Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

X P 181/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Wrocław Śródmieście we Wrocławiu z 2013-09-25

Sygn. akt X P(upr) 181/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., 6.09.2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieście Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. w składzie:

Przewodniczący SSR Alicja Rudnicka

ŁawnicyAnna Pawłowska, Józef Hamkało

Protokolant Dominika Gorząd

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie sprawy

z powództwa A. S.

przeciwko K. (...)i R. P. A. Ł.i W. S. we W.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki A. S.na rzecz strony pozwanej K. (...)i R. P. A. Ł.i W. S. k.we W.kwotę 77 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  orzeka, iż nieuiszczone koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Powódka, A. S.pozwem z dnia 7 lutego 2012 r. (data stempla pocztowego) skierowanym przeciwko stronie pozwanej, K. (...)i R. P. A. Ł.i W. S. k.we W., wniosła o zasądzenie kwoty 6.678,72 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 27 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu.

Na uzasadnienie swego żądania powódka podała, iż od końca marca 2011 r. była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na okres próbny, a w dniu 1 czerwca 2011 r. strony zawarły kolejną umowę o pracę tym razem na czas określony - do dnia 31 maja 2012 r.

W okresie od 19.05-24.05.2011 r., 18.07-19.08.2011 r., 22.08-09.09.2011 r., 16.09-14.10.2011 r., 17.10-21.10.2011 r., 24.10-18.11.2011 r., 21.11-23.12.2011 r., 27.12.2011-2.01.2012 r., 9.01.2012 r. do chwili obecnej przebywa na zwolnieniu lekarskim.

Powódka wskazała, iż w dniu 24 stycznia 2012 r., jej matka – D. S. odebrała przesyłkę poleconą adresowaną do niej, natomiast w dniu 25 stycznia 2012 r. mailem w formie plików JPG otrzymała zawartość przesyłki poleconej zawierającej:

- pismo strony pozwanej z dnia 20 stycznia 2012 r. - oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z dniem powtórnego awiza tj. 27 grudnia 2012;

- pismo strony pozwanej z dnia 19 grudnia 2011 r. - oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z pouczeniem o możliwości złożenia odwołania;

- korektę zaświadczenia o zatrudnieniu - sprostowanie do zaświadczenia z dnia 4 stycznia 2012,

- kserokopię potwierdzenia z poczty,

- świadectwo pracy.

Powódka podniosła, iż w dniu 26 stycznia 2011 r. mailem poinformowała A. Ł. (2) o korespondencji. Jednocześnie powiadomiła ją, iż nie otrzymała żadnego awiza pod adres zamieszkania tj. (...)-(...) S., ul. (...). Powódka wskazała, iż w grudniu 2011 r. informowała stronę pozwaną drogą mailową o zmianie adresu do doręczeń z adresu - ul. (...), (...)-(...) W. na adres zamieszkania, albowiem z końcem listopada 2011 r. wyprowadziła się z mieszkania przy ul. (...) we W.. Nie bez znaczenia jest także, iż adres we W. był wskazywany w potwierdzeniu nadania do dnia 20 listopada 2011, w korespondencji poleconej z dnia 3 grudnia 2011 powódka wskazała jako adres nadania - adres zamieszkania. W rezultacie najpóźniej od 5 grudnia 2011 r. - licząc 2 dni na doręczenie listu, strona pozwana miała wiedzę o zmianie adresu powódki. Potwierdzeniem jest także jej korespondencja mailowa do strony pozwanej z grudnia 2011 r. oraz stycznia 2012 r. Powódka wskazała, iż na jej prośbę, strona pozwana z początkiem stycznia przesłała zaświadczenie o utraconym dochodzie. Zaświadczenie zawiera kwotę utraconego dochodu uwzględniającą zatrudnienie do dnia 31 grudnia 2011 r. Oczywistym jest, iż skoro strona pozwana z końcem grudnia otrzymała zwrot z poczty przesyłki poleconej, wystawione zaświadczenie winno zawierać utracony dochód na dzień 27 grudnia 2011 bowiem w tej dacie - zdaniem strony pozwanej - uległa rozwiązaniu umowa o pracę z powódką.

Powódka podniosła, iż po 27 grudnia 2011 r. w dalszym ciągu prowadziła korespondencję ze stroną pozwaną w przedmiocie ubezpieczenia grupowego, urlopu na żądanie w roku 2012, wymiaru niewykorzystanego urlopu za rok 2011 oraz 2012. W odpowiedzi strona pozwana nie wskazała, że powódka nie jest już jej pracownikiem. Oczywistym jest, iż w przypadku wiedzy powódki o rozwiązaniu umowy korespondencja miałaby charakter odmienny.

Dlatego też w ocenie powódki oświadczenie strony pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia wywołało skutek w dniu 25 stycznia 2012 r. W tym bowiem dniu powzięła ona informację, iż nie jest już pracownikiem strony pozwanej.

Natomiast dochodzona kwota odszkodowania stanowi wysokość wynagrodzenia netto za okres 3 miesięcy (k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana Kancelaria (...)i R. P. A. Ł.i W. S. k. z siedzibą we W., wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasadzenie od powódki kosztów procesu według norm przypisanych, w tym kosztów opłaty od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, strona pozwana zarzuciła, iż powódka dopiero w dniu 27 grudnia 2011 r. poinformowała o zmianie adresu do doręczeń, co nastąpiło drogą mailową. Zatem w chwili kierowania do powódki pisma rozwiązującego umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia (tj. w dniu 19 grudnia 2012 r.) aktualnym na tę datę adresem dla doręczeń wskazanym stronie pozwanej przez samą powódkę była ul. (...) we W.. Adres taki tj. ul. (...) we W., jako adres powódki do korespondencji, podała sama powódka w ankiecie osobowej wypełnionej przez powódkę i stwierdzonej przez nią własnoręcznym podpisem przy nawiązywaniu z pozwaną stosunku pracy. Taki też adres wynikał nadto z CV powódki.

Do dnia 19 grudnia 2012 r. strona pozwana nie otrzymała od powódki żadnej informacji o zmianie adresu do doręczeń, pierwotnie wskazanego przez nią w ankiecie osobowej. W tej sytuacji pismo rozwiązujące umowę o pracę zostało wysłane listem poleconym na adres ul. (...) we W..

Strona pozwana wskazała, iż powzięła informację o zmianie adresu powódki pochodzącą od powódki (na ul. (...); (...)-(...) S.) dopiero w dniu 27 grudnia 2011 r. tj. już po dniu wysłania do powódki listem poleconym pisma rozwiązującego umowę o pracę z dnia 19 grudnia 2012 r. W dniu 27 grudnia 2011 r. powódka skierowała bowiem do kadrowej – A. A. prośbę o przesłanie na adres w S. zaświadczenia o utraconym zarobku. W tej sytuacji tj. zmiany adresu do doręczeń, zmiana ta oraz informacja o zmianie dokonana dopiero po dacie wysłania pisma o rozwiązaniu umowy o pracę nie może mieć znaczenia dla prawidłowości rozwiązania umowy o pracę. Pismo rozwiązujące umowę o pracę zostało zatem wysłane przez stronę pozwaną na prawidłowy adres.

Strona pozwana zarzuciła, iż powódka bezzasadnie podnosi, że pismo rozwiązujące umowę o pracę z dnia 19 grudnia 2011 r. winno zostać wysłane na adres w S., gdyż przesyłka pocztowa z dnia 3 grudnia 2011 r. na odwrotnej stronie jako adres nadawczy wskazywała S..

Sama tylko okoliczność, że powódka na przesyłce pocztowej z tego dnia wskazała
jako adres nadawczy ul. (...) w S. G. nie mogła być uznana przez pracodawcę, jako równoznaczna ze zmianą adresu powódki dla doręczeń, w stosunku do adresu wskazanego przez nią w ankiecie osobowej. Do dnia 27 grudnia 2011 r. powódka nie wskazywała na taką zmianę adresu, nie sygnalizowała jej wyraźnie ani w formie pisemnej, ani mailowej, czy też nawet telefonicznej. Przyjęcie założenia powódki oznaczałoby (także in genere), że pracodawca powinien kierować korespondencję każdorazowo i zawsze na ostatnio wskazywany przez pracownika adres nadawczy, choćby były to różne adresy i niezależnie od wcześniej wyraźnie wyrażonej przez pracownika na piśmie woli kierowania korespondencji na określony adres - adres dla doręczeń, będący innym adresem niż adres nadawczy i to nawet w sytuacji, gdy wola ta nie została przez pracownika wyraźnie zmieniona. Takie stanowisko powódki jest całkowicie błędne, a taki obowiązek pracodawcy niczym nie uzasadniony prawnie.

W przypadku powódki było to tym bardziej nieuzasadnione, że z przesyłki pocztowej z dnia 3 grudnia 2011 r., na którą się powołuje się (którą powódka wysłała do strony pozwanej druk ZUS ZŁA stwierdzający niezdolność do pracy w okresie, obejmującym też dzień, w którym nastąpiło wysłanie przesyłki z dnia 3 grudnia 2011 r.) wynikało, że miejscem jej nadania przez powódkę są okolice W. (P. koło W.). Powódka przebywając na zwolnieniu lekarskim zmieniała zatem miejsca pobytu i miejsca nadawania korespondencji do pozwanej.

Z kolei, co do podniesionego przez powódkę zarzutu, że nie miała ona możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia woli zawartego w piśmie z dnia 19 grudnia 2011 r. o rozwiązaniu umowy o pracę, strona pozwana podkreśliła, że oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę zawarte w piśmie rozwiązującym umowę o pracę, w sytuacji, gdy jego przekazanie - tak jak w przypadku powódki - następuje drogą pocztową podlega odpowiedniemu zastosowaniu kryteriów doręczenia pisma sądowego. Oznacza to, że po powtórnym awizowaniu przesyłki pocztowej, zawierającej treść oświadczenia woli pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę, na podany przez powódkę adres, pozwana była uprawniona do przyjęcia, że powódka miała możliwość zapoznania się z oświadczeniem woli pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę zawartym w piśmie z dnia 19 grudnia 2011 r., z datą wskazaną jako data powtórnego awiza uwidocznioną na zwrotce tj. 27 grudnia 2011 r. Rozwiązanie umowy o pracę na piśmie dokonane jest z chwilą, w której adresat listu przesłanego pocztą mógł zapoznać się z jego treścią (co stanowi spełnienie wymogu złożenia oświadczenia woli z art. 61 par. 1 k.c.).

Zatem niewątpliwie, strona pozwana była uprawniona do przyjęcia, że powódka jako adresat listu poleconego mogła zapoznać się z jego treścią. Tym samym, była uprawniona do przyjęcia, że doszło do skutecznego rozwiązania umowy o pracę a rozwiązanie umowy o pracę jest zgodne z prawem.

Późniejsze ewentualne kontakty stron (stanowiły one zasadniczo korespondencję mailową inicjowaną przez powódkę) mające miejsce po dacie skutecznego rozwiązania z powódką umowy o pracę tj. po dacie 27 grudnia 2011 r., nie miały już znaczenia prawnego dla skuteczności wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę. Tym samym, bezzasadne jest powoływanie się na nie przez powódkę. To samo dotyczy pisma strony pozwanej z dnia 20 stycznia 2012 r., które miało i jedynie informacyjne znaczenie, tj. strona pozwana poinformowała w nim już jedynie powódkę, że wcześniej (pismo rozwiązujące umowę o pracę z dnia 19 grudnia 2011 r.) rozwiązała z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 53 par. 1 pkt 1) lit. a) k.p.

Korespondencja mailowa inicjowana przez powódkę dotyczyła przy tym kwestii nie związanych z samym, dalszym istnieniem stosunku pracy, lecz kwestii ubocznych jakie wiązały się z tym, że powódka była w przeszłym okresie pracownikiem pozwanej tj. m.in. zwrotu pożyczonego przez powódkę od A. Ł. (2) komentarza, którego powódka nie zwróciła. Podobnie przedstawiała się kwestia karty rabatowej bonus style oraz karty bonus plus, w przypadku, których poinformowano powódkę (mail od A. Ł. (2)), że ich przyznanie dotyczyło wszystkich pracowników świadczących prace w przeszłym okresie tj. 2011 r., co dotyczyło też powódki.

Jednocześnie strona pozwana podkreśliła, że w korespondencji tej tj. korespondencji mailowej prowadzonej z powódką po dniu 27 grudnia 2011 r. żadna z osób, na które powołuje się powódka, nigdy nie stwierdziła, że jest ona nadal zatrudniona. Nadto, niektóre osoby, z którymi korespondowała powódka nie zajmowały się kwestami kadrowymi i nie były zatem kompetentne, ani też nie musiały posiadać wiedzy o uprzednim rozwiązaniu z nią umowy o pracę. Wywodzenie z ich braku wypowiedzi na ten temat przez powódkę wniosku o tym, że powódka była nadal zatrudniona jest całkowicie nieuprawnione.

Ponadto, strona pozwana zarzuciła, iż pozew wniesiony przez powódkę winien zostać odrzucony przez Sąd, gdyż został złożony po terminie na wniesienie odwołania od rozwiązania umowy o pracę, albowiem do rozwiązania umowy o pracę doszło w dniu 27 grudnia 2012 r.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka, A. S., została zatrudniona przez stronę pozwaną K. (...)i R. P. A. Ł.i W. S. k. z siedzibą we W., od 31 marca 2011 r. r. początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny, a od 1 czerwca 2011 r. na podstawie umowy o pracę na czas określony zawartej do 31 maja 2012 r., na stanowisku aplikanta adwokackiego, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 3.100,00 zł brutto oraz premią uznaniową. Miejscem świadczenia pracy, była siedziba strony pozwanej położona we W.przy ulicy (...).

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki z trzech miesięcy liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 3.099,60 zł brutto (2.225,93 netto).

Dowody: umowy o pracę (akta osobowe powódki cz. B.1., B.9.),

zaświadczenie o zarobkach k. 109.

W CV złożonym stronie pozwanej jeszcze przed podjęciem zatrudnienia, w informacjach osobistych powódka wskazała jako adres we W.: ul. (...), (...)-(...) W. i był to jedyny adres kontaktowy.

Jednocześnie podejmując zatrudnienie, w ankiecie osobowej jako adres zameldowania podała: ul. (...) S. G., natomiast jako adres do korespondencji podała: ul. (...), (...)-(...) W..

Dowody: CV powódki (akta osobowe powódki cz. A.1.),

ankieta osobowa (akta osobowe powódki cz. A.2.).

W trakcie zatrudnienia powódka korzystała z ciągłego zwolnienia lekarskiego od 18 lipca 2011 r. – 12 września 2011 r. W wyniku przeprowadzonej we wrześniu 2011 r. przez ZUS kontroli, decyzją lekarza orzecznika ostatnie ze zwolnień lekarskich zostało przerwane i wówczas powódka na okres przerwanego zwolnienia lekarskiego złożyła wniosek o udzielenie jej w dniach 12-16 września 2011 r. 4 dniu urlopu na żądanie.

Następnie od 16 września 2011 r. powódka ponownie przebywała na ciągłym zwolnieniu lekarskim, aż do końca grudnia 2011 r.

Dowody: zeznania świadka A. A. k. 166-169,

roczna karta ewidencja czasu pracy powódki k. 96-97,

listy obecności k. 98-108.

zeznania powódki k. 245

Powódka przebywała pod (...) adresem wskazanym w CV, jak i w ankiecie osobowej jako adres do korespondencji, do 20 listopada 2011 r. Wtedy bowiem w związku z przedłużająca się chorobą wyjechała do miejsca swojego zameldowania, tj. ul. (...), S. G. i od tego momentu przebywała pod tym adresem. Równocześnie o zmianie swojego dotychczasowego miejsca pobytu z W. na S. G., powódka nie poinformowała strony pozwanej.

Jedno z ostatnich zwolnień lekarskich wystawione na okres od 1-23 grudnia 2011 r. powódka wysłała do strony pozwanej listem poleconym ( (...)), gdzie na kopercie jako adres nadawcy podała: ul. (...) S. G..

Mailem z dnia 7 grudnia 2011 r. w odpowiedzi na zapytanie strony pozwanej sprawie zwolnienia lekarskiego, powódka poinformowała ją, iż przesłała L4 jak zwykle listem poleconym wysłanym w piątek oraz, iż jest ono wystawione do Świąt Bożego Narodzenia. W mailu tym, powódka nie poinformowała strony pozwanej o zmianie miejsca pobytu i przesyłaniu jej korespondencji na adres w S. G..

Mailem z dnia 27 grudnia 2011 r. powódka zwróciła się do strony pozwanej między innymi o sporządzenie i przesłanie pod jej adres zamieszkania, tj. ul. (...) S. G. aktualnego zaświadczenia o utraconym zarobku.

W związku z prośbą powódki, strona pozwana listem poleconym ( (...)) nadanym w dniu 9 stycznia 2012 r. w UP (...) wysłała na adres wskazany przez powódkę w mailu z 27 grudnia 2011 r., tj. ul. (...) S. G. zaświadczenie o utraconym dochodzie oraz kartę bonus styl oraz bonus plus. Zaświadczenie o utraconym dochodzie uwzględniało zatrudnienie powódki do 31 grudnia 2012 r.

Mailem z dnia 2, 3, 4 stycznia 2012 r. powódka zwróciła się do strony pozwanej o udzielenie jej w dniu 3 urlopu na żądanie w dniach 3-5 stycznia 2012 r.

Mailem z dnia 10 stycznia 2012 r. powódka poinformowała stronę pozwaną o dalszym zwolnieniu lekarskim L4 na okres od 9-17 stycznia 2012 r. i jednocześnie w związku z zamiarem wykupienia dodatkowego ubezpieczenia, zwróciła się o przesłanie jej na adres ul. (...) S. G., formularza w sprawie ubezpieczenia grupowego.

Mailem z dnia 17 stycznia 2012 r. powódka poinformowała stronę pozwaną między innymi, iż razem z zaświadczeniem o utraconym dochodzie otrzymała karty bonus i nie wie co to jest oraz, że w dalszym ciągu kontynuuje zwolnienie lekarskie, na co strona pozwana odpowiedziała, iż karty bonus były prezentem gwiazdkowym, który otrzymali wszyscy pracownicy.

Dowody: zeznania świadka A. A. k. 166-169,

kserokopia koperty listu poleconego (...) k. 112-113,

kserokopia zaświadczenia lekarskiego (...) k. 114,

korespondencja mailowa w temacie „zwolnienie lekarskie” k. 47-49,

korespondencja mailowa w temacie „prośba” k. 50-51,

kserokopia koperty listu poleconego (...) k. 52,

kserokopia kart rabatowych wraz z kopertą k. 53-55,

korespondencja mailowa w temacie „urlop na żądanie” k. 58-59,

korespondencja mailowa w temacie „pytanie” k. 60-61,

korespondencja mailowa w temacie „prośba” k. 50-51,

korespondencja mailowa w temacie „ubezpieczenia grupowe” k. 66-67,

korespondencja mailowa k. 68-69,

karta wynagrodzeń powódki k. 56-57.

Pismem z dnia 19 grudnia 2011 r. strona pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż 3 miesiące. Pismo zawierało pouczenie o przysługującym powódce prawie wniesienia odwołania w terminie 14 dni do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy we W..

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę strona pozwana w dniu 19 grudnia 2011 r. wysłała listem poleconym za potwierdzeniem odbioru ( (...)), nadanym w UP (...), na adres do korespondencji wskazany przez powódką w kwestionariuszu osobowym, tj. ul. (...), (...)-(...) W..

Przesyłka pocztowa została awizowana przez listonosza najpierw w dniu 20 grudnia 2011 r., a następnie powtórnie awizowana w dniu 27 grudnia 2011 r. W związku z nieodebraniem przesyłki przez powódkę, w dniu 4 stycznia 2012 r. został dokonany przez UP (...), zwrot przesyłki do adresata (strony pozwanej), z adnotacją „zwrot nie podjęto w terminie”.

Zwróconą przesyłkę strona pozwana odebrała w dniu 18 stycznia 2012 r. i wówczas to ustaliła, iż do rozwiązania umowy o pracę doszło z dniem powtórnego awiza, tj. z dniem 27 grudnia 2012 r. Wtedy to zostało wystawione świadectwo pracy, gdzie zostało odnotowane, iż powódka była zatrudniona w okresie od 31 marca 2011 r. – 27 grudnia 2011 r.

Jednocześnie w dniu 20 stycznia 2012 r. listem poleconym ( (...)) strona pozwana wysłała do powódki na adres w S. G.:

- pismo z dnia 20 stycznia 2012 r. informujące o rozwiązaniu umowy o pracę w dniu powtórnego awiza, tj. 27 grudnia 2011 r.,

- oświadczenie z dnia 19 grudnia 2011 r. o rozwianiu umowy o pracę,

- kserokopię potwierdzenia awizowania przesyłki poleconej z.p.o. ( (...)),

- świadectwo pracy,

- zaświadczenie o zatrudnieniu – sprostowanie do zaświadczenia z 4 stycznia 2012 r.

Powyższa przesyłka polecona ( (...)), została odebrana przez matkę powódki w dniu 24 stycznia 2012 r., która następnie przekazała ją siostrze powódki, a ta z kolei przekazała ją przebywającej w W. powódce w dniu 25 stycznia 2012 r.

Mailem z dnia 26 stycznia 2012 r. powódka poinformowała stronę pozwaną, iż nie miała żadnego awiza, natomiast w grudniu 2011 r. informowała pod jaki adres należy kierować korespondencję do niej. Korespondencja w tej sprawie była jeszcze prowadzona następnego dnia.

Jednocześnie w dniu 25 stycznia 2012 r. strona pozwana skorygowała wynagrodzenie powódki za XII 2011 r. i przelała na jej konto ekwiwalent za urlop w kwocie 1.419,90 zł

Dowody: zeznania świadka A. A. k. 166-169,

zeznania słuchanej w charakterze strony pozwanej A. Ł. (2) k.245

zeznania powódki k.243

pismo strony pozwanej z 19.12.2011 r. o rozwiązaniu z powódką

umowy o pracę k. 30

kserokopia koperty listu poleconego (...)

wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru (akta osobowe powódki

cz. C.2.),

kserokopia koperty listu poleconego (...) k. 28,

informacja strony pozwanej z 20.01.2012 r. k. 29,

świadectwo pracy. 31,

zaświadczenie o zatrudnieniu – sprostowanie do zaświadczenia

z 4 stycznia 2012 r. wraz z kartoteką wynagrodzeń k. 33-36,

korespondencja mailowa w temacie „foty” k. 37-38,

korespondencja mailowa z 27.01.2012 r. k. 41-43,

oświadczenie M. S. z 01.03.2012 r. k. 39,

oświadczenie D. S. z 01.03.2012 r. k. 40,

potwierdzenie otrzymanego przelewu k. 46.

W oparciu o powyższe ustalenia, Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną roszczenia powódki o odszkodowanie, stanowił przepis art. 56 § 1 k.p. zgodnie z którym, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Rozstrzygając zasadność roszczenia powódki w kontekście zaistniałego sporu, należało przeze wszystkim odnieść się do kwestii, kiedy doszło do skutecznego wręczenia powódce pisma strony pozwanej z dnia 19 grudnia 2011 r. o rozwiązaniu z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W ocenie Sądu, w tej kwestii słuszne jest stanowisko strony pozwanej, iż do skutecznego wręczenia powódce oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy doszło w momencie nie odebrania przez nią dwukrotnie awizowanej przesyłki pocztowej, zawierającej pismo z dnia 19 grudnia 2011 r., a nie jak twierdzi powódka w dniu 25 stycznia 2012 r. Jak wynika bowiem z przeprowadzonego postępowania dowodowego, powódka składając stronie pozwanej swoją aplikację CV, jako adres we W., na który strona pozwana mogłaby ewentualnie wysyłać korespondencję, wskazała: ul. (...), (...)-(...) W. i jednocześnie nie podała żadnego innego adresu zamieszkania/zameldowania. Wprawdzie podejmując zatrudnienie w ankiecie osobowej powódka wskazała, iż miejscem jej zameldowania jest: ul. (...) S. G., jednakże w dalszej części ankiety, w sposób wyraźny wskazała, iż adresem do korespondencji jest: ul. (...), (...)-(...) W..

Jednocześnie postępowanie dowodowe w żaden sposób nie wykazało, ażeby powódka poinformowała stronę pozwana o ewentualnej zmianie adresu do korespondencji. W tym zakresie w ocenie Sądu, za całkowicie niewiarygodne należy uznać podnoszone przez powódkę zarzuty, jakoby o zmianie zamieszkania i adresu do korespondencji, poinformowała ona stronę pozwaną na początku grudnia 2011 r., kiedy to przesyłając listem poleconym zwolnienie lekarskie, jako adres nadawcy wskazała adres w S. G.. Wskazanie na kopercie imienia i nazwiska oraz adresu nadawcy przesyłki poleconej jest bowiem obligatoryjnym wymogiem przyjęcia takiej przesyłki przez Urząd Pocztowy. Dane adresowe nadawcy zamieszczone na kopercie nie są oświadczeniem nadawcy listu o zmianie swojego miejsca zamieszkania, czy też adresu do korespondencji, stanowią natomiast adres zwrotny, pod który w przypadku nie odebrania przesyłki przez adresata Urząd Pocztowy zwraca nieodebraną przesyłkę. Powódka nadając przesyłkę poleconą musiała więc wskazać adres nadawczy i jeżeli nawet w tym czasie zamierzała przebywać przez jakiś czas poza W., to w ocenie Sądu, fakt ten jeszcze absolutnie nie świadczy o tym, że strona pozwana winna kierować ewentualną korespondencję do powódki na adres inny, niż ten wskazany w ankiecie osobowej jako adres do korespondencji. O braku takiej woli ze strony powódki świadczyć może dodatkowo fakt, iż utrzymywała ona ze stroną pozwaną stały kontakt mailowy, w którym jednak w żaden sposób nie wyraziła woli, ażeby ewentualna cała korespondencja była kierowana na jej adres w S. G.. Należy tutaj chociażby zwrócić uwagę, iż w sprawie owego zwolnienia lekarskiego w dniach 6-8 grudnia 2011 r. doszło pomiędzy stronami do wymiany korespondencji mailowych, w której powódka na zapytanie strony pozwanej odnośnie jej kolejnego zwolnienia lekarskiego w żaden sposób nie odnosi się do zmiany swojego miejsca zamieszkania, adresu do korespondencji i nie wskazuje, ażeby ewentualną korespondencje do niej kierować na adres w S. G., co miałoby wynikać z adresu nadawcy wskazanego na kopercie listu poleconego.

Zatem w świetle powyższego, w ocenie Sądu, strona pozwana skierowała oświadczenie woli z 19 grudnia 2011 r. pod właściwy adres powódki wskazany przez nią w ankiecie osobowej jako adres do korespondencji, a więc ul. (...), (...)-(...) W., albowiem do momentu nadania przez nią przesyłki, co miało miejsce w dniu 19 grudnia 2011 r., powódka w żaden wyraźny sposób nie wyraziła swojej woli kierowania korespondencji na adres inny, niż adres do korespondencji wskazany w ankiecie osobowej.

W ocenie Sądu, również z maila z dnia 27 grudnia 2011 r. wcale nie wynika, iż powódka oświadczyła stronie pozwanej o zmianie adresu do korespondencji. Z treści powyższego maila wynika bowiem, iż chciała ona ażeby strona pozwana przesłała pod adres jej zamieszkania w S. G. konkretny dokument – aktualnego zaświadczenia o utraconym zarobku, a nie całej ewentualnej korespondencji (wcześniejszej, czy też przyszłej). Jednakże przyjmując nawet, tak jak próbuje to dowodzić powódka, iż mail ten stanowił jej oświadczenie, co do zmiany adresu do korespondencji, to należy wskazać, iż w chwili nadania na poczcie przez stronę pozwaną oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę, tj. 19 grudnia 2011 r., aktualnym adresem do doręczeń, był adres wskazanym przez powódkę w ankiecie osobowej, tj. ul. (...), (...)-(...) W.. Zgodnie bowiem z art. 61 § 1 k.c. dopiero w dniu 27 grudnia 2011 r., a więc w momencie otrzymania przez stronę pozwaną owego maila, mogło dojść do skutecznej zmiany przez powódkę jej adresu do korespondencji wskazanego w ankiecie personalnej.

Powódka natomiast słusznie podnosi, iż do rozwiązania stosunku pracy doszło z dniem 3 stycznia 2012 r. Oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy, jako jednostronna czynność prawna, wywołuje skutek prawny w momencie złożenia przez pracodawcę tego oświadczenia pracownikowi. Jednakże przepisy Kodeksu pracy nie regulują kwestii tego, w jakim momencie trwającego stosunku pracy dochodzi do złożenia oświadczenia woli drugiej stronie. Z tego też względu, należy posiłkowo odnieść się do przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie zatem z art. 61 k.c. w zw. z art. 300 k.p., oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Natomiast, w myśl art. 30 § 3 k.p., oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno zostać złożone na piśmie. Zatem za chwilę złożenia oświadczenia woli strony stosunku pracy należy uznać moment prawidłowego doręczenia adresatowi, pisma zawierającego oświadczenie woli o rozwiązaniu stosunku pracy.

Jak zostało wskazane na wstępie, strona pozwana wysłała powódce w dniu 19 grudnia 2011 r. przesyłkę pocztową, zawierającą oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę, na wskazany przez nią adres do korespondencji, tj. ul (...), (...)-(...) W.. Przesyłka została awizowana dwukrotnie. Pierwszy raz w dniu 20 grudnia 2011 r., a powtórnie w dniu 27 grudnia 2011 r., z tym że od momentu drugiego awizowania, miała ona jeszcze siedmiodniowy termin do odebrania tej przesyłki. Zatem do 3 stycznia 2012 r. powódka miała jeszcze realną możliwość zapoznania się z przesyłką zawierającą oświadczenie woli o rozwiązaniu stosunku pracy, co wypełniało dyspozycję art. 61 § 1 k.c., gdyż takiej możliwości została pozbawiona z dniem 4 stycznia 2012 r., kiedy to Urząd Pocztowy dokonał zwrotu przesyłki do nadawcy z powodu niepodjęcia jej w terminie przez adresata.

W myśl art. 264 § 2 k.p. żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę. Skoro zatem do skutecznego doręczenia powódce oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia doszło z dniem 3 stycznia 2012 r. (ostatnim dniem kiedy to powódka miała realną możliwość zapoznania się z adresowaną do niej przesyłką), to 14-dniwy termin do wniesienia powództwa upłynął dla niej w dnu 17 stycznia 2012 r. Tymczasem powódka wniosła powództwo w dniu 7 lutego 2012 r. (data stempla pocztowego k. 7), a więc z przekroczeniem przewidzianego do tej czynności prawnej terminu.

Wprawdzie zgodnie z treścią art. 265 Art. 265.

§ 1.

§ 1 k.p. jeżeli pracownik nie dokonał – bez swojej winy – w terminie czynności, o których mowa w art. 97 § 2 1 k.p. i w art. 264 k.p., sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu, to w ocenie Sądu nie zaszły okoliczności dające podstawę do przywrócenia terminu.

Stosownie do cytowanych powyżej art. 265 k.p. termin do wniesienia odwołania może zostać przywrócony, jeżeli pracownik uprawdopodobni w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu – okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu może nastąpić jedynie wówczas, gdy pracownik bez swojej winy, a więc z powodu okoliczności od niego niezależnych nie wniósł w terminie powództwa.

Przede wszystkim z przeprowadzonego postępowania dowodnego wynika, iż oświadczenie woli strony pozwanej o rozwiązaniu stosunku pracy, zawierało prawidłowe pouczenie o przysługującym powódce prawie wniesienia odwołania w terminie 14 dni do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy we W..

Natomiast, nieodebranie z poczty przesyłki pocztowej zawierającej pismo rozwiązujące umowę o pracę, pomimo jego dwukrotnego awizowania i braku wykazania przez nią realnych przeszkód, które uniemożliwiałyby jej odebranie z poczty awizowanej przesyłki, nie zniweczyło skuteczności rozwiązania umowy o pracę, w świetle art. 61 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

Zdaniem Sądu, stała, bądź nawet czasowa zmiana miejsca zamieszkania (bez względu na przyczynę) bez powiadomienia o tym fakcie pracodawcy i nie wskazania ewentualnego innego adresu do doręczania korespondencji w okresie nieobecności, w żaden sposób nie stanowi podstawy do uznania, iż do nieodebrania przesyłki doszło bez winy pracownika. Strona pozwana jako pracodawca, była zobligowana do przesłania powódce pisma z dnia 19 grudnia 2011 r. na adres do korespondencji znajdujący się w jej aktach osobowych i tak też uczyniła.

Ponadto, w ocenie Sądu, nie bez znaczenia jest również fakt, iż powódka jest osobą inteligentną i wykształconą. Posiada wykształcenie wyższe prawnicze, odbywa aplikacje adwokacką, a co za tym idzie, w dbałości o zabezpieczenie własnych żywotnych interesów, winna zdawać sobie sprawę ze skutków swojego nierozważnego postępowania, gdyż od takiej osoby jak powódka, należy oczekiwać o wiele większej staranności, niż od przeciętnego człowieka, tym bardziej, iż w przyszłości jako adwokat będzie broniła interesów osób trzecich.

Na marginesie należy tylko dodać, iż choć powódka wprawdzie odwołała się od rozwiązania umowy o pracę, to jednak w żaden sposób nie kwestionowała samej przyczyny rozwiązania stosunku pracy. Podważała natomiast kwestię skutecznego doręczenia oświadczenia woli z dnia 19 grudnia 2011 r. oraz datę rozwiązania stosunku pracy i po części miała w tym zakresie rację, gdyż strona pozwana błędnie ustaliła ten moment na dzień 27 grudnia 2011 r. Jednakże do rozwiązania stosunku pracy nie doszło również w dniu 25 stycznia 2012, tak jak wywodziła to powódka, lecz w dniu 3 stycznia 2012 r. Fakt ten jednakże nie stanowi podstawy do zasądzenia odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, w oparciu o art. 56 § 1 k.p. gdyż wskazanie daty rozwiązania stosunku pracy nie należy do istotnych elementów oświadczenia woli pracodawcy, bowiem przepisy prawa pracy tego rodzaju wymogu nie wprowadzają.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie, w oparciu o zebrane w sprawie dowody z dokumentów oraz zeznań świadka A. A. oraz przesłuchania stron.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę przedstawionym w sprawie dowodom z dokumentów, jako że żadna ze stron w toku postępowania nie podważyła ich wiarygodności. Odnosząc się natomiast do wymienianej przez strony korespondencji mailowej, która w ocenie powódki miała świadczyć, że nie została z nią rozwiązania umowa o pracę, należy wskazać, iż dopiero w dniu 18 stycznia 2012 r., stronie pozwanej została zwrócona przez pocztę nieodebrana przez powódkę przesyłka z oświadczeniem woli o rozwiązaniu umowy o pracę i wówczas dopiero mogła ustalić datę rozwiązania stosunku pracy i podjąć stosowne kroki związane z ustaniem zatrudnienia.

Ponadto, Sąd oddalił wnioski dowodowe powódki jak w piśmie z dnia 16 października 2012 r. Zgodnie z treścią art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Natomiast stosownie do art. 217 § 3 k.p.c., Sąd pomija twierdzenia i dowody, jeżeli są powoływane jedynie dla zwłoki lub okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione. Okolicznościami spornymi w ujęciu art. 217 § 3 k.p.c. są te, które dotyczą faktów „mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, a nie wszystkie okoliczności podnoszone przez stronę (por. wyrok SN z dnia 19 maja 1997 r. sygn. I PKN 179/97 Wokanda 1998/3/18).

W związku z nie przywróceniem terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, powództwo należało oddalić, a nie jak wnosiła strona pozwana odrzucić, gdyż termin przewidziany w art. 264 k.p. jest terminem prawa materialnego (por. wyrok SN z 23 czerwca 2005 r., II PK 287/04, Prawo Pracy 2006/1/33; uchwała SN z 14 marca 1986 r., OSNCP 1986/12/194), o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracownik przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną, były koszty wynagrodzenia pełnomocnika ją reprezentującego w kwocie 60 zł oraz 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, co łącznie dawało kwotę 77,00 zł. (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24.02.2011r. I PZP 6/10)

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Barbara Syndonin
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia
Osoba, która wytworzyła informację:  Alicja Rudnicka
Data wytworzenia informacji: