Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 89/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Wrocław Śródmieście we Wrocławiu z 2014-04-10

Sygnatura akt I C 89/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 10-04-2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski

Protokolant:Katarzyna Mulak

po rozpoznaniu w dniu 10-04-2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko G. W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej G. W.na rzecz powódki M. R.kwotę 350,00 zl (trzysta pięćdziesiąt złotych 0/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 26 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 89/14

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 7 grudnia 2013 r. powódka M. R.domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej G. W.kwoty 350 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 lipca 2013 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że grób ojca powódki znajdujący się na Cmentarzu O. został uszkodzony przez watahę dzików. Stało się tak na skutek zaniedbań zarządcy cmentarza, który pozostawiał na noc otwarte wejścia na teren nekropolii. Powódka poniosła koszt odtworzenia grobu w kwocie 350 zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwanaG. W.wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, że powódka nie udowodniła, ażeby konieczność odtworzenia grobu był spowodowany zaniedbaniami zarządy cmentarza.

Na rozprawie głównej po przedstawieniu stanowiska powódki pełnomocnik pozwanej ograniczył swoje zarzuty do zakwestionowania wysokości szkody, wskazując, że brak jest dowodów, ażeby grób ojca powódki był odnowiony bezpośrednio przed uszkodzeniem, a także, że brak jest dowodów, iż konieczna była wymiana krzyża z tabliczką oraz ziemi do kwiatów i grobu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strona pozwana G. W.zarządza Cmentarzem Komunalnym Oddział O., na którym znajduje się grób ojca powódki M. R..

(bezsporne)

W 2013 r. watahy dzików wielokrotnie dostawały się na teren cmentarza przez otwarte bramy wejściowe, a w październiku 2013 r. doszło ostatecznie do ich odstrzału.

(dowód: fakt powszechnie znany por. np. „W.: D. na Cmentarzu O. rozkopują groby”

http://www.(...).pl(...) (...)

W lipcu 2013 r. dziki uszkodziły grób ojca powódki. Grób ten był odnowiony kilka miesięcy przed zdarzeniem. W szczególności zniszczeniu uległa drewniana obudowa grobu, wygięty został krzyż i tabliczka z nazwiskiem, rozryta została ziemia na grobie. Po stwierdzeniu uszkodzeń powódka poniosła koszty naprawy w kwocie 350 zł, w tym w związku z naprawą obudowy drewnianej – 200 zł, zamontowaniem nowego krzyża – 50 zł, nowej tabliczki – 50 zł i uzupełnienia ziemi do kwiatów i do grobu – 50 zł.

(dowód: zeznania A. O. i G. R. oraz przesłuchanie powódki – rozprawa w dniu 10 kwietnia 2014 r., rachunek z 19 lipca 2013 r. – k. 7)

Powódka wezwała stronę pozwaną do zwrotu kosztów naprawy w dniu 19 lipca 2013 r., wskazując, że grób jej ojca uszkodziły dziki, a pozwany powinien dbać o stan ogrodzenia cmentarza.

(dowód: pismo z 19.07.2013 r. – k. 6)

W odpowiedzi strona pozwana wskazała, że ponosi odpowiedzialności szkody wywołane m.in. zachowaniem dzikich zwierząt.

(dowód: pismo z 29.07.2013 r. – k. 8)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Roszczenie powoda znajdowało podstawę prawną w przepisie art. 430 kc, zgodnie z którym kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jej kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności.

Nie ulegało wątpliwości, że pracownicy pozwanego zarządzający cmentarzem komunalnym powinni cmentarz ten zamykać w sposób uniemożliwiający dostawanie się tam przynajmniej większych dzikich zwierząt. W rozpoznawanej sprawie przechodzenie dzików przez otwarte bramy Cmentarza O. nie było ostatecznie sporne. Sposób zachowania się tych zwierząt, w tym w szczególności rycie w ziemi w poszukiwaniu pożywienia jest również powszechnie znany. Problem z tym związany w odniesieniu do w/w cmentarza był wielokrotnie opisywany w prasie lokalnej. Pracownicy pozwanego w sposób zawiniony dopuścili do tego, że bramy cmentarza nie były zamykane, to zaś umożliwiło następnie powstanie szkody polegającej na uszkodzeniu grobu.

Fakt uszkodzenia grobu ojca powódki przez grupę dzików został zdaniem Sądu skutecznie wykazany zeznaniami świadków A. O. i G. R. oraz powódki. W szczególności wskazani świadkowie zeznali, iż widzieli w/w grób w maju 2013 r. i był on wówczas odnowiony. Świadkowie zapamiętali m.in. stosunkowo świeży lakier na obudowie grobu. Nie było jakichkolwiek podstaw do odmówienia tym świadkom wiarygodności.

Rozmiar szkody przedstawiła w sposób przekonujący powódka w czasie swojego przesłuchania. Szczegółowo opisała, które elementy grobu i w jaki sposób zostały uszkodzone. Jej zeznania były w tym zakresie spójne i logiczne. Jest mało prawdopodobne, ażeby powódka ryzykowała swoją reputację i zeznawała fałszywie, ażeby stosunkowo niewielką kwotę tytułem odszkodowania otrzymać. Zastrzeżenia pozwanego do jej wersji nie były natomiast przekonujące, zwłaszcza że pełnomocnik pozwanego gotów był przyjąć twierdzenie o uszkodzeniu obudowy, kwestionując jedynie zniszczenie krzyża z tabliczką. Dzik jest zwierzęciem dużym, dodatkowo ryjącym w ziemi. Wobec tego prawdopodobne jest wyrwanie przez niego drewnianego krzyża, uszkodzenie obudowy i rozrzucenie ziemi po większym obszarze. Przemieszczenie krzyża z tabliczką swobodnie mogło natomiast spowodować wygięcie tych elementów.

Wysokość szkody została przez powódkę wykazała oryginalnym rachunkiem. Była to skądinąd, jak wskazano wyżej, kwota niewielka. Wobec powyższego Sąd uwzględnił powództwo w całości, orzekając, jak w pkt I wyroku.

O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 455 kc, strona pozwana nie kwestionowała bowiem daty otrzymania wezwania do zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, zasądzając na rzecz powoda zwrot kosztów opłaty sądowej od pozwu w kwocie 30 zł.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Plewka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia
Osoba, która wytworzyła informację:  Paweł Kwiatkowski
Data wytworzenia informacji: