Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Paweł Wiśniewski

Protokolant: Anna Hrydziuszko

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku A. K.

przy udziale D. K.

o podział majątku wspólnego

I. ustala, że w skład majątku wspólnego byłych małżonków A. K. i D. K. wchodzi nieruchomość lokalowa nr 28 położona we W. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków prowadzi księgę wieczystą o numerze (...), o wartości 225.800 zł,

a także następujące ruchomości:

- telewizor (...) marki S. (...) o wartości 400 zł,

- nagrywarka DVD marki S. o wartości 400 zł,

- pralka C. o wartości 100 zł,

- lodówka marki W. o wartości 100 zł,

- kuchenka gazowo-elektryczna marki M. bez wartości rynkowej,

- mikrofalówka marki E. o wartości 100 zł,

- elektryczna maszynka do mielenia bez wartości rynkowej

- blender bez wartości rynkowej,

- mikser bez wartości rynkowej,

- meble kuchenne bez wartości rynkowej,

- komplet mebli wypoczynkowych o wartości 400 zł,

- kredens bez wartości rynkowej,

- ława bez wartości rynkowej,

- stolik pod telewizor o wartości 50 zł,

- biurko i krzesło obrotowe o wartości 150 zł,

- tapczan bez wartości rynkowej,

- szafa bez wartości rynkowej,

- dwa obrazy bez wartości rynkowej;

II. ustala, że udziały byłych małżonków w majątku wspólnym są równe;

III. dokonuje podziału majątku wspólnego w ten sposób, że:

-

przyznaje D. K. prawa własności nieruchomości lokalowej oraz ruchomości opisanych w punkcie I sentencji postanowienia,

-

zasądza od D. K. na rzecz A. K. kwotę 112.900 zł (sto dwanaście tysięcy dziewięćset złotych) tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym, płatną w terminie sześciu miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego postanowienia, wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w jej zapłacie;

IV. oddala wniosek D. K. o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

A. K. wniósł o dokonanie podziału majątku wspólnego jego oraz byłej żony D. K.. Wskazał, że w skład majątku wspólnego wchodzą:

-

nieruchomość lokalowa nr 28 położona we W. przy ul. (...) o wartości od 320.000 zł do 330.000 zł,

-

telewizor Samsung o wartości 2.500 zł,

-

nagrywarka Samsung o wartości 400 zł,

-

pralka C. o wartości 900 zł,

-

lodówka o wartości 1.000 zł,

-

kuchnia spalinowo-elektryczna o wartości 700 zł,

-

mikrofalówka o wartości 400 zł,

-

elektryczna maszynka do mielenia o wartości 200 zł,

-

blender i mikser o wartości 150 zł,

-

meble kuchenne,

-

komplet wypoczynkowy,

-

kredens,

-

ława,

-

stolik pod telewizor,

-

biurko,

-

tapczan,

-

szafa,

-

łóżko piętrowe,

-

krzesło do biurka.

Uczestniczka postępowania wskazywała natomiast, że w skład majątku wspólnego wchodzą:

-

nieruchomość lokalowa nr 28 położona we W. przy ul. (...) o wartości od 200.000 zł,

-

komplet mebli wypoczynkowych o wartości 400 zł,

-

telewizor (...) Samsung (...) o wartości 400 zł,

-

nagrywarka DVD Samsung o wartości 400 zł,

-

lodówka W. o wartości 100 zł,

-

pralka C. o wartości 100 zł,

-

mikrofalówka E. o wartości 100 zł,

-

stolik RTV o wartości 50 zł,

-

biurko i krzesło obrotowe o wartości 150 zł,

-

obraz olejny i obraz akwarelowy o wartości trudnej do oszacowania,

-

kuchenka gazowo-elektryczna M., blender, mikser kuchenny, meble kuchenne, elektryczna maszynka do mielenia o znikomej wartości.

-

kredens, szafa, tapczan i ława, które należały do poprzedniej właścicielki lokalu.

Podała przy tym, że łóżko piętrowe zostało wyrzucone z powodu zużycia.

Precyzując ostatecznie swoje żądanie, wnioskodawca wniósł o przyznanie uczestniczce lokalu mieszkalnego oraz obciążenie jej obowiązkiem spłaty na jego rzecz wartości przysługującego mu udziału w nieruchomości. Wniósł także, aby przyznać uczestniczce postępowania wszystkie ruchomości, rezygnując ze spłaty wartości jego udziału w tych przedmiotach.

Uczestniczka postępowania zgodziła się na proponowany sposób podziału majątku wspólnego. Wnosiła przy tym, aby wyznaczyć jej termin 6 miesięcy na spłatę wnioskodawcy.

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny:

W dniu 6 czerwca 1981 r. wnioskodawca A. K. oraz uczestniczka postępowania D. K. zawarli związek małżeński, który został rozwiązany przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławia z dnia 3 grudnia 2010 r. Wyrok rozwodowy uprawomocnił się dnia 14 stycznia 2011 r.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt XIII 1578/09, k. 152 akt XIII RC 1578/09.)

W skład majątku wspólnego wchodzi nieruchomość lokalowa nr 28 przy ul. (...) we W., dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

(dowód: odpis księgi wieczystej, k. 139-141.)

Wartość nieruchomości lokalowej wynosi obecnie 225.800 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości M. W., k. 180-213.)

Ponadto w skład majątku wspólnego wnioskodawcy i uczestniczki postępowania wchodziły następujące ruchomości:

- telewizor (...) marki S. (...) o wartości 400 zł,

- nagrywarka DVD marki S. o wartości 400 zł,

- pralka C. o wartości 100 zł,

- lodówka marki W. o wartości 100 zł,

- kuchenka gazowo-elektryczna marki M. bez wartości rynkowej,

- mikrofalówka marki E. o wartości 100 zł,

- elektryczna maszynka do mielenia bez wartości rynkowej,

- blender bez wartości rynkowej,

- mikser bez wartości rynkowej,

- meble kuchenne bez wartości rynkowej,

- komplet mebli wypoczynkowych o wartości 400 zł,

- kredens bez wartości rynkowej,

- ława bez wartości rynkowej,

- stolik pod telewizor o wartości 50 zł,

- biurko i krzesło obrotowe o wartości 150 zł,

- tapczan bez wartości rynkowej,

- szafa bez wartości rynkowej,

- dwa obrazy bez wartości rynkowej.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Z przepisu art. 684 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c. wynika, że podstawowym zadaniem Sądu w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej jest ustalenie składu i wartości majątku podlegającemu podziałowi.

Dokonując ustaleń w powyższym zakresie, Sąd oparł się przede wszystkim na twierdzeniach wnioskodawcy i uczestniczki postępowania w części w jakiej były one zgodne. W szczególności przy określeniu wartości ruchomości Sąd kierował się stanowiskami stron w zakresie w jakim były one niesporne. Nie zachodziła przy tym potrzeba prowadzenia postępowania dowodowego z urzędu w celu zweryfikowania wartości ruchomości, albowiem strony zgodnie wnosiły o dokonanie podziału majątku w tym zakresie przez przyznanie ruchomości uczestniczce postępowania bez obowiązku spłaty udziału na rzecz wnioskodawcy. Wskazanym zgodnym wnioskiem Sąd był zaś związany (art. 622 § 2 w zw. z art. 688 w zw. z art. 567 § 3 k.p.c.).

Konieczne było natomiast dopuszczenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia wartości nieruchomości, pomimo że strony zgodziły się, aby nieruchomość przypadła uczestniczce postępowania z jednoczesnym obowiązkiem spłaty na rzecz wnioskodawcy. Wartość nieruchomości była bowiem sporna, a jej ustalenie wymagało wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).

Opinię sporządzoną przez biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości M. W. Sąd uznał przy tym za całkowicie miarodajną i rzetelną. Biegły uzasadnił przyjętą metodę wyceny w sposób pozwalający na stwierdzenie, że opinia nie została wykonana w sposób dowolny, a zastosowana metoda została wybrana przez niego w sposób przemyślany. W wyznaczonym terminie strony nie złożyły zaś żadnych zarzutów do opinii. Pismo uczestniczki postępowania z dnia 26 listopada 2012 r. podlegało bowiem zwrotowi zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2012 r. z powodu niedołączenia dowodu doręczenia pisma lub wysłania go przesyłką poleconą pełnomocnikowi wnioskodawcy (art. 132 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Pismo to nie wywołało zatem żadnych skutków procesowych (art. 130 § 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Zauważyć jednak wypada, że uczestniczka postępowania nie przedstawiła żadnych zarzutów, które mogłyby podważać rzetelność opinii biegłego z punktu widzenia kryteriów jakimi należy się kierować przy ocenie tego środka dowodowego. Dowód z opinii biegłego podlega bowiem ocenie w zakresie zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w opinii wniosków (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Uczestniczka postępowania przedstawiła jedynie własną, odmienną od zawartej w opinii biegłego, ocenę w zakresie wartości nieruchomości, co w żadnym wypadku nie mogłoby uzasadniać potrzeby dopuszczenia dowodu z nowej opinii. Ze względu na fakt, że od daty sporządzenia opinii nie upłynął okres 12 miesięcy potrzeba dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii nie była również uzasadniona upływem czasu (por. art. 156 ust. 3 u.g.n.).

Wysokość udziałów wnioskodawcy i uczestniczki postępowania w majątku wspólnym Sąd ustalił natomiast w oparciu o art. 43 § 1 k.r.o. Żadne z uczestników postępowania nie wnosiło bowiem o ustalenie nierównych udziałów, a w myśl powołanego przepisu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Sąd przychylił się do częściowo zgodnego żądania w zakresie sposobu dokonania podziału majątku, uznając, że nie sprzeciwia się on prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu uczestników postępowania (art. 622 § 2 w zw. z art. 688 w zw. z art. 567 § 3 k.p.c.). Żądanie to odpowiadało bowiem zasadzie, że rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty (art. 212 § 2 k.c.). Dlatego też, przyznając uczestniczce postępowania nieruchomość lokalową, Sąd obciążył ją obowiązkiem spłaty na rzecz wnioskodawcy kwoty 112.900 zł odpowiadającej połowie wartości udziału w wymienionym lokalu.

Zasądzając powyższą spłatę, Sąd oznaczył termin jej uiszczenia oraz wysokość i termin odsetek w razie opóźnienia w płatności (art. 212 § 3 k.c.). Sąd uznał, że wskazywany przez uczestniczkę termin sześciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia należycie uwzględnia realne możliwości uzyskania środków potrzebnych na spełnienie zasądzonego świadczenia. Fakt, że wnioskodawca nie mieszka w lokalu objętym podziałem sprawia zaś, iż środki finansowe, które uzyska z zasądzonej spłaty nie są mu bezzwłocznie potrzebne, w szczególności w celu zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych. Półroczny termin wystarczająco uwzględnia zaś jego interesy, albowiem w tym czasie należna spłata nie utraci swojej ekonomicznej wartości.

Oddaleniu podlegał wniosek o zasądzenie na rzecz uczestniczki postępowania zwrotu kosztów postępowania. Brak było bowiem podstaw do odstąpienia od wynikającej z art. 520 § 1 k.p.c. reguły, że każdy uczestnik ponosi koszty związane ze swym udziałem. W niniejszej sprawie uczestnicy byli bowiem niewątpliwie w równym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania. Ich interesy nie były zaś sprzeczne w rozumieniu art. 520 § 2 i 3 k.p.c. (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 r., III CZ 46/2010, OSNC 2011/7-8/88).

Mając na względzie powyższe, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.