Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w VI Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Kegel

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia publicznego Komisariat Policji W.

przeciwko

R. K. synowi W. i D. z d. W., ur. (...) we W.

obwinionemu o to, że: w dniu 19 kwietnia 2016r. o godz. 11:35 we W. na pl. (...), na stacji paliw BP, kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...), dokonał kradzieży paliwa (...) w ilości 41,03l wartości 175,61 zł na szkodę (...).E.,

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

I.  uznaje obwinionego R. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 20 (dwudziestu) dni aresztu;

II.  na podstawie art. 119 § 4 kw zobowiązuje obwinionego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego (...) kwoty 175,61 zł tytułem równowartości ukradzionego mienia;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 kwietnia 2016 r. o godz. 11.35 obwiniony R. K. przyjechał samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) na stację paliw BP przy Pl. (...) we W..

Obwiniony zatankował do auta 41,03 litra benzyny bezołowiowej 95 o wartości 175,61 zł, a następnie odjechał, nie uiszczając należności za pobrane paliwo.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 27 - 28

zeznania świadków: B. S. z dnia 17.11.2016 r.

E. G. z dnia 17.11.2016 r.

zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia k. 4 – 5

dokumentacja fotograficzna k. 6

paragon k. 7

R. K. był karany za przestępstwa i wykroczenia przeciwko mieniu.

Dowód: dane o karalności k. 29

Przesłuchany w toku czynności wyjaśniających w charakterze osoby, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, R. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o skazanie go bez przeprowadzania rozprawy. Zawiadomiony w dniu 24 października 2016 r. o terminie rozprawy wyznaczonym na dzień 17 listopada 2016 r., obwiniony nie domagał się doprowadzenia go do Sądu, wobec czego sprawa została rozpoznana zaocznie.

Przyznanie się obwinionego korespondowało z relacją świadka B. S. – właściciela samochodu O. (...) o nr rej. (...), który podał, że w dniu zdarzenia użytkownikiem auta był właśnie obwiniony.

Świadek E. G. potwierdziła fakt kradzieży paliwa na szkodę (...); zdarzenie zostało też zarejestrowane przez kamery monitoringu.

Rzetelność żadnego z powyższych dowodów nie budziła zastrzeżeń Sądu – wzajemnie się uzupełniając, tworzyły one spójną i logiczną całość, nie pozostawiającą żadnych wątpliwości co do sprawstwa i winy R. K. w zakresie czynu objętego wnioskiem o ukaranie.

Rozważając kwestię wymiaru kary, Sąd jako znaczny ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego – przede wszystkim z uwagi na umyślność jego działania oraz rodzaj dobra, w jakie godził. Okoliczność obciążającą obwinionego stanowiła jego uprzednia karalność.

R. K. niejednokrotnie dopuszczał się czynów przeciwko mieniu, a stosowane wobec niego środki represji karnej nie przynosiły oczekiwanych efektów. Mając zatem na uwadze, że jest on sprawcą niepoprawnym, Sąd nie dostrzegł możliwości orzeczenia wobec niego kary łagodniejszej niż 20 dni aresztu. Kara ta wyeliminuje na pewien czas obwinionego z funkcjonowania w społeczeństwie, uniemożliwiając mu popełnianie kolejnych czynów zabronionych, bowiem realizacja innych funkcji kary – zważywszy na sposób życia przyjęty przez obwinionego – wydaje się wątpliwa.

Kierując się treścią przepisu art. 119 § 4 kw, Sąd zobowiązał obwinionego do naprawienia szkody wyrządzonej jego czynem.

Mając na uwadze, że obwiniony jest obecnie pozbawiony wolności, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.