwowała od powoda skutecznie kwotę 5763,98 zł. Potrącenia z wynagrodzenia powoda nastąpiły odpowiednio:

- 1024,91 zł - dnia 10 marca 2011 r.,

- 1093,64 zł - dnia 10 kwietnia 2011 r.,

- 1033,57 zł - dnia 10 maja 2011 r.,

- 1021,39 zł - dnia 10 czerwca 2011 r.,

- 603 zł - dnia 10 lipca 2011 r.,

- 210,17 zł - dnia 10 sierpnia 2011 r.,

(bezsporne)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało w większej części na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie strona pozwana uznała powództwo. Stosownie do art. 213 § 2 kpc Sąd związany był tym uznaniem, ale jedynie w zakresie, w jakim nie było ono sprzeczne z prawem. Było poza sporem, że strona pozwana osiągnęła korzyść majątkową kosztem powoda bez podstawy prawnej, albowiem okazało się, że egzekwowała swoją należność na podstawie wadliwego tytułu wykonawczego. W tym zakresie powód miał prawo domagać się zwrotu wyegzekwowanego świadczenia na podstawie art. 405 kc. Wobec powyższego uznanie powództwa w w/w zakresie nie naruszało prawa w rozumieniu art. 213 kpc. W związku z tym zasądzono na rzecz powoda kwotę 5763,98 zł, jak w pkt I wyroku.

O odsetkach od w/w kwoty orzeczono na podstawie art. 481 kc i 455 kc. Zgodnie z art. 455 kc jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Zdaniem Sądu szczególny charakter zobowiązania pozwanego przemawia za uznaniem, że jego świadczenie stało się płatne z chwilą uprawomocnienia się wyroku, w którym uchylono wadliwy tytuł wykonawczy. Już w tej dacie było bowiem przesądzone orzeczeniem sądowym, że strona pozwana uzyskała korzyść bez podstawy prawnej. Nie było zatem podstaw, ażeby pozwany oczekiwał na dodatkowe wezwanie do zapłaty. Rzeczą naturalną i uczciwą powinien być wówczas natychmiastowy zwrot wyegzekwowanej kwoty. Nie było natomiast podstaw do przyjęcia, że strona pozwana powinna również zapłacić odsetki za okres od ściągnięcia świadczenia od pozwanego do chwili uprawomocnienia się wyroku w sprawie (...). Powód przed tą datą nie wzywał bowiem pozwanego do zwrotu wyegzekwowanego świadczenia, a właściwość zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia nie pozwala uznać, że termin jego płatności następuje automatycznie z chwilą uzyskania korzyści. Wobec tego Sąd przyjął, że strona pozwana pozostawała w opóźnieniu w zapłacie kwoty należności głównej dopiero od 16 listopada 2012 r. i orzekł o odsetkach dopiero od tej daty. Uznanie powództwa w zakresie odsetek za okres sprzed wskazanej daty naruszało przepis art. 455 kc i jako takie nie wiązało sądu. Z tych względów powództwo o odsetki za okres sprzed 16 listopada 2012 r. oddalono, jak w pkt II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. drugie kpc. Powód wygrał proces w przeważającej części, wobec czego zasądzono na jego rzecz zwrot opłaty sądowej od pozwu w kwocie 289 zł.

Brak było podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie przepisu art. 101 kpc. Jak to wyżej wskazano, strona pozwana powinna była zwrócić wyegzekwowane świadczenie z chwilą uprawomocnienia się wyroku, którym uchylono wadliwy tytuł wykonawczy. Wymagała tego elementarna uczciwość. Dziwi więc, że strona pozwana oczekiwała jakichś dodatkowych czynności powoda, np. w postaci wezwania do zapłaty. Z tych względów orzeczono, jak w pkt III wyroku.