Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV P 138/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Wrocław Śródmieście we Wrocławiu z 2016-12-15

Sygn. akt IV P 138/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Werocy

Ławnicy: Henryka Charchalska, Magdalena Mikina

Protokolant: Monika Kałużna

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2016 r. we W.

sprawy z powództwa J. H. (1)

przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W.

o przywrócenie do pracy

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 360 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa

UZASADNIENIE

Powód J. H. (1), pozwem z dnia 22 lutego 2016r. (data prezentaty biura podawczego), skierowanym wobec strony pozwanej – Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W. domagał się przywrócenia do pracy
u strony pozwanej i zasądzenia od strony pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania podał, że był zatrudniony u strony pozwanej od
11 czerwca 1990r., na czas nieokreślony, w tym od 1996 roku na stanowisku dyspozytora. Podał, że w dniu 16 lutego 2016r. pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia wskazując jako przyczynę utratę zaufania w związku z stwierdzeniem u niego w dniu 19 grudnia 2015r., o godz. 12:14, zawartości 0,07mg/l alkoholu w wydychanych powietrzu oraz z uwagi na inny fakt, który miał miejsce na przełomie lutego-marca 2015 roku kiedy to nie zareagował
w sposób prawidłowy, choć należało to do jego obowiązków, tj. nie uniemożliwił podjęcia pracy pracownikowi, który był w widocznym stanie nietrzeźwości i nie zgłosił tego faktu przełożonemu. Wskazał, że podana przyczyna wypowiedzenia jest nieobiektywna, jednostronna i nie uwzględnia wszystkich faktów w tym stanowiska związków zawodowych jak również, że pracodawca nie poprosił go o wyjaśnienia. Podniósł, że zwolnienie go z pracy, w której pracuje około 26 lat jest karą nie adekwatną do przedstawionych zarzutów tym bardziej, że z uwagi na wiek znalezienie przez niego innej pracy jest bliskie zeru. Zarzucił dalej, że
w ustawodawstwie wyróżnia się dwa stopnie odurzenia alkoholowego, tj. stan po spożyciu alkoholu, gdzie obecność alkoholu w wydychanym powietrzu wynosi od 01,1 mg/l do 0,25 mg/l oraz stan nietrzeźwości, gdzie obecność alkoholu
w wydychanych powietrzu wynosi powyżej 0,25 mg/l. Wskazał, że stwierdzony
u niego poziom alkoholu w wydychanym powietrzu nie uzasadnia nawet przyjęcia, że był w stanie po spożyciu alkoholu. Podał, że przy takim stężeniu alkoholu można prowadzić samochód i nie stanowi się zagrożenia dla ruchu drogowego w związku
z czym niezrozumiałe jest dlaczego pracodawca uzasadnił tym utratę do niego zaufania. Podniósł, iż wprawdzie pracodawca miał wątpliwości co do tego w jakim stanie stawił się w pracy o godzinie 6:00 jednak – jak podał – nigdy nie pił alkoholu
w pracy w godzinach pracy ani po zakończeniu pracy. Wskazał, iż uzyskany wynik pomiaru alkomatem mógł wynikać z faktu, że od dłuższego czasu był chory i leczył się syropami z cebuli i sosnowym, amolem oraz cytroseptem jednak do lekarza udał się dopiero w dniu 21 grudnia 2015r., gdzie wykonane badanie wykazało u niego zapalenie oskrzeli. Odnosząc się do drugiego z zdarzeń skutkujących utratą do niego zaufania podał, że na zmianie, która kończyła się o godz. 6:00 pracował z drugim dyspozytorem i dalej, że parę minut przed 6:00 przyszedł pracownik, który przywitał się z nimi i podpisał listę obecności. Podniósł, że jego stan nie wskazywał, iż znajduje się on pod wpływem alkoholu, gdyż zachowywał się normalnie i nie wzbudzał wątpliwości co do stanu trzeźwości zaś o tym, że pracownik ten był pod wpływem alkoholu dowiedział się dopiero w późniejszym czasie. Wskazał, że na polecenie kierownika sporządził notatkę wyjaśniającą, w której wyjaśnił, że nie zauważył aby pracownik był pod wpływem alkoholu a jednocześnie zarzucił, że nie może ponosić odpowiedzialności za to co miało miejsce po zakończeniu przez niego zmiany i nie może być dwa razy karany za to samo, gdyż w związku z zaistniałą sytuacją otrzymał karę bowiem nie otrzymał ani podwyżki, ani premii.

Strona pozwana, w odpowiedzi na pozew, wniosła o oddalenie powództwa
i zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Przyznając fakt zatrudnienia powoda w okresie od dnia 11 czerwca 1990r. do dnia 31 maja 2016r. w tym przed rozwiązaniem stosunku pracy na stanowisku dyspozytora oraz rozwiązania z powodem umowy o pracę za wypowiedzeniem
z powodu utraty zaufania podkreśliła, że przyczyny wypowiedzenia zostały oznaczone w treści pisemnego wypowiedzenia jak również, że wobec zdarzenia
z dnia 19 grudnia 2015r. powód miał pełną świadomość przyczyn ustania stosunku pracy. Podała, że stanowisko dyspozytora wiąże się z olbrzymią odpowiedzialnością i decyzyjnością zaś od osoby na nim zatrudnionej wymaga się pozostawania w stanie ciągłej koncentracji wobec konieczności analizowania dużej ilości danych napływających w jednym czasie i gotowości do reakcji. Wskazała, iż praca powoda jako dyspozytora wymagała ciągłego nadzoru nad pracą oczyszczalni ścieków, nad pracą urządzeń a także wydawania decyzji i przyjmowania informacji o stanie urządzeń i informacji technologicznych w związku z czym oczywistym jest, iż osoba pracująca na tym stanowisku nie mogła świadczyć pracy w stanie niedyspozycji zaś pracodawca nie mógł mieć wątpliwości, co do osoby pracownika gdyż niedbalstwo lub naruszenie podstawowych zasad czy też regulaminu pracy powodowało nie tylko zagrożenie dla samego sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstwa ale i stwarzało ryzyko dla procesu oczyszczania ścieków dla całego miasta W. i ryzyko niebezpieczeństwa dla osób pracujących w dyspozytorni. Podniosła, iż powód swoją postawą doprowadził do całkowitej utraty zaufania do niego jako pracownika na stanowisku dyspozytora. Wskazała, że w trakcie nocnej zmiany z 1 na 2 marca 2015 roku do pracy stawił się jej pracownik L. S. w stanie nietrzeźwości i to dwukrotnie – raz kiedy pomylił zmiany i został odesłany do domu oraz drugi raz kiedy został dopuszczony do pracy co przypadało na dzień kiedy to powód pełnił dyżur i nie zareagował na stan nietrzeźwości pracownika do czego był zobowiązany. Podkreśliła, iż w zaistniałej sytuacji została sporządzona notatka złożona do akt osobowych powoda z pouczeniem powoda, iż następne przypadki braku reakcji na tego typu zachowania pracowników skutkować będą wyciągnięciem wobec powoda konsekwencji ze zwolnieniem z pracy włącznie jak również, że w kwietniu 2015 roku powód z uwagi na negatywną ocenę pracy otrzymał obniżoną z 10% do 7% premię. Podniosła dalej, że w dniu 19 grudnia 2015r. powód stawił się w pracy w stanie przynajmniej po spożyciu alkoholu. Wskazała, że w trakcie przeprowadzonej w tym dniu kontroli stwierdzono, że powód sprawia wrażenie bycia po spożyciu alkoholu
w związku z czym został zbadany na Komisariacie Policji W.
z użyciem alkomatu A., który wskazał o godz. 12:14 w wydychanym powietrzu zawartość 0,07 mg/l alkoholu, który to wynik w sposób logiczny świadczył o tym, że powód w chwili stawienia się w pracy o godz. 6:00 był w stanie przynajmniej po spożyciu alkoholu lub spożywał alkohol w czasie pracy. Podniosła, iż powód wiedząc, że dopuścił się wobec pracodawcy kolejnego naruszenia swoich podstawowych obowiązków w konsekwencji czego stworzył realny stan zagrożenia dla pracodawcy na potrzeby sytuacji zwrócił się do lekarza z prośbą o zaświadczenie jego, jak twierdzi, choroby a jednocześnie zaznaczyła, że skoro powód rzekomo nie czuł się
w dyspozycji to powinien udać się do lekarza zamiast z obniżoną sprawnością świadczyć pracę. Zarzuciła dalej, że powód często brał jednorazowe urlopy na żądanie co w okolicznościach sprawy może wskazywać, że były one brane w celu np. wytrzeźwienia jak również, że także sytuacja z marca 2015 roku kiedy to powód nie zareagował na nietrzeźwość innego pracownika świadczą o jego dużej tolerancji w kwestii alkoholu. Wskazując na powyższe argumentowała, iż nie może sobie pozwolić na dopuszczenie do pracy na tak odpowiedzialnym stanowisku osoby, do której nie ma zaufania, pracownika, o którym wie, że toleruje pozostawanie pod wpływem alkoholu przez innych pracowników. Podkreśliła, że badanie alkomatem
u powoda w dniu 19 grudnia 2015r. miało miejsce przeszło 6 godzin po tym jak powód stawił się do pracy i dalej, że w okresie tym z pewnością doszło do metabolizmu alkoholu i zmniejszenia jego stężenia w organizmie powoda. Wskazała, iż pracodawca nie może powierzać jakiejkolwiek pracy, nie mówiąc o tak odpowiedzialnej pracy jaką jest praca w oczyszczalni, osobie, co do której nie ma pewności czy przychodzi do pracy trzeźwa tym bardziej, że każdy pracownik wie, iż spółka nie ma żadnej tolerancji dla alkoholu w pracy.

Sąd ustalił stan faktyczny:

Strona pozwana Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółka Akcyjna z (...) we W. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie poboru, uzdatniania i dostarczania wody, odprowadzania i oczyszczania ścieków, robót związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych, wykonywania instalacji wodno – kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych
i klimatyzacyjnych, wytwarzania energii elektrycznej oraz paliw gazowych, obróbki
i usuwania odpadów innych niż niebezpieczne oraz w zakresie badań i analiz technicznych.

W ramach prowadzonej działalności strona pozwana prowadzi m.in. (...) Oczyszczalnię (...).

Dowód: - odpis z Krajowego Rejestru Sądowego strony pozwanej, k. 41- 42

- wypowiedzenie umowy o pracę, k. 9

- zeznania świadka S. J., k. 80-83

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

- zeznania świadka R. J., k. 110-112

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

Powód J. H. (1) był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 11 czerwca 1990r. początkowo, tj. w okresie od dnia 11 czerwca 1990r. do dnia 24 czerwca 1990r. na okres próbny a następnie na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku maszynisty przepompowni w oczyszczalni ścieków a następnie, tj. od dnia 1 kwietnia 1996r. na stanowisku dyspozytora.

Dowód: - umowa o pracę z dnia 11 czerwca 1990r. k. 6 oraz w kopii akt osobowych powoda

- świadectwo pracy z załącznikiem, k. 70-71

Na zajmowanym stanowisku dyspozytora do obowiązków powoda należało prowadzenie procesu technologicznego w tym:

-

nadzorowanie pracy urządzeń i instalacji technologicznych i energetycznych, kontrola parametrów w odniesieniu do wartości zadanych,

-

prowadzenie procesów zgodnie z instrukcją eksploatacji,

-

nadzorowanie równomiernego obciążenia urządzeń i oczyszczalni,

-

kontrola jakości ścieków oczyszczonych,

-

zgłaszanie stanów awaryjnych oraz wszelkich nieprawidłowości pracy służbom eksploatacyjnym oraz przełożonym,

-

przyjmowanie dostaw środków chemicznych, nieczystości płynnych
i odpadów,

-

nadzorowanie pracy pracowników w systemie zmianowym, poza godzinami pracy kierownictwa, zgodnie z przepisami o eksploatacji urządzeń energetycznych, przestrzegając przepisów BHP i p. poż.,

-

prowadzenie eksploatacji aparatury zabezpieczającej, sterowania
i sygnalizacji oraz jej ewidencji,

-

dbanie o należyte wykorzystanie powierzonego sprzętu,

-

sporządzenie raportów z wymienionych prac i archiwizacja danych,

-

wykonywanie poleceń bezpośredniego przełożonego, zgodnych
z regulaminem pracy.

Ponadto, powód ponosił odpowiedzialność:

-

materialną za powierzone urządzenia, narzędzia i przyrządy oraz materiały
z obowiązkiem rozliczenia,

-

za prawidłową organizację pracy, zapewniającą należyte wykorzystanie czasu pracy,

-

za terminowe i prawidłowe sporządzanie raportów i dokumentacji dotyczącej działalności produkcyjnej, pobrane i zużyte materiały, czas pracy i pracowników,

-

za prowadzenie dziennika eksploatacji (...),

-

za przestrzeganie obowiązujących instrukcji stanowiskowych oraz za zastosowanie bezpiecznych metod pracy,

-

za prawidłowe wykorzystanie zdolności i sprawności produkcyjnej maszyn, smarów, materiałów, paliw i energii w nadzorowanych obiektach.

Powód wykonywał pracę w Zakładzie (...), tj. w tzw. (...) Oczyszczalni (...).

W ostatnim okresie zatrudnienia bezpośrednim przełożonym powoda był kierownik Zakładu (...).

Dowód: - zakres obowiązków powoda, k. 53

- wypowiedzenie umowy o pracę, k. 9 w kopii akt osobowych powoda

- zmiana warunków umowy o pracę, w kopii akt osobowych powoda

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

Obowiązki dyspozytora polegają w szczególności na obserwacji monitorów
i urządzeń sygnalizatorów a po dokonaniu analizy, wydawaniu decyzji o stanie urządzeń i sporządzaniu raportów z dokonywanych obserwacji, przy czym zadania te wykonywane są w pomieszczeniu dyspozytorni.

Wykonywanie powyższych zadań wymaga od dyspozytora m.in. umiejętności analizowania dużej ilości danych napływających w jednym czasie.

Praca dyspozytora jest pracą związaną z dużą odpowiedzialnością, gdyż odpowiada on za funkcjonowanie oczyszczalni w tym za jakość ścieków odprowadzanych do rzeki O..

Dyspozytor z uwagi na wykonywane czynności nie może znajdować się w pracy w stanie jakiejkolwiek niedyspozycji do jej wykonywania.

Dowód: - zakres obowiązków powoda, k. 53

- skierowanie na badania lekarskie, k. 54

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

- zeznania świadka R. J., k. 110-112

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

Zgodnie z obowiązującym u strony pozwanej regulaminem pracy do podstawowych obowiązków pracowników należy sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz stosowanie się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa (§ 8 pkt 1), przestrzeganie czasu pracy ustalonego w spółce (§ 8 kt 2), przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego
w spółce porządku w szczególności regulaminu organizacyjnego obowiązującego
w spółce (§ 8 pkt 3) a także dbanie o dobro spółki (…) i ochrona jej mienia (…) (§ 8 pkt 5).

Pracownikom zabroniono przy tym m.in. posiadania oraz spożywania na terenie zakładu pracy napojów alkoholowych i przyjmowania środków odurzających a także przebywania na terenie zakładu pracy pod wpływem takich napojów lub środków jak również opuszczania w czasie pracy miejsca pracy bez zgody bezpośredniego przełożonego. (§ 9 pkt 1 i 3)

Dowód: - regulamin pracy, k. 43-52

W dniach 1- 2 marca 2015 roku powód wykonywał pracę na nocnej zmianie, którą kończył w dniu 2 marca 2015r. o godz. 6:00.

Pracę wykonywał na zmianie wraz z drugim dyspozytorem tj. z S. J..

W dniu 1 marca 2015r. około godz. 22:00 do pracy stawił się, w stanie nietrzeźwości, pracownik spółki (...), który chciał przystąpić do pracy.
Z uwagi jednak na fakt, że pomylił zmiany został odesłany do domu.

W dniu 2 marca 2015r., przed godziną 6:00, L. S. ponownie stawił się do pracy, podpisał listę obecności znajdującą się w pomieszczeniu dyspozytorni
a następnie udał się na swoje stanowisko pracy.

Około godziny 8:00 podczas obchodu obiektów odwadniania osadu kierownik Zakładu (...) i zastępca kierownika Zakładu (...) zwrócili uwagę na pracownika spółki (...), którego wygląd wskazywał, w ich ocenie, na to, że znajduje się on w stanie po spożyciu alkoholu na co wskazywała woń alkoholu w pomieszczeniu, w którym przebywał pracownik.

Z uwagi na powyższe o godzinie 9:15 zastępca kierownika Zakładu (...) wraz z inspektorem Z. K.,
w obecności kierownika B. S., dokonali sprawdzenia stanu trzeźwości w/w pracownika w wyniku czego ustalili u pracownika zawartość alkoholu
w wydychanym powietrzu powyżej 0,1 mg/BrAC.

Z uwagi na powyższe o godzinie 10:00 dokonano ponownie badania stanu trzeźwości pracownika przez funkcjonariuszy Policji, które to badanie wykazało
u pracownika zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu – 1,34 mg/l.

Powód nie uniemożliwił podjęcia pracy przez pracownika i nie zgłosił przełożonym faktu stawienia się do pracy pracownika w stanie nietrzeźwości.

Z uwagi na zaistniałą sytuację powód, pisemnie, został poinformowany
o zakresie jego obowiązków w zakresie uniemożliwiania osobie nietrzeźwej podjęcia pracy i informowania o takich przypadkach przełożonego jak również o tym, że kolejny brak reakcji na takie lub podobne zachowania pracowników skutkować będą wyciagnięciem wobec powoda konsekwencji, ze zwolnieniem z pracy włącznie.

Nadto z uwagi na zaistniałą sytuację zarówno powodowi jak i S. J. obniżona została premia.

Dowód: - notatka służbowa z dnia 2 marca 2015r., k. 92

- notatka z dnia 2 marca 2015r., k. 93

- pismo z dnia 2 marca 2015r., k. 94

- pismo z dnia 12 marca 2015r., w kopii akt osobowych powoda

- pismo z dnia 20 kwietnia 2015r., w kopii akt osobowych powoda

- zeznania świadka S. J., k. 80-83

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

W dniu 19 grudnia 2015r. (sobota) powód wykonywał pracę na I zmianie, tj. od godz. 6:00, przy czym pracę miał wykonywać do godz. 18:00.

W dniu tym powód wykonywał pracę w wraz z drugim dyspozytorem – R. K..

Około godziny 11:00 kierownik B. S., który otrzymał anonimową informację, że jeden z dyspozytorów znajduje się w pracy pod wpływem alkoholu, wraz z B. J. przeprowadził kontrole w miejscu pracy powoda
w wyniku której stwierdził, że powód może znajdować się pod wpływem alkoholu
z uwagi na to, że wyczuł od niego woń alkoholu.

Powód zaprzeczył, aby spożywał alkohol jednak przeprowadzone na miejscu badanie – tzw. alkomatem przesiewowym wykazało, iż powód może znajdować się
w stanie po spożyciu alkoholu.

Z uwagi na powyższe kierownik udał się wraz z powodem do Komisariatu Policji W., gdzie o godz. 12:14 przeprowadzone zostało badanie powoda na zawartość alkoholu, które wykazało zawartość 0,07 mg/l alkoholu
i ponownie o godz. 12:18 zawartość 0,06 mg/l alkoholu, w wydychanym powietrzu.

Badanie przeprowadzone zostało urządzeniem elektronicznym typu: Alkometr A.20.

W trakcie badania powód oświadczył, że w dniu poprzednim, tj. 18 grudnia 2015r. o godz. 20:00 spożywał piwo, w ilości 0,5 litra.

Dowód: - grafik pełnienia służby dyspozytorów, k. 95-96

- notatka urzędowa KP W., k. 99

- protokół badania Alkometrem, k. 100

- zeznania świadka J. H. (2), k. 80-83

- zeznania świadka S. J., k. 80-83

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

- zeznania świadka R. J., k. 110-112

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

Z uwagi na zaistniałą w dniu 19 grudnia 2015r. sytuację bezpośredni przełożony powoda wniósł o rozwiązanie z powodem umowy o pracę wskazując, że wynik badania powoda wskazuje, że powód stawił się do pracy na godz. 6:00 rano
w stanie nietrzeźwości lub spożywał alkohol w czasie pracy.

W tym przypadku kierownik uznał, iż nie może polegać na powodzie
w zakresie pełnienia przez niego powierzonych mu obowiązków.

Dowód: - pismo z dnia 21 grudnia 2015r., w kopii akt osobowych powoda

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

Przed rozpoczęciem pracy w dniu 19 grudnia 2015r. powód źle się czuł, tj. kaszlał. W związku z powyższym stosował syrop z cebuli, syrop sosnowy i inne leki.

W okresie od dnia 21 grudnia 2015r. do dnia 5 lutego 2016r. i następnie
w okresie od dnia 14 marca 2016r. do dnia 18 marca 2016r. oraz od dnia 11 maja 2016r. do dnia 31 maja 2016r. powód był nieobecny w pracy z uwagi na niezdolność do pracy spowodowaną chorobą.

W okresie od dnia 6 lutego 2016r. do dnia 5 maja 2016r. pozwana odsunęła powoda od pełnienia obowiązków dyspozytora i w trybie art. 42 § 4 k.p. powierzyła powodowi obowiązki starszego aplikanta w Centrum Usług (...).

Dowód: - zmiana warunków umowy o prace, k. 64

- świadectwo pracy z załącznikiem, k. 70-71

- zeznania świadka J. H. (2), k. 80-83

- zeznania świadka B. S., k. 110-112

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

Pismem z dnia 21 grudnia 2015r. strona pozwana zawiadomiła organizacje związkowe o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda obowiązków pracowniczych przez przebywanie w pracy w dniu 19 grudnia 2015r. w stanie po spożyciu alkoholu.

Komisja Zakładowa (...) przy MPWiK S.A. we W. pismem z dnia 10 stycznia 2016r. wniosła o nie rozwiązywanie z powodem umowy
o pracę wskazując, że powód jest długoletnim pracownikiem jak również, że
z pracownikiem przeprowadzona została rozmowa dyscyplinująca zaś powód oświadczył, że będzie czynił starania, aby pracodawca był zadowolony z jego pracy.

Także Związek Zawodowy (...) pismem z dnia 7 stycznia 2016r. zwrócił się o odstąpienie od zamiaru rozwiązania z powodem umowy o pracę.

Dowód: - pisma z dnia 21 grudnia 2015r., w kopii akt osobowych powoda.

- pismo (...) przy MPWiK S.A. we W. z dnia 10 stycznia

2016r., k. 7

- pismo Związku Zawodowego (...) z dnia 7 stycznia 2016r.,

k. 8

Pismem, doręczonym adresatowi w dniu 9 lutego 2016r., strona pozwana zawiadomiła organizacje związkowe o zamiarze rozwiązania z powodem umowy
o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia z powodu utraty zaufania do powoda w związku ze zdarzeniami z dnia 19 grudnia 2015r. oraz z marca 2015 roku.

Dowód: - informacja o zamiarze wypowiedzenia umowy, w kopii akt osobowych powoda.

Pismem doręczonym powodowi w dniu 16 lutego 2016r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę utratę zaufania do powoda pełniącego obowiązki dyspozytora (...) Oczyszczalni (...) spowodowaną tym, iż
w dniu 19 grudnia 2015r. przeprowadzona została przez przełożonego a później przez policję kontrola stanu trzeźwości, która wykazała o godz. 12:14 zawartość 0,07 mg/l alkoholu w wydychanym przez powoda powietrzu.

Jednocześnie strona pozwana zaznaczyła, że obowiązkiem pracownika zatrudnionego na stanowisku dyspozytora jest m.in. dozór nad pracownikami zatrudnionymi w czasie nieobecności bezpośrednich przełożonych i nadzór nad procesami technologicznymi i pracą oczyszczalni ścieków jak również, że pracodawca nie może i nie chce mieć wątpliwości co do faktu w jakim stanie trzeźwości pracownik stawił się do pracy o godzinie 6:00 skoro o godzinie 12:14 badanie wykazało stan 0,07 mg/l.

Jako dodatkową okoliczność utraty zaufania do powoda strona pozwana wskazała również na fakt, iż w marcu 2015 roku powód nie zareagował w sposób prawidłowy - tj. nie uniemożliwił podjęcia pracy oraz nie zgłosił faktu przełożonym – w sytuacji stawienia się do pracy pracownika będącego w widocznym stanie nietrzeźwości, mimo, że do obowiązków powoda należał nadzór nad pracownikami zmianowymi i odpowiedzialność za funkcjonowanie oczyszczalni, w związku z czym powodowi zwrócona została przez dyrektora technicznego pismem z dnia 12 marca 2015r. uwaga o nieprawidłowości takiego postępowania.

Jednocześnie powód pouczony został o przysługującym mu prawie i terminie wniesienia odwołania do sądu pracy.

Dowód: - wypowiedzenie umowy o pracę, k. 9 oraz w kopii akt osobowych powoda.

- przesłuchanie powoda, k. 120-122

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosi 4.515 zł brutto, tj. 3.212,35 zł netto.

Dowód: - zaświadczenie o zarobkach, k. 55

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W toku postępowania powód domagał się przywrócenia do pracy u strony pozwanej.

Odnosząc się do tak sformułowanego żądania podkreślić, w pierwszej kolejności, należy, iż rozwiązanie umowy o pracę za uprzednim wypowiedzeniem jest zwykłym ustawowym sposobem rozwiązaniem umowy o pracę i jako takie przysługuje obu stronom bezterminowej umowy o pracę, co wynika wprost z treści regulacji art. 32 k.p.

Podstawę żądania powoda stanowił przepis art. 45 k.p., zgodnie z którym
w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia,
a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Z brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż wypowiedzenie, dla swej skuteczności, musi być prawidłowe zarówno pod względem formalnym jak
i merytorycznym - wskazana przyczyna wypowiedzenia musi być uzasadniona
i rzeczywista.

Podkreślenia nadto wymaga, iż prawo wypowiadania umów o pracę zawieranych na czas nieokreślony ograniczone jest klauzulą generalną, w myśl której każde wypowiedzenie tego rodzaju umowy musi zawierać uzasadnienie merytoryczne. Zgodnie bowiem z przepisem art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej. Nie budzi przy tym wątpliwości, iż wskazana przyczyna wypowiedzenia musi być konkretna
i rzeczywista. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000r. naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje
w ogóle przyczyny wypowiedzenia, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika. Warunku podania pracownikowi przyczyn uzasadniających wypowiedzenie umowy o pracę nie może zastąpić ocena pracodawcy, iż przyczyna ta była znana pracownikowi. Podanie pracownikowi przyczyny wypowiedzenia, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 1 października 1997 r. (sygn. akt I PKN 315/97), ma umożliwić mu, dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści (odszkodowania lub przywrócenia do pracy). Niedopuszczalne są więc również przyczyny enigmatyczne bez konkretnego wskazania, które zachowania lub zaniechania pracownika stanowią przyczynę wypowiedzenia mu pracy. Ponadto ocena wskazanej przyczyny pod kątem jej należytego skonkretyzowania jest dokonywana z perspektywy jego adresata, tj. pracownika. To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca dokonał wypowiedzenia umowy o pracę.

Wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony może zatem nastąpić tylko z uzasadnionych powodów, które stanowią przesłankę materialnoprawną dopuszczalności wypowiedzenia, ograniczającą pod względem prawnym, a nie tylko faktycznym swobodę rozwiązywania umów o pracę z inicjatywy pracodawcy. Warto wskazać, iż w związku z tym, że Kodeks pracy nie zawiera katalogu przyczyn uzasadniających wypowiadanie umów, jak również nie określa,
w jakich wypadkach wypowiedzenie jest nieuzasadnione, przesłanki zasadności wypowiedzenia opierają się na ocenach pozaustawowych. Ocena zasadności wypowiedzenia, przysługująca organowi stosującemu prawo, zależy zatem od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. W doktrynie i orzecznictwie
w obrębie przyczyn będących podstawą wypowiedzenia umowy o pracę wyróżnia się także utratę zaufania do pracownika. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
23 września 2004r., I PK 487/03, Pr. P. (...)). Jak przy tym wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 03 sierpnia 1983r. (I PRN 25/83, OSNCP 1983, Nr 9, poz. 145) nawet jednorazowe uchybienie w wykonywaniu obowiązków przez pracownika, któremu powierzono mienie o znacznej wartości może podważyć – na tle konkretnych okoliczności – zaufanie pracodawcy a w konsekwencji uzasadnić wypowiedzenie mu umowy o pracę. Utrata zaufania uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę jeżeli pracownikowi można postawić zarzut nadużycia zaufania, nawet jeżeli zachowania pracownika nie można uznać za naruszenie obowiązków pracowniczych. Jednak nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie oceniane jako naganne, także wtedy, gdy jest niezawinione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2004r., I PK 697/03, OSNP 2005, Nr 11, poz. 159). W uzasadnieniu powołanego wyroku z dnia
14 października 2004r. Sąd Najwyższy podkreślił, iż „nie każdy przypadek subiektywnej utraty przez pracodawcę zaufania do pracownika może być potraktowany jako uzasadniający wypowiedzenie mu umowy o pracę. Utrata zaufania, jako podstawa rozwiązania umowy o pracę, musi mieć oparcie
w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej; nie może wynikać z samowoli pracodawcy lub z jego subiektywnych uprzedzeń. Powodem utraty do pracownika zaufania, koniecznego z uwagi na rodzaj wykonywanej przez niego pracy, która sprawia, że pracodawca nie może go nadal u siebie zatrudniać, może być zawinione naruszenie obowiązków pracowniczych istotnych z uwagi na określone właściwości umówionej pracy. Uzasadniony brak zaufania do pracownika może jednakże istnieć także wtedy, gdy wprawdzie winy pracownikowi przypisać nie można - bądź też nie da się jej udowodnić - jednakże w sensie obiektywnym jego zachowanie nosi cechy naruszenia obowiązków pracowniczych, a nawet i w takich sytuacjach, w których do naruszenia powinności pracowniczych w ogóle nie dochodzi.”

Uwzględniając powyższe rozważania podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż złożone powodowi wypowiedzenie było prawidłowe pod względem formalnym. Złożone zostało na piśmie (art. 30 § 3 k.p.), zawierało wskazanie przyczyny wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p.) oraz zawierało pouczenie
o przysługującym prawie odwołania do sądu pracy (art. 30 § 5 k.p.) Nie naruszało przy tym także treści art. 38 k.p.

W ocenie Sądu dokonane wypowiedzenie było przy tym uzasadnione, zaś wskazana przyczyna miała charakter rzeczywistej i była wskazana precyzyjnie.

Jak wynika z treści wypowiedzenia strona pozwana rozwiązała umowę
o pracę z powodem wskazując jako przyczynę utratę zaufania polegającą na tym, iż w dniu 19 grudnia 2015r. przeprowadzona została przez przełożonego a później przez policję kontrola stanu trzeźwości, która wykazała o godz. 12:14 zawartość 0,07 mg/l alkoholu w wydychanym przez powoda powietrzu. Jednocześnie strona pozwana zaznaczyła, że obowiązkiem pracownika zatrudnionego na stanowisku dyspozytora jest m.in. dozór nad pracownikami zatrudnionymi w czasie nieobecności bezpośrednich przełożonych i nadzór nad procesami technologicznymi i pracą oczyszczalni ścieków jak również, że pracodawca nie może i nie chce mieć wątpliwości co do faktu w jakim stanie trzeźwości pracownik stawił się do pracy o godzinie 6:00 skoro o godzinie 12:14 badanie wykazało stan 0,07 mg/l. Jako dodatkową okoliczność utraty zaufania do powoda strona pozwana wskazała również na fakt, iż w marcu 2015 roku powód nie zareagował w sposób prawidłowy - tj. nie uniemożliwił podjęcia pracy oraz nie zgłosił faktu przełożonym – w sytuacji stawienia się do pracy pracownika będącego w widocznym stanie nietrzeźwości, mimo, że do obowiązków powoda należał nadzór nad pracownikami zmianowymi
i odpowiedzialność za funkcjonowanie oczyszczalni, w związku z czym powodowi zwrócona została przez dyrektora technicznego pismem z dnia 12 marca 2015r. uwaga o nieprawidłowości takiego postępowania.

Odnosząc wskazaną przyczynę do stanu faktycznego sprawy Sąd uznał, iż znajduje ona oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej.

Jak wynika z przeprowadzonych ustaleń faktycznych powód był zatrudniony
u strony pozwanej na stanowisku dyspozytora zaś do jego obowiązków należało
w szczególności nadzorowanie pracy urządzeń i instalacji technologicznych
i energetycznych, kontrola parametrów w odniesieniu do wartości zadanych, prowadzenie procesów zgodnie z instrukcją eksploatacji, nadzorowanie równomiernego obciążenia urządzeń i oczyszczalni, kontrola jakości ścieków oczyszczonych, zgłaszanie stanów awaryjnych oraz wszelkich nieprawidłowości pracy służbom eksploatacyjnym oraz przełożonym, przyjmowanie dostaw środków chemicznych, nieczystości płynnych i odpadów oraz nadzorowanie pracy pracowników w systemie zmianowym, poza godzinami pracy kierownictwa.
Z przeprowadzonych ustaleń faktycznych wynika dalej, iż obowiązki dyspozytora polegają w szczególności na obserwacji monitorów i urządzeń sygnalizatorów a po dokonaniu analizy, wydawaniu decyzji o stanie urządzeń i sporządzaniu raportów
z dokonywanych obserwacji, przy czym zadania te wykonywane są w pomieszczeniu dyspozytorni i wymagają od dyspozytora m.in. umiejętności analizowania dużej ilości danych napływających w jednym czasie. Co istotniejsze praca dyspozytora jest pracą związaną z dużą odpowiedzialnością, gdyż odpowiada on za funkcjonowanie oczyszczalni w tym za jakość ścieków odprowadzanych do rzeki O., w związku
z czym dyspozytor z uwagi na wykonywane czynności nie może znajdować się
w pracy w stanie jakiejkolwiek niedyspozycji do jej wykonywania.

Tymczasem z przeprowadzonych ustaleń faktycznych wynika, iż w dniu
19 grudnia 2015r. (sobota) około godziny 11:00 kierownik a jednocześnie bezpośredni przełożony powoda B. S., który otrzymał anonimową informację, że jeden z dyspozytorów znajduje się w pracy pod wpływem alkoholu, wraz z B. J. przeprowadził kontrole w miejscu pracy powoda
w wyniku której stwierdził, że powód może znajdować się pod wpływem alkoholu
z uwagi na to, że wyczuł od niego woń alkoholu. Powód zaprzeczył wprawdzie, aby spożywał alkohol jednak przeprowadzone przez pracodawcę badanie powoda przy użyciu tzw. alkomatu przesiewowego wykazało, iż powód może znajdować się
w stanie po spożyciu alkoholu. Powyższe ustalenie skutkowało zresztą tym, iż kierownik B. S. udał się wraz z powodem do Komisariatu Policji W., gdzie o godz. 12:14 przeprowadzone zostało badanie powoda na zawartość alkoholu, które wykazało zawartość 0,07 mg/l alkoholu i ponownie o godz. 12:18 zawartość 0,06 mg/l alkoholu, w wydychanym powietrzu. Co istotniejsze jak wynika z treści zapisów protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanych powietrzu w trakcie badania powód oświadczył, że w dniu poprzednim, tj. 18 grudnia 2015r. o godz. 20:00 spożywał piwo, wskazując, iż w/w alkohol spożył w ilości 0,5 litra.

Wprawdzie niewątpliwie uzyskany o godzinie 12:14 wynik pomiaru był niewysoki jednak zważyć należy, iż w dniu tym, tj. 19 grudnia 2015r. powód rozpoczął wykonywanie pracy już o godzinie 6:00. Obiektywnie zatem oceniając, uznać należało, iż pracodawca mógł utracić do powoda zaufanie jako pracownika zatrudnionego na bardzo odpowiedzialnym stanowisku. Skoro bowiem badanie przeprowadzone o godzinie 12:14 wykazało pewną ilość alkoholu w wydychanym przez powoda powietrzu to nie budzi wątpliwości, iż pracodawca mógł uznać, że
w chwili stawienia się pracownika w pracy – co miało miejsce o godzinie 6:00 – ilość alkoholu w organizmie powoda była duża wyższa, co mogło negatywnie wpływać na jego predyspozycje do wykonywanej pracy.

Nadto podkreślenia wymaga, iż w postępowaniu o roszczenia pracowników ze stosunku pracy można powoływać się na wszelkie środki dowodowe w celu wykazania stanu nietrzeźwości pracownika (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 1978r., V PZP 7/78, OSNCP 1979 nr 2, poz. 21) zaś w postępowaniu w sprawach ze stosunku pracy nie jest konieczne ustalenie ściśle określonego stężenia alkoholu we krwi pracownika jak to ma miejsce
w postępowaniu karnym i w postępowaniu dotyczącym wykroczeń (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 1991r., II SA 288/91, OSP 1992, nr 7-8, poz. 159 z glosą A. Świątkowskiego i glosą T. Zielińskiego oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2006r., I PK 165/06).

W niniejszej sprawie przeprowadzone w dniu 19 grudnia 2015r. badanie powoda wykazało u niego obecność alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wskazać również wymaga, iż badanie przeprowadzone zostało przez uprawniony do tego podmiot, urządzeniem elektronicznym typu: Alkometr A.20, którego ewentualnych nieprawidłowości działania powód w toku niniejszego postępowania nie wykazał.

Tym samym już tylko z tej przyczyny, tj. w związku z tym zdarzeniem pracodawca mógł utracić zaufanie do powoda jako pracownika zatrudnionego na stanowisku związanym z dużym zakresem odpowiedzialności i wymagającym pełnych predyspozycji do wykonywania związanych z nim czynności, co
w konsekwencji mogło uzasadniać wypowiedzenie powodowi umowy o pracę.

W treści oświadczenia o wypowiedzeniu strona pozwana wskazała także, iż przyczyną utraty zaufania do powoda był również fakt, że w marcu 2015 roku powód nie zareagował w sposób prawidłowy - tj. nie uniemożliwił podjęcia pracy oraz nie zgłosił faktu przełożonym - w sytuacji stawienia się do pracy pracownika będącego
w widocznym stanie nietrzeźwości, mimo, że do obowiązków powoda należał nadzór nad pracownikami zmianowymi i odpowiedzialność za funkcjonowanie oczyszczalni.

Powyższa okoliczność również, znalazła pełne potwierdzenie w stanie faktycznym sprawy w tym w złożonych do akt sprawy dokumentach i zeznaniach świadka B. S.. Z przeprowadzonych ustaleń faktycznych wynika bowiem, że w dniach 1- 2 marca 2015 roku powód wykonywał pracę na nocnej zmianie, którą kończył w dniu 2 marca 2015r. o godz. 6:00 i którą to pracę wykonywał wraz z drugim dyspozytorem tj. z S. J.. W toku postępowania Sąd ustalił przy tym, że w dniu 1 marca 2015r. około godz. 22:00 do pracy stawił się, w stanie nietrzeźwości, pracownik spółki (...), który chciał przystąpić do pracy, jednak z uwagi na fakt, że pomylił zmiany został odesłany do domu. W dniu 2 marca 2015r., przed godziną 6:00, L. S. ponownie stawił się do pracy, podpisał listę obecności znajdującą się w pomieszczeniu dyspozytorni a następnie udał się na swoje stanowisko pracy. Około godziny 8:00 podczas obchodu obiektów odwadniania osadu kierownik Zakładu (...)
i zastępca kierownika Zakładu (...) zwrócili uwagę na pracownika spółki (...), którego wygląd wskazywał, w ich ocenie, na to, że znajduje się on w stanie po spożyciu alkoholu na co wskazywała woń alkoholu
w pomieszczeniu, w którym przebywał pracownik. Z uwagi na powyższe o godzinie 9:15 zastępca kierownika Zakładu (...) wraz
z inspektorem Z. K., w obecności kierownika B. S., dokonali sprawdzenia stanu trzeźwości w/w pracownika w wyniku czego ustalili
u pracownika zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu powyżej 0,1 mg/BrAC. Ponowne zaś tj. dokonane o godzinie 10:00 badanie stanu trzeźwości pracownika przez funkcjonariuszy Policji, wykazało natomiast u pracownika zawartość alkoholu
w wydychanym powietrzu – 1,34 mg/l.

Tym samym nie budzi wątpliwości, iż powód, podobnie jak i drugi
z dyspozytorów, nie wykonali prawidłowo swoich obowiązków z zakresu nadzoru nad w/w pracownikiem skoro pracownik znajdował się w pracy w stanie nietrzeźwości.

Wprawdzie zarówno powód jak i słuchany w charakterze świadka S. J. wskazali, iż nie wyczuli od w/w pracownika alkoholu jednak ich twierdzeniom w tym zakresie Sąd nie dał wiary.

Zważyć bowiem należy, iż z uwagi na zaistniałą sytuację powód, pisemnie, został poinformowany o zakresie jego obowiązków w zakresie uniemożliwiania osobie nietrzeźwej podjęcia pracy i informowania o takich przypadkach przełożonego jak również o tym, że kolejny brak reakcji na takie lub podobne zachowania pracowników skutkować będą wyciagnięciem wobec powoda konsekwencji, ze zwolnieniem z pracy włącznie. Nadto w związku z zaistniałą sytuacją powód został ukarany poprzez obniżenie mu wysokości premii, co przyznał zresztą sam powód
w uzasadnieniu żądania pozwu. Powyższe zaś wskazuje na to, iż powód miał świadomość niedopełnienia powierzonych mu obowiązków.

Nawet jednak odmienna ocena nie uzasadniałaby uwzględnienia powództwa. Jak już bowiem podkreślono powyżej wystarczającą przyczyną wypowiedzenia powodowi umowy o pracę była utrata zaufania w związku z samym zdarzeniem
z dnia 19 grudnia 2015r.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na złożonych do akt sprawy dokumentach w tym zwłaszcza na dokumentacji akt osobowych powoda, notatce urzędowej KP W. i protokole badania Alkometrem bowiem żadna ze stron postępowania skutecznie nie podważyła ich prawdziwości
i wiarygodności. Sąd oparł się również na zeznaniach świadków J. H. (2), S. J., R. J., B. S. i na przesłuchaniu powoda, dając wiarę ich zeznaniom w zakresie w jakim znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd oddalił wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego zawarty w punkcie c odpowiedzi na pozew jako nieistotny dla rozpoznania sprawy.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku i powództwo oddalił.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w punkcie II wyroku Sąd oparł na treści przepisu art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Jak wynika dalej z brzmienia § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu w sprawie, stawki minimalne wynoszą w sprawach z zakresu prawa pracy o nawiązanie umowy o pracę, uznanie wypowiedzenia umowy
o pracę za bezskuteczne, przywrócenie do pracy lub ustalenie sposobu ustania stosunku pracy - 360 zł.

W niniejszej sprawie powództwo zostało oddalone w całości, zaś na koszty postępowania poniesione przez stronę pozwaną złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego (adwokata) w stawce 360zł.

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie wobec powoda regulacji art. 102 k.p.c., uwzględniając w tym zakresie okoliczność, iż na istnienie po stronie powoda jakichkolwiek okoliczności uzasadniających stosowanie w/w normy powód, reprezentowany przez pełnomocnika, nie powoływał się w toku niniejszego postępowania.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w punkcie III wyroku znajduje oparcie w art. 108 k.p.c. oraz art. 113 w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594). W toku postępowania powód był zwolniony od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od pozwu na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy. Żądanie pozwu podlegało w całości oddaleniu, w związku z czym nie budzi wątpliwości, iż powód jest stroną, która - w rozumieniu art. 98 k.p.c. - proces przegrała, co winno uzasadniać obciążenie go kosztami postępowania w zakresie opłaty sądowej. Z dyspozycji art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynika jednak, iż nie istnieją podstawy do obciążenia kosztami strony, zwolnionej od kosztów postępowania, która proces przegrała.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Motowidło
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Werocy,  Henryka Charchalska ,  Magdalena Mikina
Data wytworzenia informacji: